انقلاب در روند بهبودی آسیب‌های تاندونی با سلول‌های بنیادی تاندونی

ساختار بافت اسکار، بهبودی پس از پارگی روتاتور کاف( عضله چرخاننده شانه)، آسیب‌های زانو پس از پرش و سایر آسیب‌های تاندونی را به فرآیندی دردناک، چالش‌برانگیز و دشوار تبدیل کرده‌است که اغلب به ایجاد پارگی ثانویه در تاندون ختم می شود.

طبق تحقیقات صورت گرفته تحت نظر Carnegie’s Chen-Ming Fan که نتایج آن در « Nature Cell Biology» منتشر شده است، سلول‌های بنیادی تاندونی قادر هستند به صورت بالقوه برای بهبودی و درمان آسیب‌های تاندونی بکار گرفته شوند، به گونه‌ای که حتی نیاز به عمل جراحی نیز نباشد.

تاندون‌ها بافت‌های پیوندی هستند که باعث اتصال ماهیچه‌ها به استخوان می‌شوند. این عناصر باعث بهبودی تعادل و ثبات ما شده و انتقال نیرو را تسهیل می‌کند تا بدن بتواند به درستی حرکت کند.ولی این بافت‌ها بسیار مستعد آسیب  و پارگی هستند.

Fan

متاسفانه، صدمات بوجود آمده در این بافت‌ها به ندرت به طور کامل بهبود پیدا می‌کنند که منجر به محدود کردن حرکات، درد‌های مزمن و طولانی مدت و عمل‌های جراحی متعدد شود. مقصر اصلی، اسکار‌های فیبروزی هستند که باعث اختلال در بافت و ساختار تاندون‌ها می‌شود.

در همکاری نزدیکی که بین Fan، Harvey و  Flamenco وجود داشت، آن‌ها به این نتیجه رسیدند که سلول‌های بنیادی ناشناخته‌ای که سابقا در تاندون پاتلا شناسایی شده‌بود، اکنون در ناحیه زیر کشکک زانو نیز یافت می‌شود.

قبلا تصور بر این بود که به علت عدم بهبودی کامل تاندون‌ها پس از آسیب‌، احتمالا هیچ سلول بنیادی در این مناطق وجود نداشته باشد. تمامی تحقیقاتی که تاکنون در این زمینه صورت گرفته بود، بی‌نتیجه بودند تا اینکه این تحقیق اخیر نتایج جالب توجهی را منتشر کرد.

سلول‌های بنیادی، سلول‌های «خالی» هستند که می‌توانند به هر بافتی با هر عملکردی تبدیل شوند. این سلول‌ها همچنین می‌توانند سلول‌هایی مانند خود را تولید کنند و مجموعه‌ای از سلول‌های تمایز یافته‌ای را بوجود آورند که می‌توانند عملکرد خاصی را در بدن به عهده بگیرند. به عنوان مثال، سلول‌های بنیادی ماهیچه تمایز پیدا کرده و سلول‌های ماهیچه را بوجود می‌آورند. ولی تا کنون دانشمندان موفق به کشف سلول‌های بنیادی در تاندون‌ها نشده بودند.

به طرز شگفت‌انگیزی نتایج آزمایش نشان می‌داد که سلول‌های اسکار فیبروزی و سلول‌های بنیادی تاندون هردو از یک ناحیه مشترک منشا می‌گیرند؛ سلول‌های محافظتی اطراف تاندون. آنچه باید بدانید این است که این سلول‌های بنیادی مجبور به رقابت با اسکار‌های فیبروزی می‌شوند. این اسکار‌ها بهبودی از آسیب را با دشواری روبه‌رو می‌کنند.

دانشمندان معتقدند فعالسازی و تحریک سلول‌های بنیادی تاندونی و سلول‌های دخیل در اسکار بافتی، به عهده فاکتور رشد پلاکتی نوع A صورت می‌گیرد. هنگامی که فعالیت سلول‌های بنیادی دچار تغییر می‌شود، قادر به پاسخگویی به فکتور‌های رشد نخواهد بود، در نتیجه بافت اسکار محل را درگیر کرده و هیچ سلول جدیدی تولید نمی‌شود.

با این که سلول‌های بنیادی وجود دارند، اما لازم است بتوانند با سلول های بوجود‌ آورنده اسکار برای جلوگیری تشکیل بافت فیبروزی رقابت کنند. اگر بتوانیم فرایند تشکیل اسکار را مهار کنیم و فرصت بیشتری را برای سلول‌های بنیادی بوجود بیاوریم، نقطه عطفی برای درمان تاندون‌های آسیب دیده خواهد بود.