بر اساس مطالعه اخیر، نشانگر پروتئینی PD-1 به صورت بالقوه می‌تواند بقای آن دسته از بیماران مبتلا به سرطان ریه که تومور آن‌ها بوسیله جراحی برداشته شده است، پیش‌بینی کند. این مطالعه تحت هدایت مرکز جامع سرطان (CCC) دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان عمومی وین با همکاری دانشگاه‌های علوم پزشکی Graz و Novi Sad انجام شده و مقاله آن در هفدهمین کنفرانس بین‌المللی سرطان ریه که هم‌اکنون (۷-۴ دسامبر ۲۰۱۶) در وین در حال برگزاری است، ارائه شده است.
در اتریش، سالانه ۴۰۰۰ نفر به سرطان ریه مبتلا می‌شوند. سرطان در نزدیک به سه‌چهارم این افراد، از نوع سرطان سلولهای غیر کوچک ریوی یا به‌اصطلاح (NSCLC) است. نیمی از این افراد (تقریبا ۱۴۰۰ نفر) نیز به نوبه خود، دارای آدنوکارسینوم هستند که رایج ترین زیرمجموعه NSCLC است. هرچه بیماری سریعتر شناسایی شود، شانس بهبودی بیمار بالاتر است. در عین حال، گزینه های درمان شامل جراحی، رادیوتراپی، کموتراپی (قبل و پس از جراحی)، ترکیب این روش‌ها و همچنین، ایمونوتراپی به عنوان روش جدید می‌باشد.
دانشمندان تحت سرپرستی Martin Filipits، محقق سرطان در موسسه تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی وین و عضو CCC وین، توانستند نشان دهند PD-1 (پروتئینی در سطح سلولهای ایمنی) می‌تواند به عنوان یک بیومارکر برای پیش‌بینی میزان بقای بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم مورد استفاده قرار گیرد.
PD-1 یک پروتئین ایست‌بازرسی (check point) در سیستم ایمنی می‌باشد. ایست‌بازرسی‌های ایمنی، عملکرد صحیح پاسخ‌های ایمنی را نشان داده و واکنش‌های ایمنی در حال انجام را کنترل می‌کنند. این عملکرد بسیار مهم است؛ چرا که در غیر این صورت پاسخ‌های ایمنی احتمال دارد بیش از حد بوده و خطر بیماری‌های خودایمنی را افزایش دهند.
در این مطالعه، محققان سلولهای سرطانی و سلولهای ایمنی ۱۵۹ بیمار را مورد بررسی قرار دادند. در همه این بیماران، قبلا سرطان برداشته شده و بعضی، پس از جراحی، کموتراپی دریافت کرده بودند. در ۴۵ درصد از این افراد PD-1 در سطح سلولهای ایمنی وجود داشت. در ارتباط با سلولهای سرطانی، این میزان ۳۷ درصد بود.
در نتیجه تحقیق مشاهده شد که میزان بقا (چه درحالت ادامه بیماری و چه در حالت درمان کامل) در بیمارانی که PD-1 در آن‌ها یافت شده بود، نسبت به بقیه طولانی‌تر است. از طرف دیگر،معلوم شد که وجود یا عدم وجود PD-1 در سطح سلولهای سرطانی، هیچ تاثیری در پیش‌آگهی بیماری ندارد.
در آخر، Martin Filipits بیان می‌کند:
نتایج ما نشان می‌دهد که PD-1 می‌تواند به عنوان یک بیومارکر برای پیش‌بینی میزان بقای بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم قابل جراحی ریه، مورد استفاده قرار گیرد. این یافته نیاز به اثبات در مطالعات بعدی دارد؛اما ادامه مسیر را برای مطالعات آینده نشان می‌دهد.
