محققان نتایج حاصل از سوابق پزشکی مربوط به ۲۱۷،۷۵۸ بیمار زیر ۱۸ سال را بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۱۸ مورد مطالعه قرار دادند. این افراد کسانی بودند که تجربه‌ی بدرفتاری‌ها و مشکلات مشابه آن را در کودکی داشته‌اند و یا گمان می‌رفت که داشته باشند. سپس این نتایج را با سوابق ۴۲۳،۴۱۰ نفر که چنین تجربه‌ای را نداشته‌اند، مقایسه کردند.
نتایج این تحقیقات اخیرا در Lancet Psychiatry منتشر شد که بسیار تکان دهنده بود؛ افرادی که در دوران کودکی مورد بدرفتاری قرار گرفته بودند، ۲ برابر و یا بیشتر نسبت به کسانی که تجربه‌ی بدرفتاری را نداشته‌اند، دچار مشکلات سلامت روانی می‌شوند و یا پیش‌بینی می‌شود که حداقل جهت درمان سلامت روانی خود به تجویز پزشک نیاز داشته باشند. مشکلات سلامت روانی این افراد می‌تواند شامل جنون ، اسکیزوفرنی و اختلال شخصیتی دوقطبی باشد.
محققان همچنین معتقدند این افراد مستعد ابتلا به مشکلاتی مانند افسردگی و اضطراب هستند، آن هم ۲ برابر بیشتر از دیگران!
بدرفتاری با کودکان می‌تواند در قالب آزار فیزیکی، جنسی ، عاطفی و بی‌توجهی به کودک باشد که یکی از مسائل مهم بهداشت عمومی جهانی و حقوق بشر است. از هر ۳ کودک زیر ۱۸ سال، زندگی ۱ نفر تحت تاثیر این مسائل قرار می‌گیرد.
این تحقیق، یکی از گسترده‌ترین تحقیقات انجام شده در این زمینه است. این مطالعات به منظور بررسی ارتباط بین بدرفتاری و بی‌توجهی در دوران کودکی و بیماری‌های روانی در بزرگسالی انجام شد.
محققان همچنین در طی بررسی‌هایی که از بدرفتاری در سوابق پزشکی بیماران انجام می‌دهند، به فرصت‌های بالقوه‌ای که می‌توانند به پایان بدرفتاری‌های دوران کودکی و اجرای برنامه‌های مدیریتی برای چنین افراد آسیب پذیری کمک کنند، اشاره می‌کنند.
نتایج بدست آمده در مطالعات ما، به موازات اسناد و مدارک حاصل از آزمایشات بسیاری که در این زمینه در سطح جهانی انجام گرفته است، نشان می‌دهد که بیماری‌های سلامت روانی به شکل قابل توجهی تحت تاثیر بی‌توجهی‌ها و سوء استفاده‌های دوران کودکی هستند.
Dr. Joht Singh Chandan ، همکار بالینی در سلامت عمومی در دانشگاه بیرمنگام ، مؤسسه تحقیقات کاربردی سلامت
وی با ابراز نگرانی در زمینه گسترش بدرفتاری با کودکان، افزود:« آنچه واضح است این است که اقدامات ما برای جلوگیری و تشخیص این ریسک فاکتور مهم در بروز مشکلات روانی، کافی نبوده‌است.»
باید در مورد روش‌های سلامت عمومی تجدید نظر کنیم تا بتوانیم با بدرفتاری‌های دوران کودکی و نتایج زیانبار آن مقابله کنیم.
جولی تیلور، نویسنده و پروفسور دانشگاه بیرمنگام در بخش پرستاری معتقد است:« خدماتی که در زمینه ایجاد انعطاف در افرادی که مورد بدرفتاری واقع شده‌اند صورت گرفته‌است، به شکل چشم گیری در کاهش گسترش بیماری‌های روانی مؤثر بوده‌اند.»
تمرکز این تحقیقات روی مداخلاتی است که باید به صورت زودهنگام در کودکانی که مورد آزار و بی‌توجهی قرار گرفته‌اند، انجام شود.
آنچه که باید مورد توجه قرار گیرد، نه تنها روش‌های جلوگیری و تشخیص بدرفتاری‌های دوران کودکی، بلکه روش‌هایی است که برای مقابله با بروز مشکلات روانی در افرادی با سوابق مشابه در کودکی، باید اتخاذ شود.
Dr. Krish Nirantharakumar، نویسنده و یکی از اعضاء دانشگاه بیرمنگام
به عقیده‌ی وی، ایجاد مقاومت و انعطاف در کودکان، خانواده‌ها ، بخش خدمات محلی و ارتباطات افراد مستعد و در معرض خطر، ممکن است یکی از راه‌های بهبود نتایج حاصل از سلامت روانی اشخاص باشد.
