تعریف کلی
عفونت‌های استافیلوکوک‌اورئوس مقاوم به متیسیلین (MRSA) در اثر آلوده شدن با دسته‌ای از استافیلوکو‌ک‌ها که به بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌های معمول مقاوم شده‌اند، ایجاد می‌شوند.
این عفونت‌ها معمولا در افراد عادی بروز نمی‌کند و عمدتاً در بیماران بستری شده در بیمارستان و کارکنان سلامت مانند پرستاران بروز می‌یابد. عفونت‌های پوستی ناشی از اسافیلوکوک‌ها که شامل استافیلوکوک‌های مقاوم به متیسیلین نیز می‌باشد، عموما با یک ایجاد یک برآمدگی و تورم قرمز رنگ دردناک در سطح پوست همراه است که در ابتدا مشابه یک جوش یا نیش عنکبوت می‌باشد.
علائم و نشانه‌ها
ناحیه‌ی تحت تاثیر قرار گرفته احتمالا:
- گرم‌تر از نقاط اطراف می‌باشد.
- پر از چرک می‌باشد.
- و حتی ممکن است باعث ایجاد تب در بدن شود.
- این عفونت و نشانه‌ها می‌توانند به‌سرعت به یک آبسه‌ی عمیق و دردناک تبدیل شود که برای تخلیه‌ی چرک نیاز به عمل جراحی دارد.
این باکتری معمولاً در همان پوست محدود می‌شود ولی گاهی ممکن است که به عمق پوست نفوذ کرده و عفونت‌های خطرناک و تهدیدکننده‌ی زندگی را در استخوان، مفاصل، خون، دریچه‌های قلبی و ریه‌ها ایجاد کند.
دلایل
باکتری‌های متفاوتی از استافیلوکوک‌اورئوس “استاف” نامیده می‌شوند. باکتری‌های استافیلوکوک بطور عادی در یک سوم افراد جامعه در سطح پوست و مخاط بینی یافت می‌شوند.
این باکتری‌ها مادامی که از طریق یک جراحت و زخم وارد بدن نشوند، بی خطر و بی‌ضرر هستند و حتی در صورت نفوذ هم معمولاً باعث مشکلات جزئی پوست در افراد سالم می‌شوند.
مقاومت به آنتی بیوتیک
استافیلوکوک‌های مقاوم به متیسیلین در اثر استفاده‌ی نا‌به‌جا و غیر ضروری از آنتی‌بیوتیک‌ها ایجاد می‌شوند. برای سال‌ها به منظور درمان سرماخوردگی‌های متداول و سایر عفونت‌های ویروسی از آنتی‌بیوتیک استفاده می‌شد که هیچ اثری بر آن‌ها نداشت و فقط به مقاومت باکتری‌ها علیه آنتی‌بیوتیک‌ها منجر شد.
تست‌ها و روش‌های تشخیصی
پزشک بوسیله‌ی بررسی نمونه‌ی بافتی و یا ترشحات بینی شما، وجود استافیلوکوک‌های مقاوم به متیسیلین را تشخیص می‌دهد. این نمونه ها برای بررسی به ازمایشگاه ارسال می‌شوند که در آن روی یک صفحه‌ای باکتری‌ها کشت داده می‌شوند که این روش تشخیصی حدود ۴۸ ساعت زمان می‌خواهد ولی امروزه روش‌هایی وجود دارد که می‌تواند توالی دئوکسی‌ریبونوکلئیک‌اسید (DNA) باکتری را شناسایی کند که زمان بسیار کمتری نیاز دارد.
درمان و داروها
برای درمان این دسته از باکتری‌ها از آنتی بیوتیک‌های ویژه و حتی ترکیب چند آنتی بیوتیک استفاده می‌شود. در برخی موارد نیز نیازی به استفاده از آنتی‌بیوتیک نمی‌باشد؛ برای مثال گاهی پزشکان چرک‌های تجمع یافته در آبسه‌ها را تخلیه می‌کنند و از آنتی‌بیوتیک استفاده نمی‌کنند.
