اهدای تخمک به تعداد زیادی از زنانی که هرگز باردار نمی شوند امید می دهد. چنین زنانی عبارتند از:
- زنانی که رحم دارند اما تخمدان‌هایشان به دلیل یائسگی زودرس تخمک تولید نمی‌کند (۱ تا ۲ درصد زنان قبل از ۴۰ سالگی به آن مبتلا می‌شوند).
- زنانی که تخمدان هایشان را به عنوان درمان برای سرطان، تومور، تشکیل کیست، عفونت لگن یا اندومتریوز خارج می کنند.
- خانم هایی که تخمدان هایشان در اثر رادیوتراپی و شیمی درمانی آسیب دیدند.
- زنانی که مبتلا به سندرم ترنر هستند (زنانی که بدون تخمدان هایی که عملکرد طبیعی دارند متولد شدند.)
- زنانی که تخمدان آنها در برابر تحریک داروهای باروری مقاوم است و زنانی که پاسخ تخمدانی ضعیفی به تحریک هورمونی داشتند.
- زنان با شکست مکرر IVF که این موضوع به کیفیت ضعیف تخمک مرتبط است و آنهایی که تخمک های ظاهراً طبیعی آنها، به طور مکرر بارور نمی شوند.
- زنان با خطر بالای انتقال اختلالات ژنتیکی به فرزندان مانند: وجود بیماری های وابسته به جنسیت مانند: هموفیلی، دیستروفی عضلانی دوشن و کره هانتینگتون. زوج هایی که دچار سقط مکرر بارداری به دلیل ناهنجاری های کروموزومی هستند.
برای دریافت بانک شماره تماس اهدا کننده تخمک کلیک کنید
ممکن است از زنانی که تعداد زیادی تخمک برای یک روش ART تولید کرده اند، سوال شود که آیا مایل به اهدای تخمک استفاده نشده هستند یا خیر. در اهدای تخمک، اهداکننده باید آمادگی این را داشته باشد تا از تمام حقوق مربوط به تخمک های اهدایی صرف نظر کند.
تخمک های اهدایی با اسپرم شریک گیرنده بارور می شوند. پس از لقاح، جنین ها به رحم گیرنده منتقل می شوند. روش دیگر، منجمد کردن و قرنطینه کردن جنین‌های حاصل از تخمک اهداکننده به مدت شش ماه، با استفاده از جنین‌ها پس از آزمایش مجدد اهداکننده ممکن است در نظر گرفته شود. هنگامی که این مورد انتخاب می شود، احتمال موفقیت کمتر باید با زوجین مطرح شود. اهدا کننده تحت یک پروتکل تحریک مشابه برای چرخه IVF با جمع آوری تخمک به صورت واژینال قرار می گیرد.
چگونه اهداکنندگان تخمک انتخاب می شوند؟
اگر افراد به یک آگهی پاسخ دهند، ممکن است از طریق تلفن با او مصاحبه صورت گیرد، یا درخواستی برای پر کردن فرمی برای او ارسال شود. بر اساس پاسخ هایی که میدهید، ممکن است تصمیم بگیرند که به عنوان اهداکننده انتخاب شوید. اگرچه لازم است قبل از اینکه به عنوان اهداکننده تخمک انتخاب شوید، باید تحت غربالگری پزشکی و روانی قرار بگیرید. قبل از غربالگری، پزشکان به طور کامل مراحل و خطرات مربوط به اهدا را شرح خواهند داد. به این ترتیب، اگر تصمیم به انصراف دارید، می توانید از روند غربالگری اجتناب کنید. در هر صورت، قبل از اتمام مراحل غربالگری، موافقت کتبی خود را برای اهدای تخمک ندهید. پس از غربالگری، نتایج آزمایشات پزشکی فرد باید مورد بحث قرار گیرد تا مشخص شود فرد می تواند اهداکننده باشد یا خیر.
غربالگری پزشکی برای اهداکنندگان:
فرد یک معاینه فیزیکی از جمله معاینه لگن خواهد داشت.
همچنین برای بررسی سطح هورمون نمونه گیری خون می شود.
سونوگرافی (که از امواج صوتی استفاده می کند، نه اشعه ایکس) برای بررسی رحم، تخمدان ها و سایر اندام های لگنی تجویز می شود. این آزمایشات ممکن است یک مشکل سلامتی موجود را نشان دهد.
غربالگری بیماری های عفونی:
هنگامی که خون یا بافت از فردی به فرد دیگر منتقل می شود، می تواند حامل ویروس یا باکتری باشد. برای کمتر کردن خطر ابتلای تخمک اهدایی به گیرنده، اهداکنندگان برای انواع عفونت ها آزمایش می‌شوند. در طول معاینه لگن، یک خراش کوچک از دهانه رحم برای آزمایش سوزاک و کلامیدیا گرفته می شود. برای آزمایش سیفلیس، هپاتیت B و C، و HTLV-1 (ویروس بسیار نادری که با برخی سرطان ها مرتبط است) نمونه گیری خون می شود. همچنین برای بررسی اینکه آیا در معرض HIV قرار دارد یا خیر، آزمایش خون میگیرند.
به طور کلی مراکز نباید هیچ اهداکننده تخمکی را که در معرض خطر HIV یا سایر عفونت‌ها باشد، بپذیرند. همچنین اگر فرد در سال گذشته تشخیص داده شد که مبتلا به سیفلیس بوده یا اگر بدون اطمینان از استفاده از روش های استریل، طب سوزنی، خالکوبی یا سوراخ کردن بدن را دریافت کرده، واجد شرایط اهدای تخمک نمی باشد.
غربالگری بیماری های ارثی:
برای دریافت شماره تماس رحم اجاره ای در تهران کلیک کنید
بیشتر مراکز سعی می‌کنند تمام آنچه را که می‌توانند در مورد ساختار ژنتیکی اهداکننده بیاموزند تا احتمال ابتلای نوزاد به نقص مادرزادی یا بیماری ارثی جدی را به حداقل برسانند. از فرد در مورد والدین بیولوژیکی، پدربزرگ و مادربزرگ، برادران و خواهران سوالات پزشکی می شود. ممکن است مرکز به فرد بگوید چه اطلاعاتی را جمع آوری کند، یا ممکن است از او بخواهد با یک مشاور ژنتیک همکاری کنند تا شناسایی کنند:
- هر گونه نقص مادرزادی که نیاز به جراحی داشته باشد یا منجر به مشکلات پزشکی شود (مانند: شکاف لب، اسپینا بیفیدا یا نقص قلبی).
- برخی اختلالات ژنتیکی (مانند: بیماری هانتینگتون، هموفیلی، بیماری تای ساکس یا کم خونی سلول داسی شکل).
- بیماری های ارثی که به دلیل سابقه خانوادگی شخص گیرنده مورد توجه خاص قرار می گیرد.
- هرگونه مشکل عمده پزشکی، جراحی، عقب ماندگی ذهنی یا مشکلات روانی.
چه کسانی از تخمک اهدایی استفاده می کنند؟
اهدای تخمک یک گزینه درمانی برای زنانی است که به اندازه کافی تخمک طبیعی تولید نمی کنند اما در غیر این صورت می توانند باردار شوند. بعضی از این زنان دارای عملکرد نادرست تخمدان هستند یا در سنین پایین وارد یائسگی شدند. برخی دیگر در سنی هستند که حتی با داروهای باروری کمتر تخمک تولید می کنند. برخی دیگر IVF استاندارد را امتحان کردند اما تخمک یا جنین با کیفیت پایین تولید کردند.
به ندرت، زنان تصمیم به استفاده از تخمک های اهدایی می گیرند، زیرا از افزایش خطر ابتلا به بیماری های ارثی در فرزندان بیولوژیکی خود آگاه هستند. به عنوان مثال، ممکن است خود زن سالم باشد، در حالیکه ممکن است او و همسرش هر دو حامل ژن یک بیماری باشند. در صورتی که کودک ژن تغییر یافته را از هر دو والدین به ارث ببرد، خطری را در کودک ایجاد می کند. استفاده از اهداکننده تخمکی که حامل این ژن نیست، این خطر را از بین می برد. اغلب، تخمک های اهدایی توسط زنان در اواخر دهه ۳۰ یا ۴۰ سالگی که در تلاش برای باردار شدن هستند استفاده می شود. تعداد بسیار کمی از زنان زیر ۳۶ سال از تخمک اهدایی استفاده می کنند. مراکز محدودیت سنی بالایی برای گیرندگان دارند.
چگونگی مطابقت اهداکنندگان با گیرندگان:
در اکثر مراکز ناباروری که از اهداکنندگان «ناشناس» استفاده می‌کنند، کارکنان مسئول گامت های اهدایی گیرنده را با اهداکننده‌ای که بیشترین شباهت را به او دارد، از جمله: قومیت، قد، هیکل، نوع پوست، رنگ چشم، رنگ و بافت مو، مطابقت میدهند.
هنگامی که یک تطابق احتمالی پیدا شد، اطلاعاتی در مورد اهداکننده به گیرنده میدهند و تصمیم می‌گیرد که ادامه دهد یا منتظر اهداکننده دیگری باشد. در برخی از مراکز، به گیرندگان اطلاعاتی در مورد چندین اهداکننده احتمالی میدهند تا شخصی را که می خواهند انتخاب کنند. ممکن است از اهداکنندگان خواسته شود که در آزمون های هوش شرکت کنند یا اطلاعات دیگری (مقاله‌ها، رونوشت های مدرسه، فهرست سرگرمی ها، و غیره) را که به گیرندگان احتمالی میدهند، ارائه دهند.
