دوره ی طبیعی سرماخوردگی به مدت چند هفته طول می‌کشد. اگر فرد، خوش شانس باشد پس از این دوره به حالت نرمال باز می‌گردد. اما در بعضی مواقع ممکن است فرد دچار بیماری برونشیت گردد. برونشیت زمانی رخ می‌دهد که نایژک های فرد که مسئول رساندن هوا به ره ها هستند، دچار عفونت و التهاب شوند که در نتیجه ی آن فرد دچار سرفه های شدید و ترشح بیشتر موکوس می‌شود.
علل دیگری نیز برای ابتلا به برونشیت، می‌تواند وجود داشته باشد. به طور کلی انواع برونشیت ها به دو نوع قابل تقسیم می‌باشند:
- برونشیت حاد: نوع معمول تر برونشیت است که به مدت چند هفته طول می‌کشد ولی پس از درمان علائمی از آن به جا نمی‌ماند.
- برونشیت مزمن: نوع خطرناک تر است که به صورت دوره ای عود می‌کند.
علل برونشیت
گاهی ویروس های ایجاد کننده سرماخوردگی، موجب ایجاد برونشیت می‌شوند اما گاهی نیز علت مربوط به باکتری است.
درهردو نوع برونشیت، مجاری هوایی به علت ترشح موکوس بیشتر مسدود می‌شوند که در نتیجه ی آن، مسیر کمی برای عبور هوا باقی می‌ماند و موجب سختی در نفس کشیدن می‌شود.
اگر فرد دچار هر یک از شرایط زیر باشد، احتمال ابتلای وی به برونشیت بیشتر می‌شود:
- فرد دچار سیستم ایمنی ضعیفی باشد. این مورد برای افراد مسن و نیز کودکان و نوزادان و افرادی که دارای بیماری های مزمن می‌باشند مطرح است.
- فرد سیگار بکشد و یا با شخصی سیگاری زندگی کند.
- فرد دچار رفلکس معده باشد که می‌تواند موجب ورود اسید معده به برونشیول های فرد شود.
- فرد در محیط هایی با هوای آلوده کار کند که موجب رسوب مواد شیمیایی و غبار در ریه های فردشود. مانند کار در معادن زغال سنگ
علائم و نشانه های برونشیت
- احتقان ریوی که در آن ریه پر می‌شود.
- خروج خلط سبز، زرد، سفید یا بی رنگ به هنگام سرفه
- تنگی و کوتاهی نفس
- صدای سوت هنگام نفس کشیدن
