داروی تحقیقاتی جدیدی که در اصل برای دیابت نوع ۲ ساخته شده بود، برای آزمایشات کلینیکی انسانی در جستجوی اولین درمان در جهان برای جلوگیری از پیشرفت بیماری پارکینسون آماده می‌شود.
پاتریک بروندین، مدیر مرکز موسسه تحقیقات علوم عصبی ون اندل، اظهار داشت:
“تمام تحقیقات ما در مدل‌های پارکینسون نشان می‌دهد این دارو بالقوه می‌تواند پیشرفت بیماری در افراد را نیز کُند کند.”
تا به حال درمان پارکینسون روی مدیریت نشانه‌های بیماری متمرکز بوده است. در صورت موفقیت در آزمایش‌های انسانی، MSDC-0160 اولین درمان در جهان برای بیماری‌های زمینه‌ای و کاهش سرعت پیشرفت بیماری پارکینسون خواهد بود که به طور بالقوه کیفیت زندگی را بهبود خواهد بخشید و از بروز سقوط و زوال قدرت شناختی جلوگیری خواهد کرد. همچنین ممکن است نیاز به دارو را کم کند یا به تاخیر بیاندازد.
بین ۷-۱۰ میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری پارکینسون مبتلا هستند، شامل حدود ۱ میلیون آمریکایی، و انتظار می‌رود این اعداد در حالیکه متوسط طول عمر انسان افزایش می‌یابد، به طور چشمگیری افزایش یابند. در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد، و خط اول درمانی از زمان معرفی لوودوپا، در دهه‌ی ۱۹۶۰، تا به امروز تقریبا تغییری نکرده است.
تام ایزاکس، یکی از بنیان گذاران Cure Parkinson’s Trust که ۲۲ سال با بیماری پارکینسون زندگی کرده است، اظهار داشت:
“MSDC-0160 یکی از امیدوار کننده ترین درمان‌هایی است که کنسرسیوم بین المللی Trust تا به امروز دیده است.
تیم علمی ما بیش از ۱۲۰ درمان بالقوه برای بیماری پارکینسون را ارزیابی کرده است، و MSDC-0160 چشم اندازی واقعی از پیشرفت عظیمی را ارائه می‌دهد که می‌تواند در آینده‌ای نزدیک تاثیر قابل توجه و همیشگی بر زندگی مردم داشته باشد.”
کالامازو، MSDC-0160 را برای درمان دیابت نوع ۲ توسعه داد. در سال ۲۰۱۲، بروندین آن را داروی هیجان انگیزی دانست و بعد از ۴ سال کار، اثرات دارو در آزمایشگاه فراتر از انتظارات بروندین است.
این داروی جدید به نظر می‌رسد عملکرد میتوکندری‌ها را در سلول‌های مغزی تنظیم می‌کند و توانایی تبدیل مواد مغذی اساسی به انرژی سلول‌ها را بازیابی می‌کند. درنتیجه توانایی سلول برای رسیدگی به پروتئین‌های مضر به حد نرمال می‌رسد، که به کاهش التهاب و کمتر شدن مرگ سلول‌های عصبی می‌انجامد.
جری کولکا، از بنیان گذاران، رئیس و افسر ارشد عملی از MCDC، در این باره می‌گوید:
“بیماری پارکینسون و دیابت ممکن است علائم بسیار متفاوت همراه با نتایج غیر مرتبط داشته باشند، با این حال ما پی برده‌ایم که آن‌ها در بسیاری از مکانیسم‌های اساسی در سطح مولکولی مشترک هستند و به کلاس جدیدی از حساس کننده‌های به انسولین مانند MSDC-0160 پاسخ مشابه می‌دهند.”
