محققان دریافتند که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی که توهمات شنیداری را تجربه میکنند متمایل به شنیدن آنچه که انتظار دارند هستند که همان نسخه اغراق‌آمیز تحریف ادراکی است که میان افراد فاقد توهم نیزرایج است. افراد دارای توهمات و دیگرعلائم روان‌پریشی به داشتن دوپامین بالا، که هدف اصلی تمرکز برای درمان‌های موجود برای افراد روان‌پریش است. اما اینکه داشتن دوپامین بالا چگونه میتواند منجر به توهمات شود چندان مشخص نمی باشد. محققان دریافته اند که دوپامین بالا میتواند برخی بیماران را مجبور به تکیه بیشتر بر انتظارات کند، که میتواند منجر به توهمات شود.
Guillermo Horga پزشک فوق تخصص و استادیار روانپزشکی بالینی در CUIMC و روانپزشک محقق در NYSPI در این مورد می گوید:” مغز ما تجربیات قبلی را برای تولید انتظارات حسی مورد استفاده قرار می دهد تا خلاء موجود را در مواقعی که صداها یا تصاویر تحریف‌شده یا غیرآشکار هستند جبران نماید. به نظر می رسد که در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی این فرآیند مورد دستکاری قرار می گیرد و منجر به تحریفات ادراکی حاد، همانند شنیدن صداهایی که وجود ندارند، می گردد. بعلاوه، درحالیکه چنین توهماتی اغلب بطور موفقیت‌آمیز توسط داروهای ضد روان‌پریشی، که انتقال‌دهنده عصبی دوپامین را در ساختار مغزی که بعنوان استریاتوم (striatum ) شناخته می شود بلوکه می کند، درمان میشوند. دلیل این راز سر به مهری بوده است، چرا که این انتقال‌دهنده عصبی و ناحیه مغزی مربوطه معمولا با پردازش حسی مرتبط نمی باشند.”
محققان آزمایشی را طراحی کردند که توهم شنیداری را در شرکت‌کنندگان سالم و همچنین شرکت‌کنندگان مبتلا به اسکیزوفرنی القا میکند. آنها چگونگی بوجود آمدن یا درهم شکستن انتظارات حسی را که میتوانند میزان این توهم را تغییردهد آزمایش نمودند. آنها همچنین میزان آزادسازی دوپامین را قبل و بعد از تجویزدارویی، که آزادسازی دوپامین را تحریک میکند، اندازه‌گیری نمودند.
بیماران مبتلا به توهم تمایل داشتند که صداها را به شکلی که بیشتر انتظار آنها را داشتند، دریافت کنند، حتی هنگامیکه انتظارات حسی کمتر قابل اعتماد بودند و توهمات در شرکت‌کنندگان سالم تضعیف شده بودند. این تمایل به انعطاف ناپذیری در شنیدن که مورد انتظار بود بعد از دریافت داروی آزادکننده دوپامین بدتر شد، و در شرکت‌کنندگان با آزادسازی دوپامین بالا برجسته‌تر بود، و در شرکت‌کنندگان با سینگولیت قدامی پشتی (dorsal anterior cingulate) کوچکتر( ناحیه مغزی که برای پیگیری قابلیت اطمینان نشانه‌های محیطی شناخته می شود) آشکارتر بود.
دکتر Horga در این مورد اضافه می کند:” تمامی افراد دارای انحرافات ادراکی هستند، اما این نتایج پیشنهاد میدهند که دوپامین اضافی میتواند ادراکات تحریف‌شده ما را تشدید کند. درمان‌های جدید باید درجهت بهبود پردازش اطلاعات زمینه‌ای با هدف قراردادن سیستم دوپامین یا گذرگاه‌های پایین‌دست مرتبط با تلفیق پردازش ادراکی متمرکز گردند که شامل قشر سینگولیت قدامی پشتی یا همانdorsal anterior cingulate cortex میشود.”
