میکسوفیبروسارکوم(MFS) ، نوعی سرطان است که به صورت توده ی بدون دردی در یکی از پاها یا بازوها رشد می کند. این بیماری عمدتا در افراد بین ۵۰ تا ۷۰ سال رخ می دهد و در مردان کمی بیشتر از زنان است.
میکسوفیبروسارکوم، یک سارکوم بافت نرم است. مانند سایر سارکوم های بافت نرم، در بافت همبند بوجود می آید. در واقع، سارکوم ها در بافت همبندی که عضلات را احاطه کرده و ماهیچه ها را از یکدیگر و از پوست جدا می کند، وجود دارد. میکسوفیبروسارکوم ممکن است درست در زیر پوست یا در نواحی عمیقتری از بافت عضلانی قرار بگیرد.
میکسوفیبروسارکوم نیز همانند سایر سرطان ها به طور کامل شناخته نشده است. همچنین، میکسوفیبروسارکوم غالباً با تومور خوش خیم اشتباه گرفته می شود و فقط با ممانعت از رشد، درمان می شود. این امر تشخیص درست را به تأخیر می اندازد و روند درمان را با مشکل مواجه می کند.
ممکن است میکسوفیبروسارکوم مجددا در ناحیه اول خود رشد کند. اکثر بیماران پنج سال یا بیشتر پس از درمان زندگی می کنند.
تشخیص میکسوفیبروسارکوم
تشخیص میکزوفیبروسارکوم می تواند کمی دشوار باشد. در رشد اولیه اغلب فقط بخشی از تومور مشخص می شود که ممکن است به طور گسترده ای در اطراف محل اولیه رشد و در بافت های عمیق تر گسترش یابد. حتی با تصویربرداری پیشرفته، تشخیص دقیق اندازه واقعی سرطان دشوار است.
علائمی که نشان می دهد توده روی پا یا بازو MFS باشد:
- به اندازه توپ گلف یا بزرگتر باشد
- با گذشت زمان بزرگتر شود
- پخش شدن در عضله به جای زیر پوست
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی.
- نمونه برداری از سوزن هسته
آزمایشات تشخیص توده مشکوک که ممکن است MFS باشد شامل موارد زیر است:
اگر در این آزمایشات MFS یا نوع دیگری از سارکوم بافت نرم پیدا شود، مرحله بعدی اشعه ایکس قفسه سینه است. هدف از این کار این است که تعیین کند آیا سرطان به ریه های بیمار متاستاز کرده است یا خیر.
درمان میکسوفیبروسارکوم
درمان به ویژگی های تومور بستگی دارد، از جمله:
- عمق. درمان تومورهای بین لایه های عضله بیشتر تهاجمی هستند.
- اندازه. تومورهایی با عرض، طول یا عمق ۵ سانتی متر یا بیشتر ممکن است نیاز به جراحی عمیقتری داشته باشند، گاهی با درمانهایی، مانند پرتودرمانی با شیمی درمانی و…
- سطح پیشرفت. میکزوفیبروسارکوم می تواند کم باشد (عمدتا از سلولهای غیرفعال به جای تقسیم، بدون تجمع سلولهای مرده تشکیل شده است). متوسط (با نسبت بالاتری از سلولهای فعال در حال تقسیم)؛ یا زیاد (شامل تعداد زیادی سلول تقسیم کننده، همراه با سلولهای مرده). تومورهای درجه پایین نسبت به تومورهای درجه متوسط و درجه بالا نیازمند درمان تهاجمی نیستند.
- درمان در گذشته: وقتی میکسوفیبروسارکومعود می کند، تومور ثانویه اغلب درجه بالاتری نسبت به تومور اولیه دارد.
- برای درمان میکسوفیبروسارکوم ، همیشه به جراحی برای برداشتن بافت سرطانی و بافت سالم اطراف آن نیاز است. سطح جراحی با توجه به اندازه تومور و سایر ویژگیها متفاوت است. پرتودرمانی معمولاً مکمل درمان جراحی است.
- تومورهای سطحی و درجه پایین. اگر درست در کنار مفصل، شبکه ای از رگهای خونی یا ساختار حیاتی دیگری نباشد، ممکن است MFS کوچک زیر پوستی فقط با جراحی کنترل شود.
- تومورهای متوسط یا درجه بالا. برای توموری با ویژگی های تهاجمی، پرتودرمانی قبل از جراحی می تواند شناسایی مرزهای تومور را آسان تر کند تا برداشت آن با حاشیه بافت سالم آسان تر شود. همچنین، پرتودرمانی می تواند بعد از جراحی، برای نابود کردن سلولهای سرطانی باقیمانده باشد. داروهای ضد سرطان (شیمی درمانی) نقش کمتری در درمان میکسوفیبروسارکومنسبت به سایر درمانهای سرطان دارند.
در گذشته، نیمی از بیماران MFS در ابتدا با قطع اندام آسیب دیده تحت درمان قرار گرفتند. امروزه انکولوژیست های جراحی، دارو و پرتو درمانی را در هر زمان در اولویت قرار می دهند.
در بسیاری از موارد، جراحان پلاستیک نیز در جراحی اولیه شرکت می کنند و زمینه های لازم برای اقدامات ترمیمی را در بازگرداندن عملکرد اندام فراهم می‌کنند.
excellent
ممنون از شما ?