عفونت گوش بزرگسالان چیست؛ آشنایی با علائم، علت و درمان

عفونت گوش بزرگسالان چیست؟ عفونت گوش ممکن است در کودکان بیشتر از بزرگسالان باشد، اما بزرگسالان همچنان مستعد ابتلا به این عفونت ها هستند. برخلاف عفونت گوش کودک، که غالباً جزئی هستند و به سرعت منتقل می شوند، عفونت گوش بزرگسالان غالباً نشانه های یک مشکل جدی تر در سلامتی است.

اگر یک فرد بزرگسال مبتلا به عفونت گوش هستید، باید توجه زیادی به علائم خود داشته باشید و به پزشک خود مراجعه کنید.

علائم عفونت گوش بزرگسالان

سه نوع اصلی عفونت گوش وجود دارد. که با سه قسمت اصلی گوش مطابقت دارند: داخلی، میانی و خارجی.

عفونت گوش داخلی

یک بیماری که به عنوان عفونت گوش داخلی تشخیص داده شده است ممکن است در واقع یک التهاب باشد و یک عفونت واقعی نباشد. علاوه بر گوش درد، علائم عبارتند از:

• سرگیجه
• حالت تهوع
• استفراغ

ناراحتی گوش داخلی ممکن است نشانه یک بیماری جدی تر مانند مننژیت باشد.

عفونت گوش میانی

گوش میانی ناحیه ای درست پشت پرده گوش شما است. عفونت گوش میانی به اوتیت میانی نیز معروف است. علت آن تجمع مایع در پشت پرده گوش است که باعث برجستگی پرده گوش می شود. همراه با گوش درد، ممکن است احساس پری در گوش خود داشته باشید و از گوش آسیب دیده مقداری تخلیه مایعات داشته باشید.

اوتیت میانی می تواند همراه با تب باشد. همچنین ممکن است در شنوایی مشکل داشته باشید تا زمانی که عفونت برطرف شود.

عفونت گوش خارجی

گوش خارجی آن قسمت از گوش شما است که از پرده گوش تا قسمت خارج سر شما گسترش می یابد. عفونت گوش خارجی به اوتیت خارجی نیز معروف است. عفونت گوش خارجی اغلب به صورت بثورات خارش دار شروع می شود. گوش ممکن است موارد زیر را تجربه کند:

• درد
• تندرنس
• قرمزی
• تورم

علل عفونت گوش بزرگسالان

عفونت گوش بزرگسالان اغلب ناشی از عفونت باکتریایی است. اما اینکه به عفونت گوش خارجی یا میانی مبتلا شوید به نحوه آلوده شدن شما بستگی دارد.

عفونت گوش میانی

عفونت گوش میانی اغلب ناشی از سرماخوردگی یا مشکل تنفسی دیگر است. عفونت از طریق لوله های استاش به یک یا هر دو گوش منتقل می شود. این لوله ها فشار هوا را در داخل گوش شما تنظیم می کنند. آنها به پشت بینی و گلو شما متصل می شوند.

عفونت می تواند لوله های استاش را تحریک کرده و باعث تورم آنها شود. تورم می تواند از تخلیه مناسب آنها جلوگیری کند. وقتی مایعات داخل این لوله ها نتوانند تخلیه شوند، در مقابل پرده گوش شما جمع می شوند.

عفونت گوش خارجی

عفونت گوش خارجی را گاهی گوش شناگر می نامند. به این دلیل که اغلب در نتیجه آبی که پس از شنا یا استحمام در گوش شما باقی می ماند، شروع می شود. رطوبت محل تولید باکتری ها می شود. اگر گوش خارجی شما خراشیده شده باشد یا اگر با قرار دادن انگشتان یا اشیا دیگر در گوش، مخاط خارجی گوش خود را تحریک کنید، ممکن است عفونت باکتریایی ایجاد شود.

ریسک فاکتورها

یکی از دلایلی که کودکان بیش از بزرگسالان به عفونت گوش مبتلا می شوند، کوچک بودن و افقی بودن لوله های استاش در مقایسه با لوله های بزرگسالان است. اگر لوله های کوچک استاش دارید یا لوله هایی دارید که شیب بیشتری ایجاد نکرده اند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت گوش هستید.

همچنین اگر سیگار می کشید یا در معرض دود زیاد سیگار هستید، ممکن است به عفونت گوش مبتلا شوید. داشتن آلرژی های فصلی یا آلرژی در طول سال نیز شما را در معرض خطر قرار می دهد. سرماخوردگی یا عفونت دستگاه تنفسی فوقانی نیز خطر شما را افزایش می دهد.

مراجعه به پزشک

اگر تنها علامت شما گوش درد است، ممکن است بخواهید یک یا دو روز قبل از مراجعه به پزشک صبر کنید. بعضی اوقات عفونت گوش طی چند روز خودبه خود برطرف می شود. اگر درد بهتر نمی شود و تب دارید، باید هرچه زودتر به پزشک مراجعه کنید. اگر مایعات از گوش شما خارج می شود یا در شنیدن مشکل دارید ، باید به دنبال مراقبت های پزشکی نیز باشید.

تشخیص

در هنگام ملاقات، پزشک شرح حال پزشکی شما را دریافت کرده و همانطور که علائم خود را توصیف می کنید گوش می دهد. آنها همچنین می توانند از اتوسکوپ برای دیدن جزئی گوش خارجی و پرده گوش شما استفاده کنند.

اتوسکوپ وسیله ای دستی با لنز سبک و بزرگنمایی است که پزشکان از آن برای بررسی سلامت گوش شما استفاده می کنند. اتوسکوپ پنوماتیک می تواند یک دود هوا در گوش منتشر کند.

وقتی هوا به پرده گوش شما فشار می اورد، نحوه واکنش پرده گوش می تواند به تشخیص مشکل کمک کند. اگر لاله گوش به راحتی حرکت کند، احتمالا دچار عفونت گوش میانی نشده اید، یا حداقل مشکل هنوز جدی مشده است. اگر پرده گوش به سختی حرکت کند، نشان می دهد که مایع از داخل به آن فشار می آورد.

آزمایش دیگری که برای تشخیص و ارزیابی عفونت احتمالی گوش استفاده می شود تمپانومتری نام دارد. این برای ارزیابی چگونگی عملکرد گوش شما استفاده می شود. همچنین ممکن است یک آزمایش شنوایی ساده انجام شود، خصوصاً اگر به نظر می رسد که عفونت باعث کم شنوایی شده باشد.

درمان عفونت گوش بزرگسالان

نوع عفونت گوش شما نوع درمان را تعیین می کند. در بسیاری از موارد در عفونت گوش میانی و خارجی، مصرف آنتی بیوتیک ضروری است.

درمان عفونت گوش میانی

ممکن است برای شما آنتی بیوتیک تجویز شود. برخی از آنتی بیوتیک ها ممکن است به صورت خوراکی مصرف شوند. موارد دیگر را می توان مستقیماً در محل عفونت با قطره گوش قرار داد. داروهای ضد درد، مانند مسکن های بدون نسخه و داروهای ضد التهاب نیز ممکن است برای کنترل علائم شما استفاده شوند.

اگر هنوز علائم سرماخوردگی یا آلرژی را تجربه می کنید، ممکن است به شما توصیه شود از داروی ضد گرفتگی، استروئیدهای بینی یا آنتی هیستامین استفاده کنید.

یکی دیگر از تکنیک های مفید، autoinsufflation نام دارد. این به منظور کمک به پاک کردن لوله های استاش شما است. این کار را با فشار دادن بینی، بستن دهان و بسیار آرام بیرون دادن بازدم انجام می دهید. این می تواند از طریق لوله های استاش هوا را برای کمک به تخلیه آنها ارسال کند.

درمان عفونت گوش خارجی

گوش خارجی باید با دقت تمیز شود. به دنبال آن باید از داروهای ضد میکروبی و ضد التهابی روی گوش استفاده کنید. در صورت تشخیص باکتریایی بودن عفونت، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود.

اگر به عفونت ویروسی مبتلا هستید، ممکن است لازم باشد سوزش گوش خود را مدتی تحمل کنید و منتظر بمانید تا عفونت خود به خود برطرف شود. بسته به نوع ویروس درگیر، ممکن است درمان تخصصی تری لازم باشد. حتما از پزشک در این باره سوال کنید.

چشم انداز

درمان مناسب عفونت گوش شما باید هرگونه عارضه ای را از بین ببرد. اگر بگذارید بدون درمان عفونت گوش بیش از حد طولانی شود، ممکن است کاهش شنوایی دائمی داشته باشید و احتمالاً عفونت به سایر قسمت های سر شما نیز سرایت کند. اگر شک دارید که به عفونت گوش مبتلا شده اید، این موضوع را توسط پزشک  بررسی کنید.

پیشگیری از عفونت گوش بزرگسالان

برای کمک به جلوگیری از عفونت گوش از هر نوع، این نکات را دنبال کنید:

• با شستن گوش ها و استفاده دقیق از پنبه گوش های خود را تمیز نگه دارید. حتماً گوش های خود را پس از شنا یا دوش گرفتن کاملاً خشک کنید.
• سیگار نکشید و تا آنجا که می توانید از دود سیگار دوری کنید.
• با اجتناب از عوامل محرک و استفاده داروهای آلرژی، آلرژی های خود را کنترل کنید.
• دستان خود را کاملا بشویید و سعی کنید از افرادی که دچار سرماخوردگی یا سایر مشکلات تنفسی فوقانی هستند، دوری کنید.
• واکسن های خود را به طور مرتب تزریق کنید.