آسپیراسیون ممکن است یک مشکل دائمی ناشی از یک اختلال اساسی در بدن یا ناشی از اختلال بلع باشد . اصطلاح آسپیراسیون همچنین می تواند به یک روش پزشکی اطلاق شود که طی آن پزشک از یک لوله مکش یا سرنگ برای خارج کردن مایعات غیر ضروری از بخشی از بدن فرد استفاده می کند . در این متن از عوامل مختلفی که باعث آسپیراسیون می شوند صحبت می کنیم . در ادامه با ما همراه باشید.
گاهی انسداد راه هوایی ، می تواند با جان یک انسان بازی کند . در اینگونه مواقع اضطراری ، انجام ساکشن در منزل با تجهیزات پیشرفته بهترین راه است .
اگر نیاز به خدمات درمانی در منزل دیگری مانند : فصد خون در منزل و… داشتید کلیک کنید و تماس بگیرید.
چه عواملی باعث ایجاد آسپیراسیون میشوند ؟
عوامل اولیه مسئول مرگ و عوارض در آسپیراسیون محتویات گوارشی ، حجم و ویژگی محتویات گوارشی آسپیره شده است . برای مثال ، آسپیراسیون مقادیر اندک و لوکالیزه مواد برگشتی از معده می تواند موجب پنومونی و دیسترس حاد تنفسی گردد ، آسپیراسیون حجیم مواد معمولا مهلک هستند . معده پر حاوی تکه های جامد غذاست . در صورتی که آسپیره شود ، مسدود کردن مکانیکی راههای هوائی و عفونت ثانویه ممکن است مشکل ساز شود .
بیماری های مری نیز با پنومونی آسپیراسیون مرتبط هستند که شامل : جراحت یا باریکی مری ، دیسفاژی ، دیورتیکول مری ، نئوپلاسم مری ، فیستول مری ، تراشه و بیماری ریفلاکس معدی به مری . پیشگیری خطر آسپیراسیون به طور غیر مستقیم با سطح هوشیاری بیمار مرتبط است . آسپیره کردن مواد و قطعات جامد حفره دهانی شایع نیست ، مخصوصا در طی خواب ؛ با این حال ، بیماری در نتیجه آسپیراسیون و در افراد سالم اتفاق نمی افتد ؛ چرا که مواد غذایی توسط درخت موکوسیلاری و ماکروفاژها پاکسازی می شود .
در زمان ناشتا بودن ، معده حاوی شیره گوارشی اسیدی است که در صورت آسپیره شدن می تواند به آلوئولها و مویرگها آسیب های شدیدی برساند . آلودگی مدفوعی در انسداد رودهای محتمل تر است احتمال مرگ را افزایش می دهد زیرا سموم تولید شده توسط ارگانیسم های روده ای ممکن است به صورت سیستمیک جذب گردد ، یا مواد پروتئینی درشت موجود در محتوای رودهای راه هوائی را مسدود می کند که موجب آتلکتازی و تهاجم باکتریائی ثانویه می گردد .
جبران نمودن فقدان رفلکس ها اگر بیمار قادر نباشد رفلکس های حفاظتی سرفه ، حنجره ای و گلوتیک را بصورت مناسبی هماهنگ کند ، ممکن است آسپیراسیون بروز کند . در مواردی خطر آسپیراسیون افزایش می یابد از جمله اگر بیمار دچار نفخ شکم باشد ، وضعیت درازکش به پشت باشد ، برای انفوزیون وریدی اندام های فوقانی او بی حرکت شده یا محدود کننده های دست داشته باشد ، داروهای بیحسی موضعی در نواحی حنجره یا حلق حنجره ای برای پروسیجرهای تشخیصی دریافت کرده باشد ، مسکن گرفته باشد ، یا لوله گذاری بلند مدت داشته باشد . مداخلات بالینی برای جلوگیری از آسپیراسیون کلیدی هستند .
برای بیمارانی که مشکل بلع دارند یا به دنبال لوله گذاری طولانی مدت داخل تراشه به تازگی اکستوبه شده اند ، بررسی از نظر بلع ضروری است . بنابراین ، بیماران فرض شده در خطر توسط متخصص درمانگر مورد ارزیابی قرار می گیرند . در کنار تثبیت موقعیت کاملا نشسته یا نیمه نشسته قبل از خوردن ، تکنیک های کمکی دیگر ممکن است شامل توصیه ی رژیم سبک و تشویق کردن بیمار برای برداشتن تکه های کوچک باشد .
اگر این رفلکسهای بیمار فعال بودند ، نباید راه هوایی دهانی گذاشته شود. اگر راه هوایی قرار داده شده بود ، در لحظه ای که بیمار تهوع دارد ، باید آن را خارج کنیم تا رفلکس اوغ زدن را تحریک نکند و استفراغ و آسپیراسیون را افزایش ندهد. ساکشن ترشحات دهانی با یک کاتتر باید با حداقل تحریک حنجره انجام شود
