انتشار این مقاله


درمان ترومبوز ورید عمقی (DVT)

پزشکان ترومبوز ورید عمقی (DVT) را به وسیله دارو و سایر وسایل و درمان‌ها معالجه می‌کنند. اهداف اصلی درمان DVT: جلوگیری از بزرگ‌ شدن لخته خونی پیشگیری از جدا شدن لخته خونی و رفتن به ریه‌ها کاهش خطر به وجود آمدن لخته‌های خونی دیگر داروها پزشک شما ممکن است داروهایی را برای پیشگیری و یا […]

پزشکان ترومبوز ورید عمقی (DVT) را به وسیله دارو و سایر وسایل و درمان‌ها معالجه می‌کنند. اهداف اصلی درمان DVT:

  • جلوگیری از بزرگ‌ شدن لخته خونی
  • پیشگیری از جدا شدن لخته خونی و رفتن به ریه‌ها
  • کاهش خطر به وجود آمدن لخته‌های خونی دیگر

داروها

پزشک شما ممکن است داروهایی را برای پیشگیری و یا درمان DVT تجویز بکند.

داروهای ضد انعقاد

داروهای ضد انعقاد رایج‌ترین داروها برای درمان DVT هستند. آن‌ها همچنین تحت عنوان رقیق‌کننده‌های خون شناخته می‌شوند.

این داروها توانایی خون شما را برای تشکیل لخته کاهش می‌دهند. آن‌ها همچنین از بزرگ‌‌تر شدن لخته خونی نیز جلوگیری می‌کنند. با این حال رقیق‌کننده‌های خون نمی‌توانند لخته‌های خونی‌ای را که پیش از این تشکیل شده‌اند را از بین ببرند. (بدن به مرور زمان بیشترِ لخته‌های خونی را حل می‌کند.)

داروهای رقیق‌کننده خون می‌توانند به صورت قرص، تزریق زیر جلدی و یا به صورت یک سوزن و یا لوله باشد که به ورید داخل می‌شود (تزریق درون وریدی یا IV نامیده می‌شود).

وارفارین و هپارین دو داروی رقیق‌کننده‌ی خون هستند که برای درمان DVT استفاده می‌شوند. وارفارین به شکل قرص داده می‌شود. هپارین نیز به صورت تزریقی یا از طریق لوله IV داده می‌شود. انواع مختلفی از هپارین وجود دارد. پزشک شما در مورد این انتخاب‌ها با شما صحبت خواهد کرد.

ممکن است پزشک شما همزمان از هپارین و وارفارین برای درمان استفاده کند. هپارین به سرعت عمل می‌کند ولی ۲ تا ۳ روز طول می‌کشد که وارفارین کارش را شروع کند. زمانی که وارفارین شروع به کار کردن می‌کند، عمل هپارین متوقف می‌شود.

برای درمان زنان باردار فقط از هپاررین استفاده می‌شود چرا که مصرف وارفارین در حین بارداری خطرناک است.

درمان DVT با رقیق‌کننده‌های خون معمولا شش ماه به طول می‌انجامد. وضعیت‌های زیر ممکن است طول درمان را تغییر دهد:

  • اگر لخته خونی شما بعد از یک خطر کوتاه مدت (برای مثال جراحی) رخ دهد، زمان درمان شما احتمالا کوتاه‌تر خواهد بود.
  • اگر شما در گذشته لخته خونی داشته‌اید، طول درمان شما احتمالا بیشتر است.
  • اگر شما بیماری خاص دیگری مثل سرطان دارید، ممکن است نیاز باشد که تا زمانی که آن بیماری را دارید رقیق‌کننده‌های خون را استفاده کنید.

رایج‌ترین عارضه‌ی جانبی رقیق‌کننده‌های خون، خونریزی است. خونریزی ممکن است زمانی اتفاق بیافتد که داروها خون شما را بسیار رقیق‌ کرده‌اند. این عارضه جانبی می‌تواند زندگی فرد را تهدید کند.

گاهی اوقات این خونریزی داخلی است. معمولا افرادی که به وسیله رقیق‌کننده‌های خون تحت درمان قرار می‌گیرند، آزمایش‌ خون‌هایی را به صورت مرتب می‌دهند تا توانایی لخته شدن خونشان مورد ارزیابی قرار بگیرد. این آزمایش‌ها PT و PTT نامیده می‌شوند.

این آزمایش‌ها همچنین به پزشکتان کمک می‌کند تا مطئن شود که شما مقدار مناسبی از دارو را دریافت می‌کنید. در صورتی که کبودی‌های ساده یا خونریزی داشتید بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید. این مسئله ممکن است نشانه‌ی این باشد که داروها خون شما زیاد رقیق کرده‌اند.

مهارکننده‌های ترومبین

این داروها در فرآیند تشکیل لخته خونی دخالت می‌کنند. این‌ها در درمان لخته‌های خونی بیمارانی استفاده می‌شوند که نمی‌توانند هپارین مصرف کنند.

ترومبولیتیس

پزشکان این دارو را برای حل کردن سریع لخته‌های خونی بزرگ که علائم شدیدی را ایجاد کرده‌اند تجویز می‌کنند.  به دلیل اینکه ترومبولیتییس‌ها خونریزی‌های ناگهانی را ایجاد می‌کنند تنها در شرایط تهدیدکننده‌ی زندگی فرد استفاده می‌شوند.

سایر انواع درمان

فیلتر ونا کاوا

در صورتی که شما نتوانید از رقیق‌کننده‌های خون استفاده کنید و یا در بدن شما کارایی مناسب را نداشته باشند، ممکن است پزشک شما فیلتر ونا کاوا را پیشنهاد دهد.

فیلتر را در داخل سیاهرگ بزرگی به نام ونا کاوا قرار می‌دهند. این فیلتر لخته‌های خونی را قبل از اینکه به ریه‌ها منتقل شوند گیر می‌اندازند و از ابتلا به آمبولی ریه جلوگیری می‌کند. اگرچه این فیلتر نمی‌تواند از ایجاد لخته‌های خونی جدید جلوگیری کند.

جوراب‌های فشرده سازی مدرج

جوراب‌های فشرده‌سازی مدرج می‌توانند ورم‌های موجود در پا را که ناشی ازلخته‌های خونی است را کاهش دهند. این جوراب‌ها از قوس کف پا تا بالا و پایین زانو را می‌پوشانند.

جوراب‌های فشرده‌سازی در قسمت مچ تنگ است و در قسمت‌های بالایی شل‌تر می‌شود. این باعث به وجود آمدن فشاری ملایمی در پا می‌شود. این فشار مانع بهم چسبیدن و ایجاد لخته در خون می‌شود.

سه نوع جوراب فشرده‌سازی وجود دارد. نوع اول جوراب‌های تقویتی است که حداقل فشار را ایجاد می‌کنند.

نوع دوم جوراب‌های فشرده‌سازی‌ای است که به نسخه نیاز ندارند. این جوراب‌ها کمی بیشتر از جوراب‌های تقویتی فشار ایجاد می‌کنند. جوراب‌های فشرده‌سازی بدون نیاز به نسخه در مغازه‌های کالای پزشکی و داروخانه‌ها به فروش می‌رسد.

جوراب‌های فشرده‌سازی قوی که نیاز به تجویز دارند، بیشترین مقدار فشار را ایجاد می‌کنند. این دسته نیز در مغازه‌های کالای پزشکی و داروخانه‌ها به فروش می‌رسند. اگرچه یک فرد که  آموزش‌های ویژه‌ای را گذرانده باشد برای متناسب کردن شما برای این جوراب‌ها نیاز است.

در مورد اینکه چه مدت باید جوراب‌های فشرده‌سازی را بپوشید، با پزشکتان صحبت کنید.

فرشته باقری


نمایش دیدگاه ها (1)
  1. سلام
    نامزدمن نزدیک ۲سال است ک بیماری امبولی ریه ورید عمقی بصورت ارثی مبتلا شده.
    ابتدا هردوسمت قفسه ی سینه ایشان پرازخون بود ک طی دوبار عمل لخته ها را ازهردوسمت خارج کردند.
    دکتر گفتند ک بعد ۶الی ۱سال مصرف دارو بصورت قطعی درمان کامل اتفاق می افتد.
    الان ۶ماه گذشته و مدتی است ک بیماریشان اوج گرفته و دربخش مراقبت های ویژه هستند.
    میخواستم بدونم ک ایا این بیماری اصلا درمان قطعی دارد؟ یعنی بعد ۱سال مصرف دارو کامل خوب میشن و امکان بازگشت این بیماری وجود نداره؟ همش سرفه و حالت غش بهشون دست میده.
    ایا این علائم تااخر عمر باقی می ماند؟
    و اینکه اگرمادر اینده صاحب فرزند شویم ایا ممکنه ک فرزندانمان هم به این بیماری مبتلا بشوند؟
    باتشکر

دیدگاهتان را بنویسید