تحقیقات جدید نشان می‌دهند که خوابیدن زمانی را برای نورون‌های مغزی فراهم می‌کند که تا حدود ۲۰درصد، کاهش اندازه یابند.
در این زمان، برای سلول‌ها این امکان فراهم می‌شود که به استراحت پرداخته و خود را برای فعالیت‌های جدید آماده سازند.
بدون این تجدید قوا برای سلول‌ها که با نام هموستازی سیناپسی (synaptic homeostasis) خوانده می‌شود، سیناپس‌ها می‌تواند لبریز شده و درنهایت، از کار بیفتند.
در حالت هوشیاری، مغز به‌طور دائم در حال دریاف اطلاعات از محیط است؛ اطلاعات بینایی، شنوایی، بویایی و غیره به‌طور دائم، به‌شکل خودآگاه و ناخودآگاه اعصاب و مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهند؛ حال آن‌که در حالت خواب، این دریافت متوقف می‌شود. بنابراین، زمانی فوق‌العاده برای تجدید سیناپس‌ها ایجاد می‌شود.
نتایج این تحقیقات در دوم فوریه در مجله‌ی journal science منتشر شده‌اند.
برای میلیون‌ها سال، انسان‌ها به دنبال یافتن هدف خوابیدن انسان بوده‌اند؛ برای مثال، ارسطو اعتقاد دارشت که خواب، زمانی‌است که بدن از آن برای تجدید همه‌ی موادی که در طول دوره‌ی بیداری سوزانده‌است استفاده می‌کند. علم جدید نیز از این ایده حمایت می‌کند؛ چرا که ژن‌هایی یافت شده‌اند که با بازیابی و فعال‌شدن متابولیسم‌هایی مرتبطند که تنها در زمان خوابیدن فعال می‌باشند.
این تحقیقات جدید، روی تاثیر خوابیدن بر نورون‌ها و سیناپس‌های مغزی متمرکزند.
سیناپس‌ها به‌طور دائم درحال کشیده‌شدن یا پهن‌شدن برای تطابق با اطلاعات دریافتی از محیط می‌باشند؛ اما این کشیده‌شدن نمی‌تواند بدون وقفه انجام شود؛ درغیر این‌صورت، شرایطی با نام اشباع‌شدگی سیناپس یا اضافه‌بار اطلاعاتی رخ می‌دهد.
این تحقیقات نشان می‌دهند که خوابیدن، مانع به‌وجود آمدن این شرایط می‌شود و به‌نوعی، هرس اطلاعاتی رخ می‌دهد.
هم‌چنین، یافته‌های جدید حاکی‌از کوچک‌شدن نزدیک به ۸۰% سیناپس‌ها در طی این فرآیند است. خصوصاً سیناپس‌های بزرگ که معمولاً با فعالیت‌های سنگین و پیچیده در ارتباطند.
بنابراین، بازیابی سیناپس‌ها می‌تواند هدف اصلی و پایه‌ای خوابیدن باشد؛ خصوصاً برای انسان‌ها با فعالیت‌های مغزیِ شناختی و پیچیده‌ای که انجام می‌دهند، خوابیدن می‌تواند برگ‌برنده‌ای باشد که بدن ازعدم فعالیت فیزیکی برای انجام‌دادن عملیات وسیعی از خانه‌تکانی مغزی استفاده می‌کند.
