آمار‌ها حاکی از انجام اعمال جراحی آپاندیس بیش از ۳۰۰،۰۰۰ بار در ایالات متحده دارد.
آپاندیس زائده‌ای کوچک و انگشتی شکل است که از روده بزرگ منشعب می‌شود. در جدار این عضو بافت لنفاوی فراوانی موجود است. طول آپاندیس بین ۲ تا ۲۰ سانتی‌متر متغیر است و قطر آن نیز بین ۶ تا ۸ میلی‌متر است. عفونت و التهاب در آن منجر به آپاندیسیت می‌شود.
در مهره‌داران گیاه‌خوار، آپاندیس ابعادی بسیار بزرگ‌تر از انسان داشته و عملکرد اصلی آن کمک به هضم بخش عظیمی از رژیم گیاهی دارد. این زائده کوچک به بخشی از روده بزرگ که در ارتباط با روده کوچک می‌باشد متصل شده و تقریباً هیچ‌گونه عملکرد گوارشی ندارد.
حتماً بخوانید: آپاندیسیت: جراحی یا درمان آنتی‌بیوتیکی؟
زیست‌شناسان عقیده دارند زائده آپاندیس در انسان ارگانی وستیجال محسوب می‌گردد که از نیاکان گیاه‌خوار انسان به یادگار مانده و عملکرد خود را از دست داده است. در کتاب منشأ انواع (۱۸۵۹) و The Descent of Man، چارلز داروین به مواردی از ساختار‌های وستیجال در انسان که در تاریخ تکاملی به حال خود رها شده‌اند، اشاره کرده است.
ساختار‌های وستیجیال که توسط داروین مطرح شده‌اند نشانه‌هایی مبنی بر تکامل و عملکرد گذشته آن ارگان دارند. عملکردی که در طی زمان تقلیل یافته ویا بکلی حذف شده است.
با این حال برخی از دانشمندان به تازگی نظریاتی بیان داشته‌اند که نشان از کارایی این عضو دارد. نتایج تحقیقات اخیر دانشمندان حاکی از آن است که آپاندیس در نوزادان به تولید هورمون و در افراد بزرگسال به تولید آنتی‌ژن‌های مفید برای ایمنی بدن و مبارزه با بیماری کمک می‌کند.
