غربالگری استرپتوکوک گروه B یا تست تشخیصی استرپتوکوک گروه B در بارداری به بررسی وجود عفونت باکتری‌های استرپتوکوک گروه B می‌پردازد. استرپتوکوک گروه ب یکی از باکتری‌های شایع دستگاه گوارش است اما می‌تواند در نوزادان منجر به عفونت‌های جدی شود. در بارداری، پزشک معالج احتمالاً تست استرپتوکوک در بارداری را در طول سه ماهه سوم درخواست خواهد کرد.
در غربالگری استرپتوکوک گروه B ارائه دهنده خدمات درمانی نمونه سواپ را از واژن و ركتوم تهیه کرده و آن را به آزمایشگاه می‌فرستد. در برخی موارد، ممکن است دستورالعمل‌هایی در مورد نحوه جمع آوری نمونه به فرد داده شود. در هر بارداری فرد باید غربالگری استرپتوکوک گروه ب را انجام دهد.
اگر آزمایش استرپتوکوک گروه b منفی باشد، نیاز به انجام اقدام خاصی نیست. اگر نتیجه تست مثبت باشد، برای جلوگیری از ابتلای نوزاد به این دسته از بیماری‌ها مادر باید تحت درمان آنتی بیوتیک قرار بگیرد.
علت انجام غربالگری استرپتوکوک گروه B
اگرچه استرپتوکوک‌های گروه B معمولاً در بزرگسالان بی خطر هستند، اما می‌تواند باعث ایجاد عوارضی در دوران بارداری و بروز بیماری‌های جدی در نوزادان شوند. تست استرپتوکوک در بارداری برای شناسایی زنان آلوده به این دسته از باکتری‌ها انجام می‌شود.
با این حال، در شرایط نادری این دسته از باکتری‌ها می‌تواند در دوران بارداری باعث بروز مشکلاتی شوند، از جمله:
- عفونت مجاری ادراری
- عفونت جفت و مایع آمنیوتیک (کوریوآمنیونیت)
- پنومونی
- وجود باکتری در خون
- عفونت‌های خطرناک خونی
عفونت با استرپتوکوک‌های گروه ب ممکن است پس از زایمان منجر به التهاب و عفونت لایه پوشاننده رحم شود، هرچند که بروز آن بسیار نادر است. همچنین خطر عفونت محل سزارین نیز افزایش می‌یابد.
بزرگترین نگرانی پزشک انتقال عفونت استرپتوکوکی در طی زایمان واژینال به جنین است. با این که در تعداد کمی از نوزادان که در معرض گروه B قرار می‌گیند، اما در نوزادان عفونی شده عوارض خطرناکی ایجاد می‌شود. این عارضه‌ها اندکی پس از تولد اتفاق می‌افتند، اما گاهی اوقات تا روزها یا حتی چند ماه بعد اثری از خود نشان نمی‌دهند.
عوارض احتمالی در کودک می‌توانند شامل موارد زیر باشد:
- التهاب ریه‌ها (پنومونی)
- التهاب غشاها و مایعات اطراف مغز و نخاع (مننژیت)
- راه یافتن باکتری به خون (باکترمیا)
- عفونت خطرناک خونی (سپسیس)
اگر مادری به عفونت استرپتوکوکی گروه B مبتلا باشد، حداقل چهار ساعت پیش از تولد به او آنتی بیوتیک داخل وریدی داده می‌شود. آنتی بیوتیک‌ها باکتری‌های موجود در کانال زایمانی را از بین برده و خطر ابتلا به عفونت را در کودک کاهش می‌دهند.
مصرف آنتی بیوتیک دهانی یا راه‌های بی اثر هستند. همچنین، مصرف آنتی بیوتیک‌ها قبل از زایمان نیزتاثیری ندارد زیرا باکتری‌ها به سرعت منتشر می‌شوند.
اگر مادر قبلاً نوزادی را به دنیا آورده باشد که مبتلا بوده باشد و یا در دوران بارداری فعلی خود به عفونت ادراری ناشی از این دسته از باکتری‌ها آلوده باشد، در معرض خطر بیشتری قرار دارد. در نتیجه، به طور خودکار در طول زایمان درمان آنتی بیوتیکی در نظر گرفته خواهد شد.
درصورتی که زایمان شروع نشده باشد، کیسه آمنیوتیک سالم باشد و برای بیمار انجام سزارین در نظر گرفته شده باشد، تجویز آنتی بیوتیک ضروری نیست. از آن جایی که ممکن است زایمان طبیعی پیش از زمان مقرر برای سزارین آغاز شود، بنابراین هنوز هم انجام غربالگری استرپتوکوک گروه B ضروریست.
آمادگی برای غربالگری استرپتوکوک گروه ب
تست بطور کلی بین هفته‌های ۳۶ و ۳۷ بارداری انجام می‌شودو به آمادگی خاصی نیاز ندارد.
اگر مادری در بارداری قبلی خود تجربه آلودگی به استپتوکوک گروه B را داشته باشد، یا قبلاً کودکش مبتلا به این باکتری شده باشد، باید پزشک را در جریان بگذارد.
غربالگری استرپتوکوک گروه B چگونه انجام می‌شود
تست تشخیصی استرپتوکوک گروه B در بارداری معمولاً در مطب ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی انجام می‌شود.
در طول تست
مادر روی میز دراز کشیده و ارائه دهنده خدمات درمانی از سواب‌های استریل کتان برای برداشتن نمونه ازبخش تحتانی واژن و رکتوم استفاده خواهد کرد.
ممکن است دستورالعمل نحوه جمع آوری نمونه به بیمار آموزش داده شود.
بعد از تست
پس از انجام آزمایش می‌توان بلافاصله فعالیت‌های معمول خود را از سر گرفت. نتایج آزمایش به طور معمول طی چند روز آماده می‌شود.
نتایج
اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد، به این معنی نیست که شما بیمار هستید یا جنین آلوده شده است. بلکه به این معنی است که برای جلوگیری از بروز عفونت در نوزاد نیاز به دریافت درمان آنتی بیوتیکی است.
با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد چگونگی درمان مشورت کنید. در مورد عفونت‌های قبلی هنگام زایمان و حساسیت‌های دارویی نیز باید اطلاعات لازم را رد اختیار تیم درمان گذاشت.
