بر اساس تحقیقی که در Lancet منتشر شده است و دیدگاه‌های جدیدی درباره‌ی مکانیسم‌های احتمالی اثر استرس بر بیماری‌های قلبی‌عروقی ارائه می‌کند، فعالیت بالا در آمیگدالا –ناحیه در مغز که با استرس درگیر است- با افزایش خطر بیماری‌های قلبی و سکته‌ی مغزی ارتباط دارد.
در حالی که مطالعات بیشتر و وسیع‌تری برای اثبات این مکانیسم مورد نیاز است، محققان پیشنهاد می‌کنند که این یافته‌ها می‌تواند نهایتاً به راه‌های جدیدی به منظور هدف قرار دادن و درمان خطر قلبی‌عروقی مرتبط با استرس منتج شود.
استعمال دخانیات، پرفشاری خون و دیابت عوامل خطر شناخته‌شده‌ای برای بیماری‌های قلبی‌عروقی هستند ولی فقط این‌ها نیست؛ استرس روانی مزمن هم می‌تواند یکی از این فاکتورها باشد.
قبلاً، مطالعات روی حیوانات رابطه‌ای را بین استرس و فعالیت بالا در مغز استخوان و شریان‌ها پیدا کرده ولی کارکرد آن در انسان ناشناخته باقی مانده بود. تحقیق دیگری هم نشان داده که آمیگدالا در افرادی با ناهنجاری استرس پس از سانحه (PTSD) فعالیت بیشتری دارد. قبل از این مطالعه هیچ تحقیق دیگری منطقه‌ای از مغز را که استرس را با حمله‌ی قلبی و سکته‌ی مغزی مرتبط سازد، شناسایی نکرده بود.
در این مطالعه، ۲۳۹ بیمار تحت PET/CT اسکن قرار گرفتند تا فعالیت مغز، مغز استخوان و طحال آن‌ها به علاوه‌ی التهاب در شریان‌هایشان ثبت گردد. سپس این بیماران ردیابی شدند تا ایجاد بیماری‌های قلبی‌عروقی در آن‌ها مورد ارزیابی قرار گیرد. در این زمان ۲۲ بیمار اتفاقاتی قلبی‌عروقی را تجربه کرده بودند که شامل حمله‌ی قلبی، آنژین، نارسایی قلبی، سکته‌ی مغزی و بیماری‌های شریان محیطی می‌شد.
آن‌هایی که فعالیت بیشتری در آمیگدالای خود داشتند با خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی روبه‌رو و با مشکلاتی زودتر از بقیه دست به گریبان شده بودند.
محققان همچنان دریافته‌اند که بیشترین میزان فعالیت در آمیگدالا با افزایش فعالیت مغز استخوان و التهاب در شریان‌ها ارتباط دارد و پیشنهاد می‌کنند که شاید این امر خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی را افزایش می‌دهد. یک مسیر زیستی محتمل که آمیگدالا توسط آن به مغز استخوان سیگنال‌دهی می‌کند تا گلبول‌های سفید بیشتری ساخته شود که همین کار به نوبه‌ی خود روی شریان‌ها اثر کرده و موجب ایجاد پلاک و ملتهب شدنشان می‌شود و همین موضوع می‌تواند به بیماری قلبی و سکته‌ی مغزی بیانجامد.
در تحقیقی مختصر، سطح استرس ۱۳ بیمار که سابقه‌ی PTSD داشتند توسط روانشناس سنجیده شد. پس از انجام PET اسکن سطوح پروتئین واکنشی C (CRP) نیز در آن‌ها ارزیابی گشت؛ این پروتئین سطوح التهاب را در بدن نشان می‌دهد. آن‌هایی که بالاترین سطوح استرس را داشتند، همانطور که گفته شد بالاترین فعالیت آمیگدالا را نیز نشان می‌دادند و نکته‌ی مهم این است که نشانه‌های التهاب در خون و دیواره‌ی عروق این افراد نیز بالاتر از بقیه بود.
نتایج ما دیدگاه منحصربه‌فردی به این که چطور استرس به بیماری‌های قلبی‌عروقی می‌انجامد، بدست می‌دهد. این احتمال بالاتر می‌رود که کاهش استرس می‌تواند فوائدی بیشتر از فقط جنبه‌ی سلامت روانی آن داشته باشد. نهایتاً، استرس مزمن می‌تواند به عنوان عامل خطر مهمی برای بیماری‌های قلبی‌عروقی مورد معالجه قرار بگیرد که به صورت روتین غربال شده و به طور مؤثری مدیریت شود، مانند دیگر فاکتورهای خطر بیماری‌های قلبی‌عروقی.
محققان یادآور شدند که این فعالیت مشاهده‌شده در آمیگدالا، احتمالاً با مکانیسم‌های اضافی به ایجاد بیماری قلبی کمک می‌کند؛ چون تولید گلبول‌های سفید و التهاب در عروق، مسئول کل رابطه نیستند. آن‌ها همچنین می‌گویند که تحقیقات بیشتری برای اثبات این که استرس به زنجیره‌ای از اتفاقات منجر می‌شود، نیاز است؛ چون این مطالعه نسبتاً کوچک بود.
