انتشار این مقاله


کاهش تعداد سلول‌های بنیادی در بیماران دیابتی؛ عامل بهبودنیافتن شکستگی استخوان

محققان موفق به کشف پروتئینی شده‌اند که سبب تحریک سلول‌های بنیادی مغز استخوان برای بهبود بهتر پس از بروز یک شکستگی می‌شود. این پژوهش توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه پزشکی استنفورد انجام شده‌است و نتایج آن در Science Translational Medicineمنتشر شده‌است. دیابت بیماری مزمنی است که به‌علت عدم توانایی بدن در پاسخ به انسولین بروز پیدا می‌کند […]

محققان موفق به کشف پروتئینی شده‌اند که سبب تحریک سلول‌های بنیادی مغز استخوان برای بهبود بهتر پس از بروز یک شکستگی می‌شود.

این پژوهش توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه پزشکی استنفورد انجام شده‌است و نتایج آن در Science Translational Medicineمنتشر شده‌است.

دیابت بیماری مزمنی است که به‌علت عدم توانایی بدن در پاسخ به انسولین بروز پیدا می‌کند و درنتیجه، تنظیم قند خون با اختلال مواجه می‌شود.

افزایش قندخون یا هایپرگلیسمی از اثرات جانبی رایج بیماری دیابت است که با گذر زمان می‌تواند آسیب‌هایی دائمی به اعضای حیاتی بدن نظیر قلب، عروق خونی، چشم‌ها و کلیه وارد کند.

یکی دیگر از مشکلات رایج این بیماری، عدم توانایی بازسازی استخوان‌ها پس از شکستگی است. با توجه به شیوع جهانی این بیماری، بهبود نیافتن شکستگی استخوان می‌تواند صدمات جبران ناپذیری به زندگی بیمار وارد سازد.

کاهش فعالیت سلول‌های بنیادی در موش ‌های دیابتی

پروفسور لانگیکر و همکارانش، کاهشی در فعالیت سلول‌های بنیادی در موش‌های مبتلا به دیابت مشاهده کرده و به‌دنبال آن، موفق به کشف پروتئینی شدند که در ترمیم شکستگی استخوان موثر بوده و با اعمال آن در ناحیه‌ی استخوان شکسته، بیان پروتئین‌های سیگنال افزایش می‌یابد که سبب بهبود سریع‌تر شکستگی می‌شود.

این یافته سبب پیدایش این سوال شد: آیا سلول‌های بنیادی مغز استخوان افراد مبتلا به دیابت دچار اختلال است؟

با ادامه یافتن تحقیقات، پژوهشگران پی‌بردند که موش‌های دیابتی، دارای تعداد بسیار پایین‌تری سلول‌ بنیادی در مغز استخوان شکسته نسبت به موش‌های سالم می‌باشند و اضافه کردن سلول‌هایی سیگنال‌دهنده با عنوان hedgehog می‌تواند سبب بازگردانی توانایی بازسازی استخوان شکسته می‌شود.

کاهش پروتئین‌های سیگنالی در بیماران دیابتی می‌تواند مربوط به التهاب ناشی از دیابت که با فاکتور TNF-alpha مرتبط است، باشد.

افزایش سطح این فاکتور می‌تواند بیان برخی از پروتئین‌های hedgehog را کاهش دهد اما باید توجه داشت بلوکه کردن کامل این پروتئین‌ها می‌تواند عوارض جانبی بسیار خطرناکی درپی داشته باشد؛ چرا که کلیدی اساسی در پروسه‌های بیولوژیکی ایفا می‌کند.

 

فاطمه طهماسبی


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید