چشم‌اندازی که گوگل برای چشم‌های نیمه‌رباتیک دارد فراتر از ایده‌ی لنزهای تماسی است. این شرکت حق اختراع عدسی‌های الکترونیک به عنوان جایگزین عدسی طبیعی چشم را به ثبت رسانده است. چنین ایمپلنتی میتواند بر توانایی‌های چشم بیفزاید و رفع کننده‌ی مشکلات بینایی باشد. اما تنها وجود چنین ایده‌هایی نشان می‌دهد که ممکن است در آینده‌ای نزدیک قرارگرفتن عدسی‌های هوشمند در چشم عملی شود.
چگونه در چشم قرار می‌گیرد؟
در درخواست‌نامه ثبت اختراعی که گوگل ارائه کرده روش کار به این شکل بیان شده‌است: ابتدا یک لیزر در پوششی که از عدسی چشم محافظت میکند، سوراخی ایجاد کرده و سپس با کمک امواج فراصوت، عدسی چشم شکسته شده تا بتوان قطعات آن را از چشم خارج کرد. این عمل راه تزریق لنز و مواد سیلیکونی آن را فراهم میکند. نتیجه چیست؟ یک عدسی جدید الکترونیکی که میتواند شکل خود را تنظیم کرده تا فاصله کانونی مناسب برای بینایی معمولی را ایجاد نماید و مشکلات نزدیک‌بینی و دوربینی را بدون استفاده از عینک رفع کند.
این ایمپلنت قابلیت آن را دارد که اطلاعات را از طریق وایرلس به یک گوشی هوشمند، تبلت یا لپتاپ بفرستد. این دستگاه‌ها نیز داده‌ها را در اختیار یک اپتومتریست یا یک کلینیک قرار می‌دهند. در نهایت هم پزشک مربوطه میتواند سیگنال‌هایی با دستورات خاص ارسال کند تا عدسی آن را دریافت کرده و دستورات را انجام دهد.
شارژ آن از چه طریق انجام می‌شود؟
برای این که عدسی به کار خود ادامه دهد، گوگل گیرنده‌های انرژی در عدسی تعبیه کرده که می‌توانند انرژی‌های انتقالی وایرلس را از منابع انرژی نزدیک دریافت کنند. یعنی منبع انرژی که به عنوان دستبند یا لباس پوشیده می‌شود میتواند عدسی را شارژ کرده و آنرا روشن نگه دارد. همچنین این امکان وجود دارد که عدسی در زمانی که شخص استفاده کننده خواب است به وسیله‌ی آن منابع انرژی شارژ شود.
کاربردهای چنین سیستمی چیست؟
واضح‌ترین کاربرد چنین ایمپلنت‌هایی مربوط به برنامه‌های شناخته شده گوگل برای لنزهای تماسی هوشمند است. یک لنز تماسی هوشمند سنسورهایی را به کار می‌گیرد تا میزان گلوکز موجود در اشک افراد دیابتی را اندازه‌گیری کند. همچنین به نقل از Tech Insider پتنت‌های پیشین گوگل بیان می‌کردند که چگونه یک لنز هوشمند میتواند این امکان را در اختیار شخص قرار دهد که اطلاعات موجود در بارکدها را بخواند، مواد حساسیت‌زای قرار گرفته در محیط را تشخیص دهد و یا دمای بدن یا میزان الکل موجود در خون را اندازه‌گیری کند. حتی در سال ۲۰۱۴، دانشگاه میشیگان اعلام کرد که میتوان سنسورهای دید در شب را در این لنزها تعبیه کرد.
آیا این پروژه واقعا عملی است؟
مطمئنا یک درخواست‌نامه حق اختراع هیچگاه تضمین نمی‌کند که یک شرکت میتواند یک ایده را به یک محصول تبدیل کند اما این پتنت به‌خصوص نشان می‌دهد که گوگل نگاهی به دستگاه‌های چشمی آینده دارد. همچنین این موضوع نماینده گامی در جهت پیشرفت ایمپلنت‌های نیمه‌رباتیک به جز دست‌ها و پاهای مصنوعی است؛ چیزی شبیه به لنزهای هوشمندی که توسط جاسوس‌های فیلم‌هایی نظیر Mission Impossible استفاده می‌شود.
منبع: Discover Magazine
