اگر چه سال‌های زیادیست که میزان بروز آپاندیسیت در ایالات متحده کاهش یافته‌است، هنوز هم این بیماری سالانه حدود ۷ درصد از آمریکاییان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و برای محققانی که در این زمینه مطالعه میکنند، پرسش‌های جدیدی در مورد این‌که چگونه ممكن است محیط، شیوه‌ی زندگی یا ژنتیك، این گروه كوچك بیماران را در معرض آپاندیسیت قرار دهد (حتی در مواردی كه رواج کمی دارد)، مطرح می‌شود.
همچنین محققان دانشکده پزشکی UND و علوم پزشکی SMHS نیز راجع به این سوالات تحقیق میکنند و پاسخ‌های جدیدی ارائه می‌دهند.
دکتر Marc D. Basson، دبیر ارشد پزشکی و تحقیقات دانشکده پزشکی UND گفت:
تعدادی از بیماران من تحت کولونوسکوپی قرار گرفتند. سپس متوجه آپاندیسیت در این بیماران شدم؛ برخی در عرض چند روز از کولونوسکوپی. در ذهن بیمار سوالی مانند این‌که آیا کولونوسکوپیست کاری اشتباه انجام داده‌است؟ چرا من در حال حاضر باید آپاندیسیت داشته‌باشم؟ اما از آن‌جایی که هم کولونوسکوپی و هم آپاندیسیت شایع هستند، سوال این بود: آیا در اینجا یک همبستگی واقعی وجود دارد یا این دو رویداد تصادفی هستند که فقط به‌خاطر شانس با هم اتفاق می‌افتد؟
بررسی آپاندیسیت
برای پاسخ به این سوال، Basson و تیمی از همکارانش در این زمینه فعالیت کردند و در نتیجه‌ی آن، مقاله‌ی “کولونوسکوپی با افزایش خطر آپاندیسیت همراه است” در ماه اکتبر توسط JAMA Surgery، مجله جراحی انجمن پزشکی آمریکا، منتشر شد.همانطور که معلوم است، تیم Basson اظهار دارد، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد کولونوسکوپی می تواند حداقل در برخی از بیماران، آپاندیسیت را تا یک هفته پس از کولونوسکوپی تسریع کند.
مقاله مرتبط: آپاندیسیت: جراحی یا درمان آنتی‌بیوتیکی؟
از آنجا که چنین نتیجه گیری دسترسی به مقدار زیادی اطلاعات برای دستیابی به اهمیت آماری را ایجاب می کرد؛ Basson و تیمش داده های ملی اداره جانبازان (VA) که نزدیک به ۴۰۰،۰۰۰ جانباز در سراسر ایالات متحده که از ژانویه ۲۰۰۹ تا ژوئن ۲۰۱۴ با غربالگری کولونوسکوپی را تجربه کرده‌بودند و می‌توان میزان بروز در مراحل بعدی را ردیابی کرد، بررسی کردند.
“با توجه به این که چگونه این سوال را بپرسید، به نظر می‌رسد میزان آپاندیسیت و آپاندکتومی در هفته اول پس از کولونوسکوپی، حداقل چهار برابر بیشتر در مقایسه با ۵۱ هفته آینده در این بیماران است.” وی افزود؛ شایان ذکر است که با احتساب تفاوت در برنامه‌ریزی روش‌ها و سایر اختلافات در داده‌های اداری، با برخی محاسبات، افزایش ۱۲ برابری شد.
اگرچه دلایل این‌که کولونوسکوپی خطر آپاندیسیت را افزایش می‌دهد هنوز مشخص نیست، این مقاله برخی از نظریه‌ها را ارائه می‌دهد؛ از جمله این‌که آیا باکتری درون کولون، زمانی‌که قبل از کولونوسکوپی روده آماده شده‌است، به شیوه‌هایی که احتمال عفونت را افزایش بدهد، تغییر میکند یا خیر. و یا اگر افزایش فشار هوای ناشي از كولونوسكوپي ممكن است بر مخاط کولون تاثیر بگذارد به طوری‌که بتواند افراد را در معرض آپانديسيت قرار دهد یا نه.
مقاله مرتبط: کولونوسکوپی
هدف را فراموش نکن!
علیرغم نتایج قابل توجه این مقاله، Basson از بیماران خواسته‌است تا نتایج اشتباه را مطرح نکنند: “برای روشن شدن این نکته لازم نیست که کولونوسکوپی بی خطر باشد یا این‌که مردم باید از این روش نگران باشند. کولونوسکوپی ارزشمند است و میزان آپاندیسیت هنوز بسیار بسیار کم است؛ چنان کم است که ما حتی نمی‌توانیم بدون این مجموعه‌ی داده‌های بزرگ، این خطر افزایش یافته را تعریف کنیم. اما خوب است بدانیم که این واقعی است، زیرا پیش از این شناخته نشده‌است. این مسئله، زمینه‌ی جدیدی از تحقیقات را می‌گسترد و اکنون ما می‌توانیم سؤالاتی را درباره‌ی این‌که چرا این اتفاق می‌افتد، بپرسیم. علاوه بر این، اکنون می‌توانیم تردید بیشتری در احتمال آپاندیسیت در بیمارانی که بعد از کولونوسکوپی قسمت پایین شکمشان در طرف راست درد میکند، داشته‌باشیم که ممکن است منجر به تشخیص زودهنگام شود.”
دکتر Basson می‌گوید:
تحقیقات پایانی این مطالعه این است که محققان کارهای بیشتری را باید انجام دهند. امید من این است که این مطالعه گفتگو‌ها، مطالعات بیشتری را تحریک کند، بنابراین ما می‌توانیم در مورد همه‌ی این موارد بیشتر یاد بگیریم.
وی این‌گونه استنتاج میکند: آپاندیس بیشتر از آنچه که در این ۱۰۰ سال فکر می‌کردیم اعمال بیولوژیکی داشته است.
