پژوهش جدید به تاثیر متوقف شدن توسط پلیس بر سلامت روانی جوانان می پردازد. استادیار Dylan Jackson، Chantal Fahmy و Alexander Testa در دانشکده جرم شناسی و عدالت جنایی دانشگاه تکزاس در سنت آنتونیو با استاد Michael Vaughn در کالج بهداشت عمومی و عدالت اجتماعی در دانشگاه سنت لوئیس ایالت میسوری برای انجام مطالعه‌ای همکاری نمودند. نتایج این مطالعه نشان می دهد جوانانی که تجربه متوقف شدن توهین آمیز توسط پلیس را داشته اند در معرض ریسک استرس های روانی افزونتر قراردارند.
طبق یافته‌های این مطالعه، متوقف شدن‌های توهین آمیز شامل تفتیش بدنی، بد دهنی، جستجوها، تهمت‌های نژادی، تهدید به استفاده از زور و استفاده از زور تعریف میشود. این مطالعه ارتباط میان ویژگی‌های متوقف شدن توهین آمیز توسط پلیس و استرس روانی (رنج هیجانی) جوانان طی زمان متوقف شدن، انگ اجتماعی بعد از متوقف شدن، و استرس پس از حادثه متعاقب را مورد بررسی قرار می دهد.
در این خصوص محققان دریافتند که جوانانی که بدفعات بیشترتوسط ماموران پلیس متوقف شده‌اند، به احتمال بیشتر استرس روانی یا ترومای هیجانی را گزارش می نمایند. یافته‌های آنها نشان میدهد که ادراک و برداشت نوجوانان از رویارویی منفی‌شان با پلیس میتواند برای سلامت روانی‌شان مضر باشد.
داده‌های این مطالعه در طی سالهای ۲۰۱۴-۲۰۱۷ از مطالعه قبلی ملی خیلی وسیع در خصوص خانواده های در ریسک و فرزندان بدنیا آمده در بین سالهای ۱۹۹۸ و ۲۰۰۰ تحت عنوان “خانواده‌های از هم پاشیده و سلامت روانی و جسمانی کودک (FFCWS) جمع آوری شد. این داده‌ها شامل ۹۱۸ نوجوان است که گزارش متوقف شدن توسط پلیس طی طول دوران زندگیشان را گزارش کردند.
در خصوص یافته‌های مطالعه Jackson می گوید:”ما دریافتیم که ۲۷٪ نمونه این جوانان متولد شده شهری درمعرض خطرمتوقف شدن توسط پلیس را تا سن ۱۵ سالگی گزارش کردند. درحالیکه همه رویارویی‌ها با پلیس تحت عنوان خصم‌آمیز یا تهدیدآمیز تجربه نشده بود، نتایج ما پیشنهاد میدهد زمانیکه توقف‌ها توسط تعداد زیادتری از رفتارهای توهین آمیز ماموران مشخص شد، به احتمال زیاد برداشت و ادراک جوانان از انگ اجتماعی بالا و تجارب استرس پس از حادثه را بدنبال خواهد داشت.”
استرس روانی (رنج هیجانی) با پرسیدن از جوانان در مورد اینکه آیا آنها در طی رویارویی با پلیس احساس امنیت کردند، ترسیده یا عصبانی بودند، اندازه گیری شد. جوانان، همچنین، احساساتی از قبیل ننگ متعاقب متوقف شدن گزارش نمودند. برای مثال، اگر آنها به خاطر ترس از دیگران به خاطر تفکر منفی در خصوص آنها دوری و اجتناب نمودند، اگر مردم از این اتفاق برای مسخره کردن استفاده نمودند، و اگر آنها حقیقت را از دوستان و خانواده پنهان نمودند.
برای اندازه‌گیری استرس پس از حادثه به دنبال متوقف شدن، از جوانان پرسیده می‌شدند که آیا موقعیت بوجود آمده احساسات منفی متوقف شدن را در آنها زنده می کند یا نه، یا اینکه تصاویرو خاطره متوقف شدن توسط پلیس در ذهن آنها خطور می کند، و یا اینکه آنها از واکنش های فیزیکی همانند عرق کردن، مشکل در تنفس، یا تپش قلب رنج می برند یا نه.
محققان جزئیات دیگری که توسط دیگر پژوهش ها نادیده گرفته شده بود را آشکار کردند. آنها دریافتند که جوانانی که توسط ماموران پلیس در مدرسه متوقف شدند، استرس روانی (رنج هیجانی) و واکنش‌های منفی بیشتری را نسبت به آنهایی که در مکان‌های دیگر متوقف شده‌بودند گزارش نمودند. این بویژه در مورد جوانانی که سابقه ای در بزهکاری نداشته و یا سابقه ناچیزی داشتند، صادق بود.
در این خصوص Jackson می گوید:” این امر ممکن است به این دلیل باشد که متوقف شدن در محیط مدرسه، که بخاطر ساختارش و مرسومیتش شناخته می شود، برای این جوانان تجربه شرم‌آورتری باشد.”
محققان استنتاج می کنند که جوانان ممکن است از خدمات مددجویان اجتماعی، مشاوران و فراهم آورندگان خدمات سلامت روانی برای ارائه خدمات جهت کمک برای کنار آمدن با احساسات شرم و تروما بعد از متوقف شدن توسط پلیس بهره ببرند. بعلاوه، تلاش‌ها برای بهبود روابط جامعه-پلیس بویژه روابط پلیس-جوانان ممکن است پیامدهای ناگوار متوقف شدن توسط پلیس را درمیان جوانان تقلیل دهد.
در این خصوص Fahmy نتیجه گیری می کند:”نهایتا، مطالعه ما پیشنهاد میدهد که روابط پلیس-جوانان نیازمند بهبود است، بویژه در دوره‌ای که افزایش تعداد پلیس مستقر در مدارس قابل ملاحظه است. بعنوان مثال، برای کمک به کم کردن استرس در میان جوانانی که توسط پلیس متوقف شده‌اند، ماموران پلیس میتوانند درکلاس های آموزشی آگاه سازی جامع در خصوص روال های متعارف برای متوقف ساختن افرادی که مشکوک به جرم می باشند شرکت نمایند.”
