یک مطالعه جدید نشان داده است که ماده شیمیایی مغزی به نام نورآدرنالین(که یک نروترانسمیتر یا انتقال دهنده عصبی است-مترجم) مسئول پاسخ های ما در موقعیت های نامعلوم و نامشخص است ، به ما در یادگیری سریع تر و تطبیق رفتارهایمان کمک می کند .
همه گیری بیماری COVID 19 همگی ما را در شرایطی نامطمئن فرو برده است. در شرایطی که به سرعت در حال تغییر است و دشوار است بدانید چه اتفاقی در حال وقوع خواهد بود ، مسلما تصمیم گیری دشوار است. محققان دانشگاه کمبریج و کالج لندن یک مدل ساده از این وضعیت نامطمئن را در آزمایشگاه ایجاد کردند تا درک کنند که مغز ما چگونه به این شرایط واکنش نشان می دهد.
آنها دریافتند که وقتی شرایط پایدار به نظر می رسند ، ما تمایل داریم که با کمک تکیه بر تجربیات قبلی مان به پیش بینی آنچه در آینده اتفاق خواهد افتاد بپردازیم .اما وقتی دنیا بی ثبات است ، مغز ما می تواند تمامی این انتظارات را کنار گذاشته و یادگیری سریع را امکان پذیر سازد .تعادل میان این دو رویکرد توسط ماده شیمیایی نورآدرنالین در مغز اداره می شود .
این مطالعه امروز در مجله Current Biology منتشر شده است.
دکتر ربکا لاوسون پژوهشگر دپارتمان روانشناسی دانشگاه کمبریج و نویسنده اصلی این تحقیق می گوید:” سازگاری با شرایط نامطمئن به ما کمک می کند تا زنده بمانیم. وقتی اتفاقی غیرمترقبه رخ می دهد ، باید تصمیم بگیریم که آیا همین یکبار بوده و می توان آن را نادیده گرفت ، یا اینکه ادامه دار خواهد بود – که در این صورت ممکن است از انجام کارهایی کاملا متفاوت بهره بگیریم “.
در این مطالعه اثرات پروپرانولول – دارویی که برای کاهش اضطراب و فشار خون استفاده می شود – بر نحوه واکنش افراد به موقعیت های پایدار و شرایط تغییر پذیر مورد آزمایش و بررسی قرار گرفت. زیرا پروپرانولول مانع از فعالیت نورآدرنالین می شود.
شرکت کنندگان در این آزمایش – که از اضطراب رنج نمی بردند – صدایی را می شنیدند و سپس تصویری از یک خانه به آنها نشان داده می شد. آنها به سرعت یاد گرفتند که چگونه واببسته به صدایی که قبل از نمایاندن اشکال می شنوند ، تصاویر را پیش بینی کنند.بعد از این که ارتباط بین اصوات و تصاویر خاص در فواصل تصادفی تغییر یافت ، عدم اطمینان افزایش پیدا کرد و شرکت کنندگان را وادار کرد که به سرعت ارتباطات جدید میان اشکال و اصوات را یاد بگیرند.
زمان واکنش شرکت کنندگانی که دارونما دریافت کرده بودند ، به دلیل غیر قابل انتظار شدن تصاویر ، کاهش یافت. کسانی که پروپرانولول دریافت کرده بودند، هنگامی که عدم اطمینان شان زیاد شد ، به میزان بیشتری به صدا تکیه کردند. این نشان می دهد که دارو باعث می شود افراد در مواجهه با شرایط نامطمئن تمایل بیشتری دارند که به انتظارات خود بر اساس تجربیات قبلی شان تکیه کنند، که می تواند نشان دهنده چگونگی عملکرد دارو در نحوه کاهش احساس اضطراب باشد.
محققان با استفاده از یک مدل محاسباتی نشان دادند که گروه پروپرانولول در یادگیری استفاده از اطلاعات جدیددر شرایطی که وضعیت بسیار نا مطمئن شده است، برای سازگاری و تنظیم انتظارات خود از آنچه در آینده ممکن است رخ دهد کندتر از گروه دارونما عمل می کنند . لاوسون گفت: “ما دریافتیم كه یك ماده شیمیایی مغزی به نام نورآدرنالین در ناتوانی ما از پیش بینی آینده در شرایطی که وضعیت جهان پیرامون بی ثبات به نظر می رسد،نقش دارد.”
وقتی وضعیت پایدار است – که در آزمایشی که با ارتباطات ثابت و مشخص بین اصوات و تصاویر نشان داده شد – تجربیات گذشته ما می تواند به عنوان راهنمای خوبی برای اتفاقاتی که ممکن است در آینده بیفتد مورد اتکا قرار گیرد، اما وقتی اوضاع تغییر می کند ، باید اطلاعات جدید بیشتری را دریافت کنیم تا آنچه را که اتفاق می افتد را درک کرده و نحوه پاسخگویی را بررسی کنیم .
دکتر لاوسون گفت: در مواجهه با با شرایط نا مطمئن ، افرادی که داروی ضد اضطراب پروپرانولول را مصرف می کردند اتکای فزاینده ای به تجربیات گذشته برای نشان دادن رفتارشان داشتند ، آنها کمتر تحت تأثیر تغییرات شرایط محیطی که با این تجربه مغایرت داشتند قرار گرفتند . “
تصور می شود که دشواری در ایجاد تعادل میان انتظارات و اطلاعات جدید زمینه ساز بسیاری از شرایط از جمله اوتیسم و اضطراب است .این تیم قصد دارد تحقیقات خود را گسترش دهد تا بفهمد چگونه افراد اینچنینی، در شرایطی که تحت سلطه عدم اطمینان است چیزی را فرا می گیرند .
در طولانی مدت ، این تحقیقات می تواند به افراد اوتیستیک و مضطرب کمک کند تا منبع اضطراب خود را تشخیص داده و آن را بهتر مدیریت کنند.
