انتشار این مقاله


چشم ها میتوانند ریسک آلزایمر در فرد را نمایان کنند!

در افراد دارای اختلالات شناختی خفیف، مردمک چشم بزرگ­تر از افراد عادی است. تحریکات گشادکننده­ مردمک به ژن­ های ریسک ابتلا به آلزایمر ارتباط داده­ شده است.

آسیب به مغز در بیماری آلزایمر، سال‌ها و حتی ده‌ها سال پیش از آشکار شدن علائم می‌تواند شروع شده‌باشد. اگر بتوانیم زودتر ریسک ابتلا به آلزایمر را متوجه شویم، می‌توانیم پیشرفت آن را به تاخیر بیندازیم.

دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه سن‌دیاگو کالیفرنیا، در ۹ سپتامبر ۲۰۱۹، مقاله ای را در مجله‌ی Neurobiology of Agin، منتشر کردند.

این مقاله می‌گوید که با پیشرفت‌های اخیر، میتوان سرعت گشادشدن مردمک یک فرد را با تست‌های تشخیصی ارزان و بی‌خطر اندازه‌گیری کرد و به کمک آن پیش از شروع علائم بیماری، خطر ابتلا به آلزایمر در آینده را برای اشخاص تشخیص داد.

در سال‌های اخیر، محققان با یافتن مکانیسم بیماری آلزایمر، توجهشان به دو فاکتور اصلی بیماری‌زا جلب شد: تجمع پلاک‌های پروتئینی به نام بتاآمیلوئیدها در مغز و درهم‌پیچیده‌شدن پروتئینی به‌نام تائو. هردو مورد، می‌تواند موجب آسیب و مرگ نورون‌ها شود؛ و این مسئله موجب اختلال در عملکرد شناختی مغز می‌شود.

این مطالعه‌ی جدید بر عضلات پاپیلاری چشم تمرکز کرده است. این عضلات را لوکوس سئورولئوس کنترل می‌کند. لوکوس سئورولئوس (LC) خوشه ای از نورون ها در ساقه مغز است که تحریکات را تنظیم می‌کند و همچنین عملکرد شناختی را تعدیل میکند. پروتئین تائو، جدیدترین مشخصه کشف­ شده برای آلزایمر است که ابتدا در LC پدیدار می­شود و نسبت به بتا­آمیلوئید، با فرآیند شناخت ارتباط بیشتری دارد. نویسنده­ اول این مقاله، ویلیام اس. کرمن (William S. Kremen) و کارل ای. فرنز (Carol E. Franz)، هردو استاد روان­پزشکی و مربی مرکز رفتار ژنتیکی حاصل از پیری در دانشکده پزشکی دانشگاه سن­دیاگو هستند.

LC عضلات پاپیلاری را تحت نظر دارد؛ عضلات پاپیلاری در تغییر قطر مردمک چشم در هنگام انجام کار نقش دارند؛ و در واقع هرچه کار مغز سخت­ تر باشد، مردمک بزرگ­تر می­شود. مطالعاتی که پیشتر منتشر شده­ است بیان می­کنند که در بزرگسالانی که اختلالات شناختی خفیفی به ­وجودآمده، که در واقع می­تواند به آلزایمر ختم شود، مردمک چشم بزرگ­تر از افراد عادی است. در آخرین مقاله­ منتشرشده، دانشمندان تحریکات گشادکننده­ مردمک را به ژن­ های حاوی ریسک ابتلا به آلزایمر ارتباط داده­ اند.

کرمن می­گوید: «این نتایج شواهدی مبنی بر ارتباط تحریکات عضلات پاپیلاری و پروتئین تائو و همچنین ارتباط میان تحریک عضلات پاپیلاری و ریسک ابتلای افراد به آلزایمر را به ما می­دهند. این نتایج اثبات این مدعاست که اندازه­ گیری تحریکات عضلات پاپیلاری در هنگام فرآیند شناخت می­تواند ابزار دیگری برای تشخیص آلزایمر پیش از ظهور علائم است.»

نیلوفر طبسی


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید