برای بررسی مفهوم تکامل باید ایجاد تنوع از پایه‌های یکسان را بررسی کنیم.
ماهی پوفر و انسان ژن‌های مشترکی برای تکامل دندان دارند
طبق مطالعه‌ای که به سرپرستی دکتر گرت فریزر، از گروه حیوانات و گیاه شناسیِ دانشگاه شفیلد انجام داده‌است؛ ماهی پور دارای روند تکامل دندانی شبیه به انسان، در منقار سخت دهانی خود است. نویسندگان این مطالعه که شامل محققانی از موزه تارخ طبیعی لندن و دانشگاه توکیو می‌باشند، بر این باورند که نتیجه این تحقیقات می‌تواند به سوالات در باره از دست رفتن دندان‌های انسان کمک کند.
پژوهش‌ها نشان داده‌اند که تمام پستانداران به نحوی پتانسیل بازسازی و درمان دندانی را دارند. دکتر فریزر در این زمینه می‌گوید:
ما در مطالعاتمان متوجه شدیم که در ماهی پوفر سلول‌های بنیادی و گروهی از ژن‌ها، مسئول روند بازسازی مداوم منقار هستند؛ این روند به طور کلی در بازسازی دندان‌های مهره داران ازجمله انسان، درگیر است. این واقعیت که تمام مهره داران دارای یک روند بازسازی دندانی یکسان با استفاده از سلول‌های بنیادی هستند، راهی ایجاد می‌کند تا با بررسی منقار ماهی پوفر، سرنخ‌هایی برای پرسش‌های مبهم درباره از دست رفتن دندان‌های انسان، بدست آوریم.
محققان شرکت کننده در این پژوهش برای درک تکامل، به بررسی منشا رشد منقار ماهی پوفر و مقایسه آن با رشد دندان‌های انسان پرداختند. آن‌ها اظهار می‌کنند که تغییرات بسیار کوچک می‌تواند تاثیرات بسیار زیادی درراه تکامل، در پی داشته باشد.
موی پستان داران و پر پرندگان ریشه یکسانی دارند
در مطالعات گذشته بیان شده است که پر پرندگان و موی انسان‌ها دارای ریشه مشترکی در خزندگان ۳۰۰ میلیون سال پیش هستند اما مطالعات جدید نشان دهندهی ریشه‌ای باستانی‌تر در این زمینه هستند که به فسیل‌های مربوط به ۴۵۰ میلیون سال پیش برمی‌گردد. مطالعات موجود نشان دهندهی وجود ژن‌های تقریبا یکسان در توسعه اولیه موی پستانداران و پر پرندگان، با وجود تفاوت بسیار ساختار نهایی آن‌ها؛ هستند. این موضوع به نوبه خود نشان از یکسان بودن ریشه توسعه آن‌ها دارد.
دکتر فریزر درپایان بیان می‌کند:
بنابراین تکامل به معنای وجود یک پایه و اساس مشترک که طول زمان می‌تواند گسترهی متنوعی از سازه‌ها را ایجاد کند؛ مثل مفقار ماهی پوفر و دندان‌های پستانداران یا پر پرندگان و موی پستانداران، خواهد بود.
