چگونه به بیماران اختلال دوقطبی کمک کنیم؟ (بخش دوم)

اگر یکی از نزدیکان شما اختلال دوقطبی دارد، عشق و حمایت شما می‌تواند در پروسه‌ی درمان و بهبود بیماری تغییر ایجاد کند.

شما می‌توانید با آگاهی از بیماری، امید دادن و دلگرمی، پیگیری علائم و همراهی در درمان به بیمار کمک کنید. البته باید توجه داشت که مراقبت از یک فرد دوقطبی ممکن است به خودتان آسیب برساند، اگر به نیاز های خودتان بی‌توجه بشوید! پس یک تعادل بین حمایت از عزیزتان و مراقبت از خودتان برقرار سازید.

مقاله‌ی مرتبط: چگونه به بیماران اختلال دوقطبی کمک کنیم ؟ (بخش اول)

حمایت از بیمار در طول دوره‌ی درمان

وقتی دوست و یا عضو خانواده‌تان قبول کرد به پزشک مراجعه کند، شما می‌توانید با مشارکت در درمان به او کمک کنید.  حمایت شما می‌تواند در موفقیت درمان تغییر بزرگی ایجاد کند. بنابراین به عزیز بیمارتان بگویید هرموقع که بخواهد یا هرموقع نیاز  باشد؛ شما به او کمک خواهید کرد.

چگونه می‌توان در روند درمان مشارکت کرد ؟

• پزشکان و درمان‌های مناسبی را بیابید.
• یک وقت ویزیت گرفته و بیمار را همراهی کنید.
• نظر خودتان را به پزشک بگویید.
• به حالات عزیزتان توجه داشته باشید.
• درباره‌ی داروهای او اطلاعات و آگاهی کسب کنید.
• روند بهبود را پیگیری کنید.
• به علایم تغییر فاز توجه کنید.
• پزشک را از مشکلات آگاه کنید.
• شخص را تشویق کنید تا داروهای تجویز شده را مصرف کند.

دارودرمانی اساسی ترین روش درمان اختلال دوقطبیست؛ و بیشتر مبتلایان، برای تثبیت حالات و رفتار و عدم تغییر فاز به دارو نیازمندند.

علی‌رغم نیاز به دارو، بسیاری مصرف آن را قطع می‌کنند. عده‌ای چون احساس می‌کنند بهتر شده‌اند ( و بیماریشان رفع شده) ، عده‌ای به خاطر عوارض جانبی داروها و بسیاری دیگر به خاطر حالات خوبی که در دوره‌ی شیدایی دارند دارودرمانی را ادامه نمی‌دهند! به خصوص افرادی که قبول ندارند بیمار هستند احتمال بیشتری برای قطع مصرف دارو دارند.

شما می‌توانید به فرد مبتلا کمک کنید تا مصرف داروها را ادامه بدهد و به او اطمینان ببخشید که تمامی تجویزها هدفمند هستند! همچنین می‌توانید او را ترغیب کنید تا درباره‌ی عوارض جانبی اذیت‌کننده با پزشک صحبت کند. عوارض جانبی داروها، اگر دز مصرفی بسیار کم و یا بسیار زیاد باشد می‌تواند ناخوشایند باشد؛ اما تغییر دارو و یا تغییر دز دارو می‌تواند این مشکل را رفع کند. به خاطر داشته باشید بیماری که مصرف دارو را ناگهانی قطع می‌کند خطرناک است!

مقاله‌ی مرتبط: ۹ نکته برای بیماران اختلال دوقطبی

بر علایم هشداردهنده‌ی تغییر فاز نظارت داشته باشید

حتی مواقعی که فرد دوقطبی در حال درمان است، ممکن است علایم تشدید شوند. اگر متوجه علایم نگران کننده و یا تغییر احوال شدید؛ اقدامی مناسب داشته باشید.

درباره‌ی ظهور علایم اختلال به عزیزتان بگویید و پزشک را آگاه سازید. با مداخله‌ای سریع، ممکن است از دوره‌ی شیدایی یا افسردگی پیشگیری کرده و یا از عود کامل آن جلوگیری کنید.

مقاله‌ی مرتبط: علایم تشخیص اختلال دوقطبی چیست ؟

مقابله با شیدایی و افسردگی: نکاتی برای خانواده و دوستان

اگر تغییر فاز قابل پیشگیری نباشد، شما باید با موضوعات زیادی کنار بیایید.

علایم اختلال دوقطبی را شخصیتی ندانید. در بطن یک دوره‌ی اختلال، فرد ممکن است حرفی گفته یا کاری انجام دهد که آزاردهنده و شرم‌آور باشد. در دوره‌ی شیدایی ممکن است بی‌پروا، بی‌عاطفه، منتقدانه، و سلطه‌جویانه باشد در حالی که در دوره‌ی افسردگی طردکننده، زودرنج، خصومت‌آمیز و حال به حال خواهد بود.

دشوار است که این حالات را رفتارهای شخصیتی ندانید، اما تلاش کنید در خاطر داشته باشید که این‌ها علایم یک بیماری روانی هستند، نه نتیجه‌ی خودخواهی و عدم بلوغ فکری و احساسی!

برای رفتارهای تخریب‌کننده آمادگی داشته باشید. در مواقع افسردگی و شیدایی، فرد ممکن است رفتارهای تخریب‌کننده و یا غیرمسئولانه داشته باشد؛ از پیش برای چنین رفتارهایی برنامه‌ریزی داشته باشید. وقتی حال عزیزتان خوب است با او درباره‌ی کارهایی برای محافظتش در مواقع زبانه‌کشیدن علایم مذاکره کنید.  درباره‌ی کارهای مخصوصی به توافق برسید. مثل از دسترس خارج کردن کارت‌های اعتباری و یا کلید ماشین، همراهی در مراجعه به پزشک، و یا برعهده گرفتن وضعیت مالی خانواده.

یاد بگیرید تا در شرایط بحرانی چه کنید. برنامه داشتن برای شرایط بحرانی مهم است، چرا که موجب می‌شود شما عملکرد سریع و موثری داشته باشید.

برنامه داشتن برای شرایط بحرانی کمک‌کننده‌ست.

لیست اطلاعات تماس اورژانسی برای پزشکان، درمانگران، و سایر عزیزانی که کمک می‌کنند داشته باشید. هم‌چنین شامل آدرس و شماره‌ تماس بیمارستانی که در صورت لزوم به آن مراجعه خواهید کرد، باشد.

در شرایط اورژانسی با  ۱۱۰ ، ۱۲۵ ، ۱۱۵ تماس بگیرید. اگر فرد دوقطبی قصد خودکشی دارد یا حالت وخیم روانی دارد، موقعیت را به تنهایی در دست نگیرید. اگر نگران هستید که عزیزتان به شما آسیب برساند، به یک مکان امن رفته و با پلیس تماس بگیرید. اگر او قصد خودکشی دارد، او را تنها نگذارید. با آمبولانس تماس گرفته و تا رسیدنش با فرد بمانید.

حمایت از یک فرد مانیک

با او وقت بگذرانید. فردی که مانیک باشد اغلب از دیگران دوری می‌گزیند؛ حتی برهه‌های زمانی کوتاه نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد. اگر او انرژی زیادی دارد، با هم قدم بزنید.

به سوالات با صداقت پاسخ دهید. اما در دوره‌ی شیدایی با فرد دوقطبی بحث و مجادله نکنید؛ از مکالمات طولانی و شدید هم اجتناب کنید.

حرف‌های او را به دل نگیرید. در دوره‌ی با انرژی بالا، فرد ممکن است حرف‌هایی بگوید و کارهایی بکند که او در حالت معمولی چنان نمی‌کند. مثلا روی جنبه‌های منفی تمرکز کند. اگر نیاز باشد از وی فاصله بگیرید و از مجادله اجتناب کنید.

غذاهای ساده‌ برای خوردن و نوشیدن آماده کنید. مثل ساندویچ ژله و کره‌ی بادام‌زمینی، سیب، کراکر پنیر، و آب‌میوه. چرا که برای یک فرد شیدایی وقت گذاشتن برای غذا و سر سفره نشستن دشوار است.

از تحمیل فعالیت و انگیزش زیاد به فرد دوقطبی خودداری کنید. بهتر است محیط اطراف تا جایی که ممکن است ساکت باشد.

به فرد اجازه بدهید هر موقع که ممکن بود بخوابد. در دوره‌ی انرژی بالا، خوابیدن دشوار است و ممکن است در طول روز چرت‌های کوتاهی داشته باشد. گاهی فرد بعد ۲-۳ ساعت خوابیدن، احساس استراحت می‌کند.