پزشکان داروهای ضد‌التهاب را به صورت کوتاه مدت یا طولانی مدت برای درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله آلرژی‌ها و التهاب مفاصل تجویز می‌کنند. اما سؤال این جاست که آیا ممکن است این داروها خطر بیماری مزمنی چون دیابت را بیشتر کنند؟ آیا رابطه‌ای بین داروهای ضد‌التهاب و دیابت وجود دارد؟ برای بررسی وجود یا عدم وجود چنین رابطه‌ای محققان تحقیقات جدیدی را آغاز نموده‌اند. با ما همراه باشید.
آیا بین داروهای ضد‌التهاب و دیابت رابطه‌ای وجود دارد؟
گلوکوکورتیکوئید‌ها، نوعی داروی ضد‌التهاب است که پزشکان اغلب برای درمان وضعیت‌های پزشکی مختلفی مانند آلرژی‌ها، آسم و بیماری‌های روماتیسمی تجویز می‌کنند.
گلوکوکورتیکوئید‌ها همچون اکثر داروهای دیگر، عوارض جانبی مخصوص به خود را دارند. در مورد این داروها، اثرات ناخواسته احتمالی گزارش شده توسط افراد می‌تواند خشکی و تغییر رنگ پوست، تنگی نفس و اختلالات خواب را شامل شود.
شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد: داروهای ضدالتهابی غیر استروئيدی
برخی افراد با مصرف دوز‌های بالاتر این داروها علائمی از افسردگی و فشار خون بالا را گزارش کرده‌اند. در حال حاضر، بر اساس تحقیقات جدید صورت گرفته توسط دانشگاه ساپینزا در رُم ایتالیا و دانشگاه آکسفورد در انگلستان، مشخص شده است که این داروهای ضد‌التهاب می‌توانند پیامد‌های طولانی مدتی بر سلامت انسان داشته باشند.
در کنفراس سالانه انجمن غدد درون ریز، که امسال در برایتون انگلستان برگزار شد، نویسندگان این مطالعه، دکتر ریکاردو پافی (Dr. Riccardo Pofi) و پروفسور جرمی تاملینسون (Prof. Jeremy Tomlinson)، به ارائه مقاله خود در خصوص تاثیر داروهای ضد‌التهاب و دیابت پرداخته و توضیح دادند که گلوکوکورتیکوئید‌ها می‌توانند خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهند.
اثر داروهای ضد التهاب در تنظیم قند خون
برای بررسی اثرات داروهای ضد‌التهاب و دیابت ، در مطالعه صورت گرفته توسط دکتر پافی و پروفسور تاملینسون و تیم تحقیقاتی‌شان، ۱۶ مرد سالم به این مطالعه وارد شدند. برای این افراد، دوز ۱۰ یا ۱۵ میلی گرمی از یک گلوکوکورتیکوئید (پردنیزولون) به مدت یک هفته تجویز شد.
محققان توضیح می‌دهند که این دوز‌ها، دوز‌های متداولی هستند که معمولاً برای بیماران تجویز می‌شود.
پس از یک هفته مصرف دارو، پژوهشگران مارکر‌های زیستی متداول، مانند سطح قند خون ناشتا و وزن و نیز مارکر‌های متابولیک مربوطه را در افراد تحت مطالعه، اندازه گیری کردند.
آن‌ها دریافتند اگرچه بیشتر مارکر‌های زیستی (مانند سطح قند خون) تحت تأثیر مصرف این داروها تغییر نکرده‌اند، اما درمان ممکن است بر روی مکانیسم‌های کنترل قند خون در بدن اثر منفی بگذارند. محققان خاطر‌نشان کردند مصرف طولانی مدت دارو، ممکن است منجر به افزایش خطر ابتلا به دیابت شود.
این اولین مطالعه انجام شده برای بررسی اثرات متابولیک کوتاه مدت گلوکوکورتیکوئید‌ها، در دوز‌های متداول تجویزی، بر روی مردان سالم است و نشان می‌دهد حتی در دوز‌های پایین دارو، متابولیسم گلوکز دچار اختلال می‌شود. این مشاهده می‌تواند بیانگر این باشد که با ادامه درمان، ریسک ابتلا به دیابت افزایش می‌یابد.
دکتر پافی
دکتر پافی معتقد است بر اساس این یافته‌ها باید دوز داروهای ضد‌التهاب بسیار با دقت تجویز شود؛ به طوری که مطمئن شویم مزایای مصرف دارو از خطرات احتمالی دارو بیشتر است.
این مطالعه نشان می‌دهد که برای پیشگیری و کاهش اثرات ناخواسته گلوکوکورتیکوئید‌ها، باید میزان مصرف دارو به طور دقیقی ارزیابی شود. به ویژه در بیمارانی که درمان استروئیدی برای زندگی آن‌ها ضروری است.
دکتر پافی
محققان به ضرورت انجام مطالعات وسیع‌تر و قطعی‌تر در مورد اثرات داروهای ضد‌التهاب و دیابت ، برای تأیید صحت یافته‌های فعلی اشاره کردند.
علاوه بر آن چه گفته شد، دکتر پافی در نظر دارد که آیا راهی برای کاهش یا جلوگیری از اثرات متابولیکی مصرف گلوکوکورتیکوئید‌ها وجود دارد یا خیر.
