کور رنگی عدم توانایی در مشاهده تفاوت بین رنگ های خاص است. گرچه بسیاری از افراد برای این وضعیت اصطلاح “کور رنگی” را به کار می برند ، کور رنگی واقعی – که در آن همه چیز با سایه های سیاه و سفید دیده می شود – نادر است.
کوررنگی معمولا ارثی بوده و مردان بیشتر از زنان با کوررنگی متولد می‌شوند.اکثر افراد مبتلا به کور رنگی طیف هایی از قرمز و سبز را نمی‌توانند از هم تشخیص دهند. تعداد کمی از این افراد طیف های آبی و زرد را نمی‌توانند از هم تشخیص دهند.
بعضی از بیماری‌ها و داروها می‌توانند سبب بروز کور رنگی شوند.
علائم
ممکن است شخصی مبتلا به کوررنگی باشد ولی خودش متوجه آن نشود. این گونه افراد گاهی خود یا فرزندشان در مواقع خاص با سردرگمی هایی مواجه می شوند برای مثال هنگام تشخی رنگ چراغ راهنمایی نمی توانند به خوبی عمل کنند.
افراد دچار کوررنگی نمی‌توانند:
- طیف هایی از سبز و قرمز را تشخیص دهند.
- طیف هایی از آبی و زرد را تشخیص دهند.
- برخی از رنگ های دیگر را تشخیص دهند.
اکثر کوررنگی ها به فرم سبز-قرمز است و بعد از آن طیف آبی و زرد مشکل ایجاد می کند اما حتی در این رنگ های دوگانه نیز شدت کوررنگی نسبت به هر کدام یکسان نیست ممکن است از میزان خفیف تا شدید متغیر باشد.
چه زمانی مراجعه به پزشک ضروری است؟
اگر مشکوک هستید که در تشخیص رنگهای خاص یا تغییر دید رنگ خود مشکل دارید ، برای آزمایش به چشم پزشک مراجعه کنید. این مهم است که کودکان قبل از شروع مدرسه امتحانات جامع چشم ، از جمله تست دید رنگی را انجام دهند.
برای کوررنگی مادرزادی درمانی وجود ندارد اما اگر کوررنگی به علت یک بیماری یا وضعیت خاص به وجود آمده باشد احتمال درمان ان وجود دارد.
علل
ساختمان چشم برای دیدن طیف های مختلف نور ساختار پیچیده ای دارد که اساس آن بر پایه افتراق طول موج های متفاوت از هم بنا شده است.
نور ، که شامل تمام طول موجهای رنگی است ، از طریق قرنیه وارد چشم می شود و از لنز و بافت شفاف و ماده ژله مانند در چشم ( زجاجیه) عبور کرده و به سلولهای حساس به طول موج (مخروط ها) در قسمت پشت چشم در ناحیه ماکولائی می‌رسد. شبکیه مخروط ها به طول موج کوتاه (آبی) ، متوسط (سبز) یا طولانی (قرمز) نور حساس هستند. مواد شیمیایی موجود در مخروط ها واکنش ایجاد می کنند و اطلاعات طول موج را از طریق عصب بینایی به مغز می فرستند.
اگر چشمان شما سالم باشد تمامی رنگ ها را درک می کنید. اما اگر مخروط های شما فاقد یک یا چند ماده شیمیایی حساس به طول موج باشد ، نمی توانید رنگ های قرمز ، سبز یا آبی را تشخیص دهید.
اختلال ارثی. کور رنگی ارثی در مردان بسیار بیشتر از زنان است. رایج ترین کوررنگی کوررنگی قرمز-سبز است که نسبت آن به رنگ آبی-زرد بسیار بیشتر است. کوررنگی کامل نادر است.
می توانید یک درجه خفیف ، متوسط یا شدید از اختلال را به ارث ببرید. کمبود رنگ ارثی معمولاً روی هر دو چشم تأثیر می گذارد و شدت آن در طول زندگی شما تغییر نمی کند.
بیماری ها.برخی از شرایطی که می تواند باعث کوررنگی شود ،شامل کم خونی سلول داسی ، دیابت ، دژنراسیون ماکولا ، بیماری آلزایمر ، بیماری اسکلروز ، گلوکوم ، بیماری پارکینسون ، الکلیسم مزمن و لوسمی است. ممکن است یک چشم بیش از دیگری متأثر شود و در صورت درمان بیماری زمینه ای ممکن است کوررنگی بهبود یابد.
داروهای خاص. برخی از داروها می توانند دید رنگ ها را تغییر دهند ، مانند برخی داروهایی که بیماریهای خود ایمنی ، مشکلات قلبی ، فشار خون بالا ، اختلال نعوظ ، عفونت ها ، اختلالات عصبی و مشکلات روانی را درمان می کنند.
پیری.با افزایش سن توانایی دیدن و افتراق رنگ ها از هم کاهش می یابد.
مواد شیمیایی. قرار گرفتن در معرض برخی از مواد شیمیایی موجود در محیط کار ، مانند دی سولفید کربن و کودها ، ممکن است باعث از بین رفتن رنگ بینایی شود.
تشخیص
اگر در دیدن رنگ های خاص مشکلی دارید ، چشم شما می تواند با گرفتن آزمایش هایی ببیند که شما کوررنگی دارید یا خیر.به احتمال زیاد ا یک امتحان چشم دقیق داده می شود و تصاویر شامل نقاط رنگی هستند که دارای اعداد یا اشکال به رنگ دیگری هستند که در آنها پنهان شده است.
در صورتی که به کوررنگی دچار باشید برخی رنگ ها و اشکال را به سختی خواهید دید.
درمان
هیچ درمانی برای اکثر انواع کوررنگی ها وجود ندارد ، مگر اینکه مشکل بینایی به دلیل استفاده از داروهای خاص یا بیماری زمینه ای به وجود امده باشد. قطع داروی عامل کوررنگی یا درمان بیماری زمینه ای ممکن است منجر به دید رنگی بهتری بشود.
استفاده از فیلتر رنگی بر روی عینک یا لنز تماسی رنگی ممکن است درک شما از تضاد بین رنگ های گیج کننده را تقویت کند. اما چنین لنزهایی توانایی شما در دیدن همه رنگها را بهبود نمی بخشد.
درمان های احتمالی آینده
برخی از اختلالات نادر شبکیه مرتبط با کمبود رنگ ممکن است با تکنیک های جایگزینی ژن اصلاح شود. این درمان ها تحت مطالعه است و ممکن است در آینده در دسترس همه قرار گیرد.
سبک زندگی
نکات زیر را امتحان کنید تا به شما در زمینه داشتن یک زندگی معمولی علیرغم وجود کوررنگی کمک کند:
- ترتیب اشیاء رنگی را به خاطر بسپارید. اگر دانستن رنگ هایی مانند چراغ راهنمایی مهم است ، ترتیب رنگ ها را به خاطر بسپارید.
- اقلام رنگی که می خواهید با موارد دیگر مطابقت داشته باشدبرچسب گذاری کنید.از کسی که دید رنگی دارد بخواهید به شما کمک کند تا لباس خود را مرتب و برچسب گذاری کنید. لباس های خود را در کمدخود مرتب کنید تا رنگ هایی که می توانند با هم پوشیده شوند نزدیک یکدیگر باشند.
- از فناوری استفاده کنید. برنامه هایی برای تلفن ها و دستگاه های دیجیتال وجود دارد که می توانند در شناسایی رنگ ها به شما کمک کنند
