آستروسیت‌ها مدت زیادی‌ست که در پاتولوژی طیف وسیعی از بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر، هانتینگتون، پارکینسون و صدمات وارد به طناب نخاعی مورد توجه قرار گرفته‌اند.
اما اینکه این سلول‌ها چگونه تولید می‌شوند و چه نقشی در بیماری‌ها ممکن است داشته باشند،هنوز ناشناخته است. این تحقیق اطلاعاتی در مورد چگونگی مکانیسم دخیل به دست آورده و می‌تواند منجر به درمان بسیاری از این بیماری‌ها شود.در مغز سالم، آستروسیت‌ها برای عملکرد طبیعی مغز حیاتیند و برای تامین مواد غذایی، عملکرد طبیعی نورون، فاکتورهای ترشحی که ارتباطات بین سلول‌ها را بهبود می‌بخشد و بسیاری از کارهای دیگر لازمند.
در شرایطی آستروسیت‌ها تاثیر سمی بر نورون‌ها دارند. آستروسیت‌ها اکثرا به عنوان سلول‌های کمکی طبقه بندی می‌شوند اما آن‌ها همچنین می‌توانند به آسیبی که توسط ضربه یا بیماری مغزی ایجاد شده، با سمی شدن و کشتن دیگر سلول‌های مغزی سرعت ببخشند.
این تاثیرات دوگانه برای مدتی سوال بزرگی به وجود آورده بود. با شناسایی دو نوع آستروسیت قسمتی از این سوال جواب داده شد. بعد از آسیب عصب، آستروسیت‌های بافت زخم می‌توانند در ترمیم فیبرهای آسیب دیده کمک کنند. اما همچنین کشف شده که در شرایط خاصی، این سلول‌ها موجب مرگ سلول می‌شوند.
برای دهه‌ها تمرکز عصب‌شناسی بر روی خود نورون‌ها بود. برای اولین بار به کمک این تحقیق مواردی مانند آسیب شبکیه، مغز و طناب نخاعی بسیتر راحت‌تر می‌توانند درمان شوند. با هدف قرار دادن آستروسیت‌های سمی، علاوه بر درمان بیماری‌های مربوط به ترمیم عصبی، بیماری‌های مربوط به الگودندروسیت‌ها نیز می‌توانند درمان شوند.
