سندرم پای بی قرار (RLS) وضعیتی است که باعث ایجاد تمایل غیرقابل کنترل در حرکت دادن پاها به خاطر احساس عدم راحتی می شود. این اتفاق معمولاً در ساعات شب یا عصر در هنگام نشستن یا دراز کشیدن اتفاق می افتد. حرکت به طور موقت احساس ناخوشایند را کاهش می دهد.
سندرم پای بی قرار که به آن بیماری ویلیس-اکبوم نیز گفته می شود، می تواند از هر سنی شروع شود و به طور کلی با افزایش سن ، بدتر می شود. این می تواند خواب را مختل کند، که باعث اختلال در فعالیت های روزمره می شود.
مراحل ساده مراقبت از خود و تغییر سبک زندگی ممکن است به تسکین علائم کمک کند. داروها همچنین به بسیاری از افراد مبتلا به RLS کمک می کنند.
علائم سندرم پای بی قرار
علامت اصلی تمایل به حرکت دادن پاها است. ویژگی های مشترک RLS شامل:
- احساس نیاز به تکان دادن پا که پس از استراحت شروع می شوند. این احساس معمولاً پس از دراز کشیدن یا نشستن برای مدت طولانی مانند اتومبیل ، هواپیما یا سالن سینما آغاز می شود.
- تسکین با حرکت. احساس RLS با حرکت کاهش می یابد ، مانند کشش ، تکان دادن پاها، گام زدن یا راه رفتن.
- بدتر شدن علائم در شب. علائم به طور عمده در شب رخ می دهد.
- تکان خوردن پا در شب. سندرم پای بیقرار ممکن است با وضعیت دیگری به نام حرکت دوره ای اندام در خواب همراه باشد. که باعث میشود که پاهایتان در طول شب و هنگام خواب دچار لرزش و لگد شود.
مردم به طور معمول علائم RLS را احساس غیرطبیعی و ناخوشایند در پاهای خود توصیف می کنند. آنها معمولاً در دو طرف بدن اتفاق می افتند. این احساس نیاز به تکان داد گاها روی بازوها تأثیر می گذارد.
احساساتی که به طور کلی در اندام به جای پوست رخ می دهد ، به شرح زیر است:
- خزیدن
- خزنده
- کشیدن
- ضربان دار
- دردناک
- خارش دار
- برقی
گاهی اوقات توضیح احساسات دشوار است. افراد مبتلا به RLS معمولاً این بیماری را به عنوان گرفتگی عضله یا بی حسی توصیف نمی کنند. با این حال ، آنها دائماً تمایل به حرکت دادن پاهای خود را توصیف می کنند.نوسان شدت علائم، معمول است. بعضی اوقات، علائم برای مدتی از بین می روند و دوباره عود می کنند.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
برخی از افراد مبتلا به RLS هرگز به دنبال مراقبت های پزشکی نیستند زیرا نگران هستند که جدی گرفته نشوند. اما RLS می تواند در خواب شما اختلال ایجاد کند و باعث خواب آلودگی روزانه شود و کیفیت زندگی شما را تحت تأثیر قرار دهد. اگر فکر می کنید RLS دارید با پزشک خود صحبت کنید
علل ابتلا به سندرم پای بی قرار
اغلب ، علت مشخصی برای RLS وجود ندارد. محققان گمان می کنند که این وضعیت ممکن است ناشی از عدم تعادل شیمیایی دوپامین مغز باشد که پیام هایی را برای کنترل حرکت عضلات ارسال می کند.
وراثت
گاهی اوقات RLS به صورت خانوادگی وجود دارد، به خصوص اگر این بیماری از قبل از ۴۰ سالگی شروع شود. محققان مکان هایی را در کروموزوم ها شناسایی کرده اند که ژن های RLS در آنها وجود دارد.
بارداری
بارداری یا تغییرات هورمونی ممکن است به طور موقت علائم و نشانه های RLS را بدتر کند. برخی از زنان برای اولین بار در دوران بارداری به ویژه در سه ماهه آخر بارداری خود به RLS مبتلا می شوند. با این حال، علائم معمولاً پس از زایمان از بین می روند.
ریسک فاکتورهای سندرم پای بی قرار
سندرم پای بی قرار می تواند در هر سنی ، حتی در دوران کودکی ایجاد شود. این اختلال با افزایش سن بیشتر دیده می شود و در زنان بیشتر از مردان است. سندرم پای بی قرار معمولا ناشی از یک مشکل جدی مربوط به سلامتی نیست. با این حال ، گاهی اوقات با شرایط دیگری همراه است ، مانند:
- نوروپاتی محیطی. این آسیب به اعصاب دست و پاهای شما گاهی به دلیل بیماری های مزمن مانند دیابت و اعتیاد به الکل است.
- کمبود آهن. حتی بدون کم خونی، کمبود آهن می تواند باعث یا بدتر شدن RLS شود. اگر سابقه خونریزی از معده یا روده دارید، دوره های قاعدگی سنگین را تجربه می کنید یا به طور مکرر خون اهدا می کنید، ممکن است دچار کمبود آهن شوید.
- نارسایی کلیه. اگر نارسایی کلیه داشته باشید، ممکن است کمبود آهن داشته باشید، غالباً با کم خونی. وقتی کلیه ها به درستی عمل نکنند، ذخیره آهن در خون شما کاهش می یابد. این و سایر تغییرات در شیمی بدن ممکن است باعث یا بدتر شدن RLS شود.
- بیماری های نخاعی. ضایعات نخاع در نتیجه آسیب یا جراحت به RLS مرتبط شده است. داشتن بی حسی به نخاع، مانند انسداد نخاع، خطر ابتلا به RLS را افزایش می دهد.
عوارض سندرم پای بی قرار
اگرچه سندرم پای بی قرار منجر به سایر موارد جدی نمی شود، علائم می توانند از سخت آزار دهنده تا ناتوان کننده باشند. بسیاری از افراد مبتلا به RLS خوابیدن یا خواب ماندن را دشوار می دانند. سندرم پای بی قرار منجر به اختلال در کیفیت زندگی و منجر به افسردگی میشود. بی خوابی ممکن است منجر به خواب آلودگی بیش از حد در روز شود، اما RLS ممکن است در چرت زدن تداخل ایجاد کند.
تشخیص سندرم پای بی قرار
پزشک شرح حال پزشکی شما را می گیرد و شرح علائم شما را می پرسد. تشخیص RLS براساس معیارهای زیر است که توسط گروه مطالعات بین المللی سندرم پای بی قرار تعیین شده است:
- اشتیاق شدید و غالباً مقاومت ناپذیری برای حرکت دادن پاها دارید که معمولاً با احساسات ناخوشایند همراه است.
- علائم شما هنگام استراحت مانند نشستن یا دراز کشیدن شروع یا بدتر می شود.
- علائم شما با فعالیت ، مانند راه رفتن یا کشش ، تا حدی یا به طور موقت برطرف می شود.
- علائم شما در شب بدتر است.
- علائم را نمی توان تنها با یک بیماری پزشکی یا رفتاری دیگر توضیح داد.
پزشک شما ممکن است یک معاینه جسمی و عصبی را انجام دهد. آزمایش خون، به ویژه برای کمبود آهن ، ممکن است تجویز شود تا سایر علل احتمالی علائم شما را رد کند.
علاوه بر این، ممکن است پزشک شما را به یک متخصص خواب معرفی کند. این ممکن است شامل یک شب ماندن در یک کلینیک خواب باشد، جایی که پزشکان می توانند خواب شما را در صورت مشکوک شدن به اختلال خواب دیگری مانند آپنه خواب بررسی کنند. با این حال ، تشخیص RLS معمولاً نیازی به مطالعه خواب ندارد.
درمان سندرم پای بی قرار
گاهی اوقات، درمان یک بیماری زمینه ای مانند کمبود آهن، علائم سندرم پای بی قرار را تا حد زیادی تسکین می دهد. اصلاح کمبود آهن ممکن است شامل دریافت مکمل آهن از راه خوراکی یا داخل وریدی باشد. با این حال ، مکمل های آهن را فقط با نظارت پزشکی و پس از بررسی سطح آهن خون توسط پزشک مصرف کنید. اگر سندرم پای بی قرار بدون بیماری همراه دیگر داشته باشید، درمان بر تغییر سبک زندگی متمرکز است. اگر این موارد موثر نباشد، پزشک ممکن است داروهایی را برای شما تجویز کند.
داروها
چندین داروی تجویز شده، که بیشتر آنها برای درمان بیماری های دیگر تولید شده اند ، برای کاهش بی قراری در پاها در دسترس هستند. این شامل:
- داروهایی که باعث افزایش دوپامین در مغز می شوند. این داروها بر سطح پیام رسان شیمیایی دوپامین در مغز شما تأثیر می گذارند. روپینیرول (رکیپ) ، روتیگوتین (نوپرو) و پرامیپکسول (میراپکس) برای درمان RLS متوسط تا شدید توسط سازمان غذا و دارو تأیید می شوند.
عوارض جانبی کوتاه مدت این داروها معمولاً خفیف بوده و شامل حالت تهوع ، سبکی سر و خستگی است. با این حال ، آنها همچنین می توانند باعث اختلالات کنترل تکانه ، مانند قمار اجباری ، و خواب آلودگی در روز شوند.
- داروهایی که بر کانال های کلسیم تأثیر می گذارند. داروهای خاصی مانند گاباپنتین (Neurontin ، Gralise) ، گاباپنتین اناکاربیل (Horizant) و پرگابالین (Lyrica) برای برخی از افراد مبتلا به RLS موثر است.
- مواد افیونی. داروهای مخدر می توانند علائم خفیف تا شدید را تسکین دهند ، اما اگر در دوزهای بالا استفاده شوند ممکن است اعتیاد آور باشند. برخی از نمونه ها شامل ترامادول (اولترام ، ConZip) ، کدئین ، اکسی کدون (اکسی کونتین ، روکسی کدون ، سایر موارد) و هیدروکدون (Hysingla ER ، Zohydro ER) است.
- داروهای شل کننده عضلات و داروهای خواب آور. این داروها به شما کمک می کنند شب بهتر بخوابید اما احساس پا را از بین نمی برد و ممکن است باعث خواب آلودگی روزانه شود. این داروها معمولاً فقط در صورتی استفاده میشود که هیچ درمان دیگری ، قابل استفاده نباشد.
ممکن است مدتی برای شما و پزشک خود طول بکشد تا بتوانید داروی مناسب یا ترکیبی از داروها را که برای شما مناسب است پیدا کنید.
در مورد داروها احتیاط کنید
بعضی اوقات داروهای دوپامین که برای رفع سندرم پای بی قرار شما مدتی کار کرده اند بی اثر می شوند ، یا اینکه علائم خود را موقعی زودتر در روز یا درگیری بازوها را مشاهده کنید.این اثر را تقویت می گویند. پزشک شما ممکن است داروی دیگری را برای مقابله با مشکل جایگزین کند.
بیشتر داروهایی که برای درمان RLS تجویز می شوند در دوران بارداری توصیه نمی شوند. در عوض ، پزشک ممکن است روش های مراقبت از خود را برای تسکین علائم توصیه کند. با این حال ، اگر نیاز به لرزش پا به خصوص در سه ماهه آخر بارداری شما آزار دهنده باشد، ممکن است پزشک استفاده از داروهای خاص را تأیید کند.
برخی از داروها ممکن است علائم سندرم پای بی قرار را بدتر کنند. این داروها شامل برخی از داروهای ضد افسردگی، برخی داروهای ضد روان پریشی، برخی داروهای ضد تهوع و برخی داروهای ضد سرماخوردگی و آلرژی است. پزشک ممکن است توصیه کند در صورت امکان از مصرف این داروها خودداری کنید. با این حال، اگر شما نیاز به استفاده از این داروها دارید، با پزشک خود در مورد افزودن دارو برای کمک به مدیریت RLS صحبت کنید.
شیوه زندگی و درمان های خانگی
ایجاد تغییرات ساده در سبک زندگی می تواند به کاهش علائم RLS کمک کند:
- حمام و ماساژ را امتحان کنید. خیساندن در حمام گرم و ماساژ دادن پاها می تواند باعث شل شدن عضلات شود.
- بسته های گرم یا خنک را اعمال کنید. استفاده از گرما یا سرما یا استفاده متناوب از این دو ، ممکن است احساس اندام شما را کاهش دهد.
- بهداشت خوب خواب را برقرار کنید. خستگی باعث بدتر شدن علائم RLS می شود ، بنابراین مهم است که خواب منظم را رعایت کنید. در حالت ایده آل ، یک فضای خواب خنک ، آرام و راحت داشته باشید. روزانه در همان ساعت بخوابید و بلند شوید. و حداقل هفت ساعت شبانه بخوابید.
- ورزش. انجام یک ورزش منظم و متوسط ممکن است علائم RLS را تسکین دهد ، اما استفاده بیش از حد از آن یا فعالیت دیر هنگام روز باعث تشدید علائم می شود.
- از مصرف کافئین خودداری کنید. گاهی اوقات کاهش کافئین ممکن است به پاهای بی قرار کمک کند. سعی کنید از محصولات حاوی کافئین ، از جمله شکلات ، قهوه ، چای و نوشیدنی های غیر الکلی ، برای چند هفته پرهیز کنید تا ببینید این امر کمک می کند یا خیر.
- استفاده از بند پا را در نظر بگیرید. یک بند پا مخصوص افراد مبتلا به RLS تحت فشار پای شما قرار می گیرد و ممکن است به تسکین علائم شما کمک کند
مواجهه و پشتیبانی
سندرم ای بی قرار یم بیماری مادام العمر است. زندگی با RLS شامل ایجاد استراتژی های مقابله ای است که برای شما مفید هستند ، مانند:
- از شرایط خود به دیگران بگویید. به اشتراک گذاشتن اطلاعات در مورد RLS به اعضای خانواده ، دوستان و همکاران کمک می کند تا وقتی شما را در حال قدم زدن در سالن ها ، ایستادن در پشت تئاتر یا راه رفتن به سمت کولر آبی در طول روز ، بهتر درک می کنند.
- در برابر نیاز خود به حرکت مقاومت نکنید. اگر می خواهید میل به حرکت را سرکوب کنید ، ممکن است متوجه شوید که علائم شما بدتر می شود.
- اطلاعات خواب خود را ثبت کنید. داروها و راهکارهایی را که به نبرد شما با RLS کمک می کنند یا مانع آن هستند ، پیگیری کنید و این اطلاعات را با پزشک خود در میان بگذارید.
- کشش و ماساژ دادن. روز خود را با ورزش های کششی یا ماساژ ملایم آغاز کنید و به پایان برسانید.
- جستجوی کمک. گروه های پشتیبانی اعضای خانواده و افراد مبتلا به RLS را گرد هم می آورند. با شرکت در یک گروه ، دیدگاه های شما نه تنها می تواند به شما کمک کند بلکه ممکن است به شخص دیگری نیز کمک کند.
آماده شدن برای قرار شما
اگر علائم سندرم پای بی قرار دارید،از پزشک خود وقت بگیرید. پس از ارزیابی اولیه ، او ممکن است شما را به پزشک مسلط بر سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) یا یک متخصص ارجاع دهد.
در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود آورده شده است
آنچه شما می توانید انجام دهید
- علائم خود را بنویسید ، از جمله زمان شروع و زمان تمایل آنها.
- اطلاعات پزشکی کلیدی ، از جمله سایر شرایطی که دارید و سایر داروهای تجویز شده یا بدون نسخه ، از جمله ویتامین ها و مکمل ها را بنویسید. همچنین توجه داشته باشید که آیا سابقه سندرم پای بی قرار در خانواده شما وجود دارد یا خیر.
- یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید. ممکن است شخصی که شما را همراهی می کند اطلاعاتی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بسپارد.
- سوالاتت رو برای پرسیدن از دکتر بنویس.
برخی از سوالات اساسی که باید در مورد سندرم پای بی قراراز پزشک خود بپرسید عبارتند از:
- علت علائم و نشانه های من چیست؟
- آیا علل احتمالی دیگری نیز وجود دارد؟
- به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
- چه گزینه های درمانی برای این شرایط موجود است؟
- من بیماری دیگری دارم چگونه می توانم آنها را به بهترین وجه با هم مدیریت کنم؟
- چه مراکز مراقبت از خود ممکن است علائم من را بهبود بخشد؟
- آیا شما مطالب آموزشی من می توانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
- از کجا می توانم یک گروه پشتیبانی برای افراد مبتلا به RLS پیدا کنم؟
انتظارات شما از پزشک
پزشک شما احتمالاً چندین سوال از شما می پرسد ، از جمله:
- آیا تمایل غیرقابل مقاومت برای حرکت دادن پاها دارید؟
- چه کلماتی علائم شما را توصیف می کنند؟
- آیا علائم شما در حالی که نشسته اید یا دراز کشیده اید شروع می شود؟
- آیا علائم شما در شب بدتر است؟
- آیا حرکت باعث می شود احساس بهتری داشته باشید؟
- آیا به شما گفته شده است که هنگام خوابیدن پاهایتان را لگد می کنید ، تکان می دهید یا در غیر این صورت حرکت می کنید؟
- آیا اغلب دچار افتادن یا خواب ماندن می شوید؟
- آیا در طول روز خسته شده اید؟
- آیا شخص دیگری در خانواده شما سندرم پای بی قرار دارد؟
- چقدر مصرف کافئین روزانه دارید؟
- برنامه تمرینی معمولی شما چیست؟
- آیا به دلیل مواردی مانند محدود کردن گوشت در رژیم غذایی ، اهدای خون مکرر یا از دست دادن خون ناشی از جراحی اخیر ، در معرض خطر کم آهن هستید؟
کاری که می توانید در این بین انجام دهید
برای کاهش علائم ، سعی کنید:
- کاهش یا از قطع مصرف کافئین ، الکل و تنباکو
- در وان حمام ، پاها را ماساژ دهید
