طعنه‌آمیز به نظر می‌رسد که ما همچنان در مورد ایده‌ی عجیب حریم شخصی در دنیای دیجیتال صحبت می‌کنیم آن هم درست زمانی که ما عمرمان را با دیدن نمایش گربه‌های بامزه در فضای اینترنت معاوضه می‌کنیم. و هنگامی که ما مشغول بررسی حریم خصوصی در فضای اینترنت و سایت‌های سرگرمی هستیم حقیقت تلخ‌تر این است که روزانه اطلاعات شخصی ما ازbreach ( شکاف‌های) آنلاین و آفلاین شرکت‌ها و دولت‌ها به بیرون درز می‌کند درست زمانی که ما هیچ کنترلی روی آن نداریم. اطلاعات خصوصی بسیاری از طریق این شرکت‌ها پخش شده است به طوری که الان باید پرسید اصلا دیگر حریم خصوصی وجود دارد؟
ناراحت کننده است اینکه در مورد امنیت سایبری بدانیم که این شکاف‌های موجود برای درز اطلاعات آنقدر شایع و زیاد هستند که امروزه دیگر اخبار مربوط به گم شدن و خروج اطلاعات به ندرت به حد کافی پوشش داده می‌شوند. ما کاملا پذیرفته‌ایم که اطلاعات شخصی‌مان به صورت اجتناب نا‌پذیری از دست می‌روند و حتی نیم نگاهی هم به پیام‌های ارسال شده از سوی شرکت‌ها نمی‌اندازیم، وقتی که اطلاع می‌دهند اطلاعات شخصی‌مان به صورت تصادفی به دست هکری افتاده است.
این شکاف‌ها اکنون بسیار بیشتر شده است به صورتی که شرکت‌ها کمترین توجه را نسبت به آن دارند با وجود اینکه با گذر زمان حجم اطلاعات شخصی خارج شده از دیتا بیس شرکت‌ها بیشتر و بیشتر شده‌است.
بررسی تایم لاین‌های مربوط به CNS، MSNBC و Fox news نشان می‌دهد که تمایل به نشان دادن خبرهایی با عنوان “حمله سایبری”، “هک ” و “بریچ” بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ افزایش پیدا کرده‌است حال آنکه به طور کلی در گذر زمان کمتر و کمتر شده‌است.
با اینکه هرروز اطلاعات زیادی از سیستم‌ها خارج می‌شود، حتی اشاره‌ای کوتاه هم صورت نمی‌گیرد.
همچنین مردم دیگر به اندازه قبل در مورد بریچ های درز اطلاعات تحقیق نمی‌کنند. تایم لاین‌های مربوط به آمریکا که در گوگل ثبت شده‌است نیز این را نشان می‌دهد.
با توجه به اطلاعات درج شده در گوگل کلمه‌ی “هک” از نوامبر ۲۰۰۹ تا می ۲۰۱۱ کاملا از جستجوها حذف شده و به صورت خطی از ۲۰۱۲ شروع به کاهش یافتن کرده، به جز پیکی که در سپتامر ۲۰۱۴ به علت هک سونی وجود دارد. کلمه‌ی “بریچ” در جستجوها کاهش آهستهتری داشته ولی به تعداد کمتری جستجو شده است.
شاید این دو کلمه مرسوم(ترند) تا قسمتی نشان دهنده تغییرات ادبیاتی در توصیف شکاف‌های اطلاعاتی باشند ولی اطلاعات ارائه شده نشان می‌دهند که پوشش رسانه‌ای و تمایل عمومی همزمان با خوگرفتن مردم با ایده‌ی “جهان با حریم خصوصی اندک”(privacy-less world)رو به کاهش است.
از بسیاری از جهات وقتی تمرکز بی‌امان ما بر حفظ حریم خصوصی در صفحات اجتماعی و ایجاد پروفایل‌های علاقه محورمان است؛ باید گفت این حد از تمرکز نابه‌جا است چرا که روزانه اطلاعات به مراتب شخصی‌تر و خصوصی‌تر از آنها توسط شرکت‌ها یا دستگاه‌های دولتی که با آنها کار می‌کنیم منتشر می‌شوند و بدون اطلاع ما اطلاعات و داده‌های مربوط به ما را جمع‌آوری می‌کنند.
در انتها باید گفت: شاید زمان آن رسیده باشد که بپذیریم در جهانی که مملو از شکاف‌ها است، حریم شخصی چیزی جز خاطره‌ای دور از روزهای به جا مانده در گذشته، نیست.
