مالاریا (پالودیسم، تب نوبه/Malaria) یکی از مهم‌ترین بیماری‌های انگلی است که شیوع آن با مسائل بهداشتی پیوند خورده است.
این بیماری به دلیل شیوع بالا و مرگ‌ومیر قابل توجه، از اهمیت بالایی برخوردار است. مالاریا عمدتاً به صورت عفونت حادی که در اغلب موارد وخیم است شناخته می‌شود. از شاخص‌ترین علائم آن می‌توان به کم‌خونی، تب متناوب، لرز و بزرگی طحال اشاره کرد. اصلی‌ترین ناقل انگل مالاریا در میان انسان‌ها پشۀ آنوفل است.
پیشگیری از ابتلا
پیشگیری از ابتلا به مالاریا را می‌توان در چند دستۀ کلی بررسی کرد؛ پیشگیری دارویی که شامل داروهایی مانند مفلوکین و پریماکین است، مبارزه با تولیدمثل و تکثیر پشه‌های ناقل، مبارزه با پشه‌های آنوفل بالغ و جلوگیری از ورود پشۀ ناقل به محیط زندگی انسان از طریق استفاده از توری، پشه‌بند، البسۀ مناسب و بنا ساختمان‌های مسکونی به دور از محل تکثیر بشه‌ها و آب‌های راکد.
مقاومت ذاتی
از آن‌جایی که انگل پلاسمودیوم برای رشد و تکثیر به مقدار زیادی آهن نیاز دارد، بیماران مبتلا به کم‌خونی داسی‌شکل و تالاسمی در برابر این بیماری مقاومت ذاتی دارند و تعداد بسیار اندکی از آن‌ها به مالاریا مبتلا می‌شوند.
در ادامه به بررسی بیشتر این بیماری، علل، علائم و روش‌های تشخیص و درمان آن می‌پردازیم.
