نارسایی دریچه میترال که با نام‌های نارسایی میترال، ناکارآمدی میترال یا نقص دریچه میترال نیز شناخته می‌شود، به حالتی گفته می‌شود که در آن دریچه میترال قلب به طور کامل و محکم بسته نمی‌شود و باعث برگشت جریان خون به داخل قلب می‌گردد. اگر نارسایی دریچه میترال جدی باشد، عبور جریان خون از داخل قلب یا بقیه قسمت‌های بدن به طور موثر صورت نمی‌گردد و منجر به خستگی یا از نفس افتادن شما می‌شود.
درمان نارسایی دریچه میترال به شدت وخامت آن و نحوه پیشرفت این اختلال و وجود علائم آن بستگی دارد. برای یک نقص جزئی، معمولا درمان ضرورتی ندارد.
برای نارسایی شدید، ممکن است به درمان ترمیمی یا تعویض دریچه نیاز داشته باشید. نارسایی دریچه میترال شدید که بدون درمان به حال خود رها شده باشد، می‌تواند باعث نارسایی قلبی یا مشکلات ریتم قلبی (آریتمی‌ها) شود. حتی افرادی که هیچ علائمی ندارند، ممکن است برای تعیین اینکه مداخله درمانی اولیه مفید است، به یک ارزیابی توسط متخصص قلب و جراح آموزش دیده در زمینه بیماری دریچه میترال نیاز داشته باشند.
علائم نارسایی دریچه میترال
برخی افراد مبتلا به نارسایی دریچه میترال ممکن است برای سالیان زیادی علائم مربوط به آن را نداشته باشند. علائم و نشانه‌های نارسایی دریچه میترال که به درجه شدت و سرعت پیشرفت بیماری بستگی دارند، به قرار زیر هستند:
- شنیدن صداری غیرطبیعی قلب (heart murmur) در گوشی پزشکی
- تنگی نفس (dyspnea) بخصوص زمانی که فعالیت زیادی انجام گیرد یا وقتی که در حالت درازکش قرار گرفته باشید
- خستگی
- تپش‌های قلبی – احساس ضربان تند و کوبنده
- پاها یا قوزک‌های متورم
نارسایی دریچه میترال اغلب ملایم بوده و به آرامی پیشرفت می‌کند. ممکن است برای چندین سال هیچ علائمی نداشته باشید و از وجود این اختلال بی‌خبر باشید.
پزشکتان در درجه اول از روی صدای غیرطبیعی (murmur) قلبی به وجود نارسایی در دریچه میترال قلبی مشکوک می‌شود. با این وجود، این مشکل به سرعت پیشرفت کرده و ممکن است شما به طور ناگهانی علائم و نشانه‌های شدید آن را در خود ببینید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در صورتی که صدای غیرطبیعی (murmur) از طریق استتوسکوپ شنیده شود، پزشک ممکن است ملاقات با یک متخصص قلب و انجام یک اکوکاردیوگرافی را پیشنهاد کند. اگر علائمی را مشاهده کردید که نارسایی دریچه میترال یا دیگر مشکلات قلبی را مشخص می‌کنند، سریعا با پزشک خود در میان بگذارید. بعضی اوقات، اولین نشانه‌ها شامل عوارض نارسایی دریچه میترال هستند، مانند نارسایی قلبی که در آن قلب شما قادر به پمپاژ خون کافی برای تامین نیازهای بدن‌تان نیست.
علت‌ها
قلب دارای چهار دریچه برای حفظ جریان خون در مسیر صحیح خود است. این دریچه‌ها شامل دریچه میترال، تری کاسپید، پولمونری و دریچه آئورتی هستند. هر کدام از این دریچه‌ها چندین لت یا کاسپ (leaflets or cusps) دارند که در هربار ضربان قلب، یک بار باز و بسته میشوند. گاها، این دریچه‌ها به درستی باز و بسته نمی‌شوند که در نتیجه آن ارسال خون از قلب به قسمت‌های مختلف بدن دچار اختلال می‌شود.
در نارسایی دریچه میترال، دریچه بین حفره بالا و سمت چپ (دهلیز چپ) و حفره پایین و چپ (بطن چپ) به طور کامل بسته نمی‌شود و باعث بازگشت مقداری از خون پمپاژ شده به قلب می‌گردد (نارسایی).
علت‌های نارسایی دریچه میترال
نارسایی دریچه میترال ممکن است به سبب مشکلات اساسی مرتبط با دریچه میترال بوجود بیاید که به این حالت نارسایی دریچه میترال اولیه نیز گفته می‌شود. بیماری‌های مربوط به بطن چپ می‌تواند باعث نارسایی دریچه میترال ثانویه یا عملکردی شود.
دلایل احتمالی عارضه نارسایی دریچه میترال موارد زیر را شامل میشوند:
- افتادگی دریچه میترال. در این حالت، لت‌های دریچه میترال در حین انقباض رو به عقب برآمدگی پیدا می‌کنند. این نقص شایع قلبی می‌تواند از بسته شدن کامل دریچه میترال جلوگیری کرده و به نارسایی منجر شود.
- طناب‌های بافتی آسیب دیده. طناب‌های بافتی که باعث نگه داشتن اتصال لت‌ها به دریچه میترال میشوند، ممکن است با گذشت زمان دچار کشش یا پارگی شوند، بخصوص در افرادی که افتادگی دریچه میترال دارند. یک پارگی می‌تواند باعث نشت خون از طریق دریچه میترال شده و بدین ترتیب برای اصلاح وضعیت آن به جراحی قلب نیاز داشته باشد. ترومای وارد شده بر قفسه سینه نیز می‌تواند باعث پاره شدن این طناب‌ها گردد.
- تب روماتیسمی. تب روماتیسمی که عارضه‌ای حاصل از گلودرد استرپی درمان نشده است، می‌تواند باعث صدمه به دریچه میترال شود که نهایتا منجر به نارسایی دریچه میترال می‌گردد. تب روماتیسمی در حال حاضر در کشور آمریکا نادر است، اما هم‌چنان در کشورهای در حال توسعه شیوع دارد.
- اندوکاردیت. دریچه میترال می‌تواند به واسطه عفونت لایه داخلی قلب که ممکن است درگیری دریچه‌های قلبی را نیز به دنبال داشته باشد، متحمل آسیب شود.
- حمله قلبی. یک حمله قلبی می‌تواند موجب آسیب ناحیه‌ای از عضله قلبی که وظیفه حمایت و حفاظت دریچه میترال را دارد، بشود که آن هم روی عملکرد دریچه اثر می‌گذارد. اگر این صدمه به اندازه کافی گرانبار باشد، حمله قلبی می‌تواند باعث نارسایی ناگهانی و شدید دریچه میترال شود.
- موارد غیرطبیعی در عضله قلبی (کاردیومیوپاتی). شرایط ویژه مثل فشار خون بالا می‌تواند به مرور زمان باعث عملکرد بالای قلبی شده و موجب بزرگ شدن تدریجی بطن چپ قلبی شود. این وضعیت می‌تواند باعث کشش بافت اطراف دریچه میترال شده و به نشت (leakage) قلبی منجر شود.
- تروما. پشت سر گذاشتن تروما مثل تصادف ماشین می‌تواند نارسایی دریچه میترال را به دنبال داشته باشد.
- نقص‌قلبی مادرزادی. برخی کودکان با انواع نقص‌های قلبی به دنیا می‌آیند که از جمله آنها دریچه‌های قلبی آسیب دیده است.
- داروهای خاص. استفاده طولانی مدت از برخی داروهای خاص مثل داروهایی که حاوی ارگوتامین (کافرگوت و میگرگوت) هستند و برای درمان میگرن و دیگر بیماری‌ها به کار می‌روند، می‌تواند باعث بروز نارسایی دریچه میترال شود.
- پرتو درمانی. در موارد نادر، پرتو درمانی یا رادیوتراپی برای بیماری سرطان که در ناحیه قفسه سینه تمرکز دارد، موجب نارسایی دریچه میترال می‌گردد.
- فیبریلاسیون دهلیزی. فیبریلاسیون دهلیزی یک مشکل شایع مربوط به ریتم قلبی است که می‌تواند عامل بالقوه ایجاد نارسایی دریچه قلبی باشد.
عوامل خطرزا
عوامل متعددی می‌تواند خطر ابتلا به نارسایی دریچه میترال را بالا ببرد از جمله:
- سابقه افتادگی دریچه میترال یا تنگی دریچه میترال. با این حال، دارا بودن این شرایط همیشه به معنی بوجود آمدن نارسایی دریچه میترال قلبی نیست. یک سابقه خانوادگی از بیماری دریچه قلبی نیز خطر را افزایش می‌دهد.
- یک حمله قلبی. حمله قلبی با تاثیر روی عملکرد دریچه میترال می‌شود، می‌تواند باعث صدمه به قلب شود.
- بیماری قلبی. شکل‌های خاصی از بیماری قلبی مثل بیماری شریان کرونری می‌تواند منجر به نارسایی دریچه میترال گردد.
- استفاده از داروهای ویژه. افرادی که داروهایی نظیر کافرگوت یا میگرگوت که محتوی ارگوتامین هستند و برای مبتلایان به میگرن تجویز میشوند یا کسانی که کابرگولین مصرف می‌کنند، خطر ابتلا به نارسایی میترال در آنها بالاتر می‌رود. مشکلات مشابه برای داروهای سرکوب کننده اشتها مثل فن فلورامین و دکس فن فلورامین که دیگر در بازار موجود نیستند، نیز ثبت شده است.
- عفونت‌هایی مثل اندوکاردیت یا تب روماتیسمی. عفونت‌ها یا التهاب‌های حاصل از آنها می‌تواند موجب آسیب دریچه میترال گردد.
- بیماری مادرزادی قلبی. این افراد با دریچه میترال غیرنرمال مستعد ابتلا به نارسایی قلبی متولد میشوند.
- سن. تا سنین میانسالی بسیاری از مردم به خاطر فرسودگی طبیعی دریچه، نارسایی دریچه میترال را تا اندازه‌ای تجربه می‌کنند.
عوارض
نارسایی دریچه میترال اگر خفیف باشد، معمولا مشکلی بوجود نمی‌آورد. هرچند که نارسایی دریچه میترال شدید می‌تواند عوارض زیر را به همراه داشته باشد:
- نارسایی قلبی. وقتی قلب نتواند خون کافی را برای تامین نیازهای بدن پمپاژ کند، به نارسایی قلبی ختم می‌شود. نارسایی دریچه میترال شدید با بازگشت خون پمپاژ شده به قلب و ارسال خون کمتر با هر ضربان قلب، موجب یک بار اضافی بر روی قلب می‌شود. بطن چپ بزرگتر شده و در صورت عدم درمان ضعیف‌تر می‌گردد. این حالت منجر به نارسایی قلبی می‌شود.
هم‌چنین، افزایش فشار در ریه‌ها و تجمع مایعات در آن موجب بار زیاد روی طرف راست قلب می‌شود.
- فیبریلاسیون دهلیزی. کشیده شدن و بزرگ شدن دهلیز چپ قلب ممکن است باعث شکل گیری ریتم نامنظم قلبی شده که در آن حفره‌های بالایی قلب به طور غیرمنظم و به تندی ضربان پیدا می‌کنند. فیبریلاسیون دهلیزی می‌تواند باعث لخته‌های خونی شود که آنها نیز با شکسته شدن در قلب و رفتن به قسمت‌های مختلف بدن باعث ایجاد مشکلات جدی مانند سکته مغزی میشوند.
- هایپرتنشن ریوی. اگر نارسایی میترال درمان نشده و یا با درمان نادرست داشته باشید، شما مستعد ایجاد شکلی از فشار خون بالا هستید که در آن رگ‌های ریوی تحت تاثیر قرار می‌گیرند. دریچه میترال نشت کننده می‌تواند باعث افزایش فشار در دهلیز چپ قلب شود که آن نیز در نهایت فشار خون بالای ریوی را در پی خواهد داشت. این مشکل می‌تواند به نارسایی قلبی در سمت راست قلب منجر شود.
تشخیص
پزشکتان درباره تاریخچه پزشکی بیماری قلبی شما و خانواده‌تان از شما پرسش خواهد کرد. هم‌چنین پزشکتان یک آزمایش فیزیکی ترتیب خواهد داد که در آن به کمک گوشی پزشکی به صداهای قلبی‌تان گوش می‌دهد. نارسایی دریچه قلبی معمولا یک صدای بازگشت خون نشتی از دریچه میترال را (heart murmur) تولید می‌کند.
پس از آن پزشک تصمیم می‌گیرد که چه آزمایش‌هایی برای تشخیص بیماری نیاز است. برای آزمایش، ممکن است به یک متخصص قلب ارجاع داده شوید.
آزمایش‌ها
آزمایش‌های متداول تشخیص نارسایی دریچه میترال به قرار زیر هستند:
- اکوکاردیوگرافی. این آزمایش به طور معمول برای تشخیص نارسایی دریچه میترال به کار می‌رود. در این آزمایش، امواج صوتی به کمک یک مبدلی شکل می‌گیرند که با قرار گرفتن روی قفسه سینه بیمار، تصاویر ویدئویی از قلب متحرک او را تولید می‌کند.
این آزمایش برای ارزیابی ساختار قلب، دریچه میترل و جریان خون عبوری از قلب به کار می‌رود. یک اکوکاردیوگرافی به پزشک برای بررسی بهتر دریچه میترال و چگونگی کارکرد آن کمک می‌کند. پزشکان هم‌چنین ممکن است از یک اکوکاردیوگرافی سه‌بعدی استفاده کنند.
پزشکان ممکن است از نوع دیگری از اکوکاردیوگرافی که اکوکاردیوگرافی ترنس ازوفاژیال نامیده می‌شود استفاده کنند. در این روش، یک مبدل کوچک که به انتهای یک لوله متصل شده است، داخل مری قرار می‌گیرد و نسبت به اکوکاردیوگرافی‌های معمول امکان دیدن دریچه میترال را از نمای نزدیکتر فراهم می‌کند.
- الکتروکاردیوگرافی (ECG). سیم‌های (الکترودها) متصل به پدهای چسبنده روی پوست، ایمپالس‌های الکتریکی حاصل از قلب را اندازه‌گیری می‌کنند. یک ECG می‌تواند به تشخیص حفرات قلبی بزرگ شده، بیماری قلبی و ریتم‌های قلبی غیرمنظم کمک کند.
- عکس‌برداری قفسه سینه. این روش برای تعیین بزرگ شدن حجم دهلیز چپ یا بطن چپ که می‌توانند نشانگر نارسایی دریچه میترال باشند و چگونگی وضعیت ریه‌ها به پزشکان کمک می‌کند.
- MRI قلبی. یک MRI قلبی با استفاده از میدان‌های مغناطیسی و امواج رادیویی، تصاویر دقیق قلبی را تولید می‌کند. این آزمایش ممکن است برای تعیین درجه شدت اختلال و ارزیابی اندازه و عملکرد بطن چپ قلب مورد استفاده قرار گیرد.
- CT قلبی. یک آنژیوگرافی CT که به انواع قفسه سینه، شکمی و لگنی صورت می‌گیرد، برای تعیین اینکه آیا شما می‌توانید کاندید ترمیم رباتیک دریچه میترال باشید، به کار رود.
- آزمایش‌های ورزشی یا تست‌های استرس. تست‌های ورزشی مختلف به اندازه‌گیری سطح تحمل فعالیت شما و پایش پاسخ قلبی به کار زیاد بدنی کمک می‌کند. اگر قادر به ورزش‌کردن نباشید، داروهایی برای تقلید اثر ورزش روی قلب وجود دارند که می‌توان از آنها بهره گرفت.
- کاتترگذاری قلبی. این آزمایش به طور معمول برای تشخیص نارسایی دریچه میترال به کار نمی‌رود. این تکنیک تهاجمی از یک لوله نازک (کاتتر) بهره می‌گیرد که از طریق یک رگ خونی از طریق بازو یا کشاله ران به شریانی در داخل قلب شما وارد شده و به تزریق رنگی برای مشخص شدن شریان مورد نظر در تصویربرداری‌های اشعه ایکس می‌پردازد. این روش تصویر دقیق‌تری از شریان‌های قلبی و عملکردهای قلبی به دست می‌دهد. هم‌چنین از این روش می‌توان برای اندازه‌گیری فشار داخل حفره‌های قلبی به کار می‌رود.
درمان نارسایی دریچه میترال
درمان دریچه میترال به درجه وخامت وضعیت بیمار بستگی دارد. اینکه دارای علائم و نشانه‌های آن هستید و اینکه وضعیت بیماری در حال بدتر شدن است، شیوه درمانی مناسب را تعیین می‌کند. هدف درمانی این اختلال بهبود عملکرد قلبی به همراه کاهش حداکثری علائم و نشانه‌ها و در امان ماندن از عوارض بعدی بیماری است.
پزشک متخصص قلب عملیات مراقبتی شما را برعهده خواهد داشت. اگر نارسایی دریچه میترال دارید، سعی کنید به دنبال درمان در یک مرکز درمانی باشید که یک مجموعه کاملی از پزشکان حرفه‌ای و کارکنان پزشکی آموزش دیده و باتجربه کافی داشته باشد. این تیم برای تعیین بهترین راهکار درمانی شما، به کار نزدیک با شما خواهند پرداخت.
روش انتظار به همراه پایش کامل
برخی افراد، بخصوص آنها که نارسایی خفیف دارند، ممکن است به درمان نیاز نداشته باشند. با این وجود وضعیت بیمار باید توسط پزشک مربوطه پایش شود. ممکن است به ارزیابی‌های منظم نیاز باشد که میزان تکرار آن به شدت بیماری آن فرد بستگی دارد. پزشک شما ممکن است تغییر سبک زندگی را برای شروع یک زندگی سالم توصیه کند.
داروها
برای درمان علائم بیماری ممکن است داروهایی از طرف پزشک تجویز شود، هرچند این داروها قادر به درمان نارسایی دریچه میترال نخواهند بود.
داروها به قرار زیر هستند:
- دیورتیک‌ها. این داروها برای کاهش تجمع مایعات در ریه‌ها و پاها به کار می‌رود که می‌توانند به همراه نارسایی دریچه میترال مشاهده شوند.
- رقیق کننده‌های خونی. این داروها برای کمک به جلوگیری از تشکیل لخته‌های خونی استفاده میشوند و در صورتی که فیبریلاسیون دهلیزی داشته باشید، ممکن است تجویز شود.
- داروهای مرتبط با فشار خون بالا. فشار خون بالا موجب وخیم‌تر شدن نارسایی دریچه میترال می‌گردد، بنابراین اگر فشار خون بالا دارید، ممکن است چنین داروهایی برای کاهش آن تجویز شود.
جراحی
دریچه میترال ممکن است به ترمیم یا تعویض احتیاج پیدا کند. پزشکان ممکن است حتی زمانی که شما علائم بیماری را ندارید، ترمیم یا تعویض دریچه میترال را پیشنهاد کنند، چراکه این کار از عوارض بعدی جلوگیری کرده و نتایج حاصل را بهبود می‌دهد. اگر برای سایر بیماری‌های قلبی به جراحی نیاز داشته باشید، ممکن است همزمان به درمان اصلاحی یا تعویض دریچه میترال نیز اقدام شود.
جراحی دریچه میترال معمولا با یک برش در قفسه سینه انجام می‌شود. در برخی موارد، پزشکان ممکن است جراحی را با کمترین حالت تهاجمی خود پیش ببرند که در این حالت از برش‌های کوچکتری نسبت به آنچه در جراحی باز قلبی انجام می‌شود، استفاده می‌شود.
پزشکان برخی مراکز درمانی ممکن است نوعی از عمل جراحی که به کمک ربات‌ها صورت می‌گیرد و کمترین میزان حالت تهاجمی را داراست، به کار گیرند. در این نوع جراحی، جراحان به کمک یک دید سه بعدی با بزرگنمایی زیاد روی نمایشگر ویدئویی و استفاده از بازوهای رباتیک برای انجام مانورهای خاص دوتایی که در عمل‌های جراحی باز قلب استفاده می‌شود، عملیات جراحی را انجام می‌دهند.
پزشکتان در مورد ارجحیت روش جراحی و مناسب بودن آنها با شما به گفت وگو خواهد پرداخت. هم‌چنین شما را برای تعیین اینکه جراحی تهاجمی حداقلی برایتان مناسب است یا جراحی قلب باز، ارزیابی خواهد نمود.
پزشکان اغلب اصلاح دریچه میترال را پیشنهاد می‌کنند، چرا که در این حالت شما دریچه قلبی خودتان را دارید و ممکن است عملکرد سابق قلب خود را حفظ کنید. با این وجود، در صورتی که اصلاح یا ترمیم دریچه میترال ناممکن باشد، پزشکان ممکن است به تعویض دریچه بپردازند.
گزینه‌های درمانی شامل موارد زیر هستند:
ترمیم دریچه میترال
جراحان می‌توانند با اتصال دوباره لت‌های دریچه، جایگذاری طناب‌هایی که وظیفه حمایت از دریچه را به عهده دارند یا خارج کردن بافت اضافی دریچه که مانع بسته شدن کامل لت‌های دریچه‌ای میشوند، به ترمیم آن بپردازند. جراحان اغلب به استحکام یا تقویت حلقه اطراف دریچه (annulus) به کمک کاشت یک حلقه مصنوعی (annuloplasty band) خواهند پرداخت.
پزشکان ممکن است از لوله‌های نازک و دراز (کاتتر) برای ترمیم دریچه میترال در بعضی موارد استفاده کنند. در روش کاتتری، پزشکان کاتتری با یک گیره متصل به آن را در یک شریان در کشاله ران نهاده و آن را به سمت دریچه میترال هدایت می‌کنند. پزشکان اغلب از این گیره برای تغییر شکل دریچه کمک می‌گیرند. افرادی که کاندید مناسبی برای عمل جراحی نیستند یا علائم شدید نارسایی دریچه میترال را دارند، مناسب این روش درمانی هستند.
در روش دیگری، پزشکان ممکن است از طریق قرار دادن وسیله‌ای با هدف بند آوردن مسیر نشتی خون، به ترمیم دریچه میترال جایگزین شده اقدام کنند.
تعویض دریچه میترال
اگر دریچه میترال قلب شما قابلیت ترمیم نداشته باشد، ممکن است نیاز به تعویض آن باشد. در تعویض دریچه میترال، جراح دریچه معیوب را برداشته و با یک دریچه مکانیکی و یا دریچه‌ای ساخته شده از بافت قلبی انسان، گاو یا خوک تعویض می‌نماید.
دریچه‌های بافت بیولوژیکی با گذشت زمان فرسوده میشوند و اغلب به تعویض مجدد نیاز دارند. افرادی که از دریچه‌های مکانیکی استفاده می‌کنند باید به صورت مادام‌العمر از داروهای رقیق کننده خون برای جلوگیری از ایجاد لخته‌های خونی بهره گیرند.
پزشکتان می‌تواند در مورد خطرات و فواید هرکدام از این دریچه‌ها با شما بحث کند و دریچه مناسب برای وضعیت شما را پیشنهاد کند.
پزشکان به تحقیقات خود در زمینه ترمیم یا تعویض دریچه میترال ادامه می‌دهند. برخی مراکز پزشکی ممکن است برای افرادی مبتلا به نارسایی شدید قلبی هستند و گزینه‌های مناسبی برای جراحی نیستند، پیشنهاد کنند که در کارآزمایی‌های بالینی برای تعویض دریچه میترال طی روش کاتترگذاری شرکت کنند. یک روش کاتترگذاری می‌تواند برای قرار دادن دریچه به جای یک دریچه بافت بیولوژیکی که دیگر به طور صحیح کار نمی‌کند، استفاده شود.
با پزشک خود در مورد انواع روش‌های پیگیری بعد از جراحی صحبت کنید و او را در جریان علائم جدیدی که دارید یا علائمی که بعد از عمل جراحی بدتر شده‌اند، قرار دهید.
سبک زندگی و درمان‌های خانگی
پزشکتان ممکن است تغییراتی در سبک زندگی شما و سوق دادن آن به سمت یک زندگی سالم پیشنهاد کند، مانند:
- کنترل فشار خون. در صورتی نارسایی دریچه میترال داشته باشید، کنترل فشار خون برایتان مهم است.
- داشتن یک رژیم غذایی سالم. غذا به طور مستقیم نارسایی دریچه میترال را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد. اما رژیم غذایی سالم می‌تواند به جلوگیری از دیگر بیماری‌های قلبی که باعث تضعیف عضلات قلبی می‌شود، کمک نماید. از غذاهایی که حاوی چربی اشباع و ترانس پایین، شکر پایین و نمک کم هستند، مصرف کنید و از غلات تخلیص شده مثل نان سفید به میزان اندک استفاده کنید. انواع سبزیجات و میوه‌ها، تمامی دانه‌ها و انواع پروتئین‌ها مثل گوشت‌های کم‌سود، ماهی و آجیل را به میزان کافی مصرف کنید.
- تناسب وزن خود را حفظ کنید. وزن خود را در یک محدوده مناسب که از طرف پزشک توصیه می‌شود، نگه بدارید.
- از اندوکاردیت عفونت‌زا به دور باشید. در صورتی که دارای دریچه قلبی تعویض شده هستید، ممکن است پزشکتان پیشنهاد کند قبل انجام عمل‌های دندانی برای جلوگیری از عفونتی که اندوکاردیت عفونت‌زا نامیده می‌شود، از داروهای آنتی بیوتیک استفاده کنید. از پزشک خود در مورد ضرورت رعایت این کار پرس و جو کنید.
- مصرف الکل خود را پایین بیاورید. مصرف زیاد الکل باعث آریتمی‌های قلبی می‌شود و می‌تواند علائم بیماری را تشدید کند. مصرف زیاد از حد الکل هم‌چنین باعث بروز کاردیومیوپاتی می‌شود که در آن عضله قلبی تضعیف شده به نارسایی دریچه میترال ختم می‌شود.
- از مصرف توتون و تنباکو پرهیز کنید. اگر سیگار می‌کشید، آن را کنار بگذارید. از پزشک خود درباره مراکز و منابعی که در ترک سیگار کمک کننده هستند، پرسش کنید. پیوستن به یک گروه حمایتی می‌تواند کمک کننده باشد.
- فعالیت منظم ورزشی داشته باشید. اینکه چه اندازه و با چه شدتی قادر به انجام ورزش باشید به وضعیت بیماری شما و درجه شدت آن بستگی دارد. قبل از انجام ورزش از پزشک خود مشورت بگیرید، مخصوصا اگر قصد شرکت در ورزش‌های رقابتی را دارید.
- پزشک خود را به طور منظم ملاقات کنید. برنامه ارزیابی منسجمی را با پزشک متخصص خود یا درمانگر ابتدایی خود ترتیب دهید. به پزشک خود در مورد هرگونه تغییری در علائم و نشانه‌های بیماری اطلاع دهید.
اگر یک زن مبتلا به نارسایی دریچه میترال هستید، باید قبل از تصمیم به بارداری با پزشک خود مشورت کنید. بارداری، باعث کار زیاد قلب می‌شود. در طول دوره بارداری و بعد از تولد کودک، متخصص قلب و متخصص زایمانی شما باید شرایط شما را پایش کند.
سازگاری و حمایت
اگر دچار نارسایی دریچه میترال هستید، اینجا چندین گام برای کمک به سازگاری با این وضعیت به شما پیشنهاد می‌شود:
- داروهای خود را مطابق آنچه تجویز شده مصرف کنید. داروهای خود را به همان گونه که توسط پزشک توصیه شده، مصرف کنید.
- حمایت اطرافیان خود را بخواهید. دریافت حمایت از طرف خانواده و دوستان می‌تواند به شما در سازگاری با این وضعیت کمک کند. از پزشک خود در مورد گروه‌های حمایتی که کمک کننده هستند، پرسش کنید.
- فعال بمانید. اینکه از نظر جسمانی همیشه در فعالیت باشید، ایده خوبی است. پزشکتان ممکن است به شما در مورد اینکه چه مقدار و چه نوعی از ورزش برایتان مناسب است، توصیه‌هایی داشته باشد.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
اگر فکر می‌کنید که ممکن است نارسایی دریچه میترال داشته باشید، قرار ملاقاتی برای دیدن پزشک ترتیب دهید. اینجا اطلاعاتی در این خصوص در اختیار شما قرار می‌گیرد.
چه کاری می‌توان انجام داد؟
- از محدودیت‌های قبل از ملاقات با پزشک آگاه باشید. زمانی که قرار ملاقات خود را مشخص می‌کنید، از چیزهایی که باید قبل از دیدار با پزشک رعایت کنید، باخبر باشید.
- علائم و نشانه‌های خود را یادداشت کنید. اینها شامل آنچه که به نظر نامرتبط با نارسایی دریچه میترال می‌رسد، نیز می‌شود.
- اطلاعات کلیدی شخصی خود را بنویسید. که شامل تاریخچه بیماری قلبی خانواده، نقص‌های قلبی، آختلالات ژنتیکی، حمله قلبی، فشار خون بالا و دیابت و هرگونه استرس عمده و تغییرات اخیر زندگی هستند.
- لیستی از تمام داروهای خود را داشته باشید. به علاوه ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید.
- عضوی از خانواده خود یا دوستی را همراه خود ببرید. برای یادآوری تمام نکاتی که در جلسه ملاقات با پزشک مطرح می‌شود، این امر مهم است.
- آماده باشید تا در مورد رژیم غذایی و عادات ورزشی خود بگویید. در صورتی که قبلا تغذیه خوب یا ورزش مناسب نداشته‌اید، در مورد دادن اطلاعاتی در خصوص چالش‌های شروع دوباره آنها آماده باشید.
- سوالاتی را برای پرسش یادداشت کنید.
سوالاتی که می‌توانید از پزشک خود بپرسید
برای نارسایی دریچه میترال، برخی پرسش‌های اساسی برای پرسیدن از پزشک به قرار زیر هستند:
- علت اصلی علائم و نشانه‌ها یا بیماری من چیست؟
- چه علت‌های احتمالی دیگری برای علائم یا بیماری من وجود دارد؟
- چه آزمایش‌هایی نیاز است که انجام دهم؟
- بهترین درمان ممکن چیست؟
- چه جایگزین‌هایی برای روش‌های اولیه درمانی که پیشنهاد کردید، موجود است؟
- من دارای بیماری‌های دیگری نیز هستم. چگونه می‌توانم این بیماری‌ها را به طور همزمان مدیریت کنم؟
- آیا لازم است پیش یک متخصص بروم؟
- اگر روش جراحی برای من ضرورت دارد، کدام جراح را برای انجام جراحی دریچه میترال پیشنهاد می‌کنید؟
- آیا جایگزین عمومی‌تری برای دارویی که تجویز می‌کنید، وجود دارد؟
- آیا بروشور یا متن چاپ شده‌ای هست که با خودم ببرم؟ چه وبسایت‌هایی را توصیه می‌کنید؟
بسیار مهم است که در مورد شرایط خود کاملا توجیه باشید. از پرسیدن هیچ سوالی دریغ نکنید.
با چه سوالاتی از سوی پزشک مواجه خواهید شد؟
پزشک یا یک کاردیولوژیست که با احتمال تشخیص نارسایی دریچه میترال، شما را معاینه می‌کند، ممکن است سوالات زیر را مطرح کند:
- علائم بیماری شما چیست؟
- این نشانه‌ها از کی شروع شدند؟
- آیا نشانه‌های شما دائمی هستند یا گاها رخ می‌دهند؟
- علائم شما تا چه اندازه شدید هستند؟
- چه چیزی باعث بهبود علائم شما می‌شود؟
- چه چیز باعث وخیم‌تر شدن علائم شما می‌شود؟
