بریس ارتودنسی وسیله ای سیم مانند است که متخصصان ارتودنسی از آن برای دندان ها و فک های نامرتب استفاده می کنند. بسیاری از افراد نیازمند ارتودنسی معمولا در سنین نوجوانی باید اقدام کنند، اما بزرگسالان نیز از بریس ارتودنسی کمک بگیرند. هدف از بریس های دندانی این است که دندان ها و فک مرتب شوند تا لبخندی زیبا را به افراد هدیه دهند.
برای اصلاحات جزئی دندان، یک سری از لوازمی سفارشی است که به آنها “مهاربندهای نامرئی” می گویند. اینها میتواند برای بعضی از بزرگسالان ظاهر مقبولتری داشته باشند. اگر بخواهید بجای بریس های ثابت، از مهاربندهای نامرئی استفاده کنید، در مورد هزینه و جنبه های مثبت و منفی این روش سوال کنید. استفاده از بریس های ثابت برای اصلاح مشکلات دندانی بسیاری از افراد الزامیست.
مواد و فناوری های مدرن، تجربه استفاده از بریس های ارتودنسی را بسیار راحت تر از گذشته کرده است.
کاربرد بریس ارتودنسی
از بریس ارتودنسی برای اصلاح مشکلات زیر استفااده می کنند:
- دندان های نامرتب یا کج
- وجود فضای زیاد بین دندان
- دندانهای جلویی فوقانی که بیش از حد با دندانهای پایین همپوشانی دارند چه به صورت عمودی چه به صورت افقی
- دندانهای جلویی فوقانی که در پشت دندانهای پایین قرار میگیرند
- سایر مشکلات عدم تطابق فک که باعث بی نظمی دندانها می شود
ترازبندی مناسب دندان ها و فک ها ممکن است نه تنها ظاهر دندان ها بلکه سلامت دهان و نحوه گاز گرفتن غذا، جویدن و گفتار را نیز بهبود بخشد.
بریس ارتودنسی بزرگسالان
یک فرد بالغ برای اصلاح مشکلات دندانی خود به زمان بیشتری نسبت به یک فرد نوجوان دارد. به عنوان مثال، از آنجا که استخوان های صورت افراد بالغ دیگر رشد نمی کنند اصلاح دندان های کج یا فک نامرتب، ممکن است مشکلاتی وجود داشته باشد که فقط با بریس قابل اصلاح نیست.
خطرات بریس ارتودنسی
استفاده از بریس های ارتودنسی به طور کلی یک روش کم خطر هست. با این حال، برخی از خطرات وجود دارد.
خطرات کوتاه مدت
بریس ها فضاهای کوچکی در اطراف دندان ایجاد می کنند که می توانند ذرات غذا در آنجا به دام بیفتند و رسوبات پلاک پر از باکتری را تقویت کنند. وجود رسوبات مواد غذایی و پلاک می تواند منجر به موارد زیر شود:
- از بین رفتن مواد معدنی در سطح مینای دندان می تواند لکه های مایل به سفید بر روی دندان ها ایجاد کند.
- پوسیدگی دندان و بیماری لثه
خطرات طولانی مدت
خطرات طولانی مدت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کاهش طول ریشه دندان: در حین حرکت دندانها، ممکن است مقداری از استخوان موجود در مسیر دندان متحرک در اثر اصطکاک از بین برود؛ در حالی که استخوان جدید در پشت آن قرار می گیرد. از دست دادن دائمی طول ریشه دندان ممکن است در طی این روند اتفاق بیفتد که می تواند منجر به کاهش پایداری دندان ها شود. در اکثر موارد، این اتفاق مشکلی ایجاد نمی کند.
- بی نظمی مجدد دندان ها پس از مرتب سازی: اگر بعد از برداشتن بریس ها، دستورالعمل های متخصص ارتودنتیست خود را با دقت انجام ندهید، به خصوص در مورد استفاده از وسیله ای به نام نگهدارنده سهل انگاری کنید، ممکن است دندانها مجددا نامنظم شوند.
کاهش خطرات بریس ارتودنسی
برای کاهش خطر آسیب دیدن دندان ها و بریس های خود:
مصرف غذاها و نوشیدنی های شیرین و نشاسته دار را کاهش دهید؛ این کار به طور قابل توجهی از ایجاد پلاک و پوسیدگی دندان جلوگیری می کند.
با دقت کامل و ترجیحاً بعد از هر وعده غذایی، با خمیر دندانهای حاوی فلوراید، مسواک نرم بزنید. اگر بعد از غذا نمی توانید مسواک بزنید، دهان خود را با آب بشویید. دهانتان را کامل بشویید تا تمام ذرات از سیمهایتان خارج شود. در آینه چک کنید تا دندان هایتان تمیز شده باشد.
در صورت توصیه دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی، از یک دهانشویه حاوی فلوراید استفاده کنید.
از نخ دندان مخصوص ارتودنسی برای پاکسازی نخ های مهاربند و زیر سیم استفاده کنید. همچنین ارتودنتیست ممکن است یک برس کوچک قابل انعطاف برای تمیز کردن بین سیمها و سیم ها توصیه کند.
از غذاهای چسبناک مانند آدامس، آبنبات های جویدنی، کارامل و تافی پرهیز کنید. آنها می توانند براکت ها، باند ها و سیم ها را از جا بکنند.
از مصرف غذاهای سفت یا ترد مانند یخ، هویج خام، آب نبات های سفت، ذرت بو داده و آجیل ها خودداری کنید. آنها می توانند قسمتهایی از بریسها را بشکنند.
برای سالم ماندن دندان ها و لثه ها برای معاینه و تمیز کردن به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
دستورالعمل ها را انجام دهید. عدم رعایت نکات می تواند زمان لازم برای اصلاح و احتمال عوارض را افزایش دهد.
آمادگیهای لازم برای بریس ارتودنسی
اگر دندانپزشک عادی متوجه وجود مشکلاتی در دندان یا فک شما شود که ممکن است نیاز به درمان داشته باشد احتمالاً شما را به یک متخصص ارتودنسی ارجاع می دهد.
برخی از مشکلات بینظمی دندان هنگام رشد کودکان اتفاق می افتد و می توان آنها را قبل از بلوغ اصلاح کرد. با این حال، متخصص ارتودنسی ممکن است قبل از استفاده از بریس ها صبر کند تا دندانها به اندازه کافی رشد کنند. اکثر کودکان در سنین ۸ تا ۱۴ میتوانند از بریس کمک بگیرند، چون استخوان های صورت آنها هنوز رشد می کند و دندان های آنها راحت تر حرکت می کنند.
آمادگی برای بریس ها به طور کلی شامل موارد زیر است:
بررسی ظاهری دندان. متخصص ارتودنسی معاینه کاملی از دندان، فک و دهان انجام می دهد.
- اشعه ایکس: برای تعیین موقعیت دندان ها یک سری تصاویر اشعه ایکس خواهد گرفت. اشعه ایکس پانورامیک شایع ترین حالت است که تمام دندان های بالا و پایین را در حالت گاز گرفتگی نشان می دهد. همچنین این تصاویر دندان هایی که هنوز در داخل فک رشد می کنند را نشان می دهند. اشعه ایکس مخصوص سر ممکن است به تعیین اندازه، موقعیت و ارتباط فک ها با دندان ها کمک کند. این اشعه ایکس سه بعدی ایده بهتری از موقعیت واقعی دندانها نسبت به یکدیگر می دهد.
- قالب گیری: ماده ی نرمی را گاز می گیرید و برای چند دقیقه دندان ها روی آن باقی می ماند. این روش، یک مدل قالب گیری از دندان ها را ایجاد می کند و متخصص ارتودنسی این قالب را ارزیابی می کند. در برخی موارد، این قالبهای دندانپزشکی ممکن است در قالب دیجیتال برای ارزیابی بیشتر و بهتر اسکن شوند.
- کشیدن دندان اضافه: اگر دهان شما بسیار شلوغ است، ممکن است فضای فک برای دندان های موجود محدود باشد یا کافی نباشد. ارتودنتیست میتواند توصیه کند که یک یا چند دندان دائمی را بردارید تا فضا برای دندان های باقی مانده به راحتی باز شود. این کار اجازه می دهد تا دندان ها بهتر کنار هم قرار بگیرند و همچنین فضای کافی برای تمیز کردن فراهم شود.
بعد از اینکه متخصص ارتودنسی دندان ها و فک های شما را ارزیابی کرد، یک برنامه درمانی را برای شما تنظیم می کند. این اغلب شامل استفاده از بریس های ثابت است که به طور موقت به دندان های شما متصل می شوند.
انتظار بیمار از ارتودنتیست
بریس ثابت ارتودنسی
درمان در سه مرحله انجام می شود:
- قرار دادن اولیه مهاربندها
- کنترل و تنظیم دوره ای
- استفاده از نگهدارنده پس از برداشتن بریس ها.
قرار دادن بریس ارتودنسی
بریس های دندانی ثابت معمولاً از این اجزا تشکیل می شوند:
براکت هایی که به سطوح خارجی دندان ها متصل هستند. همچنین می توان آنها را به پشت دندان ها متصل کرد تا از دید پنهان بماند، اما دسترسی به آنها کمی دشوار است. براکت ها می توانند از جنس فلزی یا استیل، سرامیک (شفاف یا به رنگ دندان) یا مواد دیگر ساخته شوند. براکت های فلزی مدرن نسبت به گذشته کوچکتر شده اند و کمتر به چشم می آیند.
همچنین بندها میتوانند دندان های آسیا را محاصره کنند. قبل از استفاده از بندها ، با قرار دادن نوارهای لاستیکی (اسپیسر) بسیار کوچک بین دندان های آسیا، فضا ایجاد می شود. این بندها از فولاد ضد زنگ یا تیتانیوم ساخته شده اند. یک لوله باکال متصل به باند آخرین دندان آسیا، انتهای سیم اتصال را در جای خود نگه می دارد.
سیم انعطاف پذیر ارتودنسی تمام براکت ها و باندها را به هم متصل می کند. آرچ وایر حرکت دندان ها را کنترل می کند.
رابر بندهای کوچک یا گره های فلزی برای محکم نگه داشتن سیم در داخل براکت ها مکانیسم کششی دارند تا سیم را محکم کند. از رابر بندهای بزرگتر نیز می توان برای کمک به حرکت دندان استفاده کرد. قلاب الاستیک بین فک بالا و پایین وسیله ای برای تولید فشار ساختگی بیشتری است.
سرپوش متصل به مهاربندها. سرپوش معمولاً فقط شب ها استفاده می شود و ممکن است در موارد پیچیده مفید باشد. سرپوش به بریس ارتودنسی در دهان متصل می شود تا فشار اضافی ایجاد کند و دندان ها را در موقعیت صحیح نگه دارد یا حرکت دهد.
دستگاه های لنگر موقت (TADs ): بجای سرپوش یا بندهای لاستیکی، ممکن است TAD برای برخی از بیماران گزینه مناسبی باشد. پیچ های کوچکی از طریق لثه ها درون استخوان فک قرار می گیرند و سپس می توان از آنها به عنوان لنگر برای فشار مستمر برای حرکت دندان استفاده کرد.
مهاربندهای متحرک
به جای استفاده از مهاربندهای ثابت، افرادی که فقط به اصلاحات جزئی نیاز دارند، ممکن است از یک سری لوازم متحرک، به نام مرتب کننده های سبک استفاده کنند. به طور معمول، هر مجموعه مرتب کننده به مدت یک تا سه هفته، تا حد امکان نزدیک به ۲۴ ساعت در روز ، به جز هنگام غذا خوردن، مسواک زدن یا نخ دندان، استفاده می شود تا با مجموعه بعدی جایگزین شود. کل این فرآیند ممکن است تا نه ماه یا بیشتر طول بکشد و امکان نظم بیشتر را فراهم می کند.
هنگام استفاده از مرتب کننده، فقط میتوانید آب مصرف کنید. پس از خارج كردن مرتب کننده برای خوردن یا نوشیدن هر نوع غذا یا نوشیدنی دیگر، حتماً مسواك بزنید قبل از آنكه دوباره از مرتب کننده استفاده كنید.
کنترل و تنظیمات دوره ای
بعد از اینکه بریس های ثابت روی دندان ها قرار گرفتند، متخصص ارتودنسی با سفت یا شل کردن سیم های متصل کننده، آنها را به صورت دوره ای تنظیم می کند. این کار فشار ملایمی بر روی دندان ها وارد می کند و به تدریج آنها را به موقعیت های جدید منتقل می کند. فک با جابجایی استخوان در مسیر دندان متحرک و قرار دادن استخوان جدید بجای آن، به فشار پاسخ می دهد.
گاهی اوقات، متخصص ارتودنسی ممکن است از کشش بین فک بالا و پایین برای کمک به اصلاح استفاده کند. این کار اغلب با قلابهای الاستیک کشیده شده بین دندانهای مخالف انجام می شود.
ممکن است در چند روز اول پس از تنظیم، دندان ها و فک ها کمی درد داشته باشد. این ناراحتی معمولاً با مسکن بدون نسخه قابل رفع است. اگر ناراحتی شدیدتر شد، به ارتودنتیست خود مراجعه کنید.
نگهدارنده ها
پس از برداشتن بریس های دندانی، لازم است دندان های تازه صاف شده برای مدتی (دوره نگهداری) تثبیت شوند تا از برگشت مجدد آنها به موقعیت اولیه جلوگیری شود. این امر با استفاده از یک وسیله سفارشی که به طور معمول از سیم های پلاستیکی یا پلاستیکی و فلزی ساخته شده و به دندان ها در جای خود کمک می کند (نگهدارنده) به دست می آید.
نگهدارنده ها معمولاً قابل جابجایی هستند، اما میتواند ثابت نیز شوند یا ممکن است ترکیبی از ثابت و متحرک استفاده شود.
خلاصه کلام
بریس ها به طور کلی در راستای مرتبسازی دندان های کج و کمک به اصلاح فک ها با قرارگیری نامناسب در ایجاد لبخندی زیبا و دهانی سالم بسیار موثر هستند.
به طور متوسط، بیشتر افراد از یک تا سه سال بریس کامل می بندند. برای اطمینان از ثبات نتایج نهایی ممکن است از نگهدارنده ها به طور نامحدود استفاده شود.
شخصی که از بریس استفاده می کند نقش مهمی در بازدهی درمان دارد. دستورالعمل های ارتودنتیست را به ویژه در دوره نگهداری دقیقاً انجام دهید. وقتی نوبت به این مرحله نهایی می رسد، مهم است که از نگهدارنده طبق دستور استفاده کنید.ش
