استفاده از معالجات ناباروری –که بسیاری از آن‌ها هنوز آزمایشی بوده و به مرحله‌ی کلینیکی نرسیده‌اند- در حال افزایش است. برای فهمیدن این که چرا چنین رغبتی به این درمان‌ها وجود دارد فقط کافیست با زنی که امیدوار است روزی مادر شود، صحبت کرد!
سارا پنج سال پیش شروع به نشان دادن نشانه‌های تجربه‌ی یائسگی کرد، زمانی که ۳۸ سال سن داشت، بیشتر از یک دهه زودتر! در واقع او هنوز خیلی احساس جوانی می‌کرد تا این که بخواهد زنی یائسه باشد.
مادر او نیز زود وارد دوزان یائسگی شده بود، در ۴۰ سالگی، بنابراین سارا مستقیماً به کلینیک باروری رفت. پزشکان به او گفته که باید تخمک‌هایش را منجمد کند؛ چون در حال اتمام است. از آن زمان سارا چرخه‌ی قاعدگی مختلی را تجربه می‌کند، گر گرفتن‌ها و لیبیدوی کم ولی برای وارد شدن به دوران یائسگی آماده نیست.
جستجویی آنلاین او را به سمت راه‌حلی بالقوه سوق داد: کلینیک باروری Hugh Melnick در نیویورک درمان آزمایشی “جوان‌سازی تخمدان” را به او پیشنهاد داد و او خوشبینانه آن را قبول کرده است.
سارا اولین جلسه‌ی درمانی خود را در ۴۱ سالگی چنین توصیف می‌کند:
آن‌ها از من خون گرفته و آن را چرخاندند. پس از ۱۵ یا ۲۰ دقیقه و با بیهوش شدن من، خون به تخمدان‌هایم تزریق شد. کل کار ۱۰ تا ۱۵ دقیقه طول کشید و اصلاً طولانی نبود. پس از کمی گرفتگی عضلانی بلافاصله پس از تزریق، طی یکی دو ماه تفاوت‌هایی مشاهده کرده‌ام. بسیاری از دشواری‌ها برطرف شده، شب‌ها راحت‌تر می‌خوابم، لیبیدوام بالاتر رفته و عادات ماهیانه‌ام نیز به حالت نرمال برگشته است. فقط می‌توانم بگویم که احساس جوانی می‌کنم.
او امیدوار است که سال بعد بتواند به طریق طبیعی حامله شود ولی تخمک‌های منجمد کمی دارد.
او از آزمایشی بودن روشی که برایش ۲۵۰۰ دلار هزینه دارد و وارد مرحله‌ی بالینی نشده، آگاه است ولی حداقل به صورت موقتی هم که شده، برایش کارایی داشته. تزریق دوم را هم سال گذشته انجام داده و برنامه‌ای هم برای دیگری در هفته‌ی آینده دارد.
او می‌گوید: “این برای افرادی مثل من که زود وارد یائسگی می‌شوند عالیست.” ولی وقتی کار به شواهد علمی و آزمایش‌های کاملاً کلینیکی می‌کشد، هیئت منصفه‌ای هنوز در کار نیست تا کارایی این روش را از دیدگاه علمی بسنجد.
