سندرم گیلن‌باره چیست؟
سندرم گلین‌باره یک شکل در سیستم عصبی می‌باشد.این سندرم می‌تواند باعث ضعیف شدن عضلات، کاهش و از دست رفتن رفلکس‌هاو بی‌حسی یا گزگز شدن در بازو‌ها، پاها، صورت ویا سایر قسمت‌های بدن شود.
این بیماری نادر می‌تواند باعث فلج شود و منجر به مرگ شود. ولی اکثر بیماران بهبود یافته و تنها مشکلات جزئی خواهند داشت.
دلایل سندرم گیلن‌باره چیست؟
کارشناسان دلیل قطعی این سندرم را نمی‌دانند. آن‌ها گمان می‌کنند که در این سندرم، اعصاب توسط سیستم دفاعی (سیستم ایمنی) خود بدن مورد حمله قرار می‌گیرد. به این قبیل بیماری‌ها خودایمنی می‌گویند.
در سندرم گیلن‌باره سیستم ایمنی به پوشش اطراف اعصاب (غلاف میلین) حمله می‌کند که موجب آسیب اعصاب می‌شود.
عفونت‌ها می‌توانند شروع کننده‌ی سندرم گلین‌باره باشند.
این سندرم معمولا پس از یک عفونت باکتریایی یا ویروسی اعصاب را تحت تاثیر قرار می‌دهد. معمولا این عفونت، عفونت ریه، معده و یا روده می‌باشد.
عفونت‌هایی که می‌توانند شروع کننده‌ی سندرم گیلن‌باره باشند، شامل
- کمپیلوباکتر ژژونی که می‌تواند باعث مسمومیت‌های غذایی شود
- مایکوپلاسما که می‌تواند باعث عفونت ریه (پنومونی) شوند
- سایتومگالو ویروس که می‌تواند باعث، تب، ورم غده‌ها، گلو درد و احساس خستگی شود
- اپشتین‌بار ویروس که می‌تواند باعث مونونوکلئوز عفونی شود
- ویروس وریسلا زوستر که می‌تواند باعث آبله مرغان و زونا شود
علائم سندرم گیلن‌باره چیست؟
علائم سندرم گیلن‌باره عبارتنند از:
- احساس بی‌حسی و گزگز شدن در دست‌ها، پاها و بعضی مواقع در اطراف دهان و لب‌ها.
- ضعف عضلانی در ساق‌پا و بازو‌ها و اطراف صورت
- اختلال در تکلم، بلع و جویدن
- عدم توانایی در حرکت دادن چشم‌ها
- درد در قسمت پشت بدن
علائم معمولا از بی‌حسی در نوک انگشتان دست و پا شروع می‌شود. در طی روز‌های بعدی ضعف عضلانی در بازو‌ها و پاها ایجاد می‌شود. بعد از حدود ۴ هفته در اغلب بیماران روند بهبودی آغاز می‌شود. شما ممکن است در چند هفته‌ی ابتدایی برای درمان به بستری شدن در بیمارستان نیاز داشته‌باشید. این بدان دلیل است که این سندرم در صورتی که باعث ضعف عضلات تنفسی، قلبی شود، مرگ را در پی خواهد داشت.
درمان این سندرم چگونه است؟
برای درمان این سندرم باید در بیمارستان بستری شد، در بیمارستان وضعیت عمومی بیمار، تنفس، ضربان قلب و فشار خون کنترل می‌شود و در صورت اختلال در عمل تنفس، با استفاده از دستگاه ونتیلاتور به تنفس فرد کمک می‌کنند. همچنین در بیمارستان ممکن است که پلاسمای خون بیمار تعویض گردد و یا از تزریق آنتی‌بادی (ایمونوگلوبولین) به صورت وریدی استفاده گردد.
در تعویض پلاسما، آنتی بادی‌هایی که باعث ایجاد این سندرم شده‌اند را از خون شما خارج می‌کنند.
این درمان‌ها می‌تواند به مقابله‌ی بدن شما با این بیماری کمک کند و همچنین باعث تسریع در روند بهبودی و بازیابی شما شود اگر در اوایل ایجاد این سندرم مورد استفاده قرار گیرد.
در برخی از موارد نیز ممکن است بعد از بهبودی، دوباره علائم ظاهر شوند که مجدد برای درمان از روش‌های گفته شده استفاده می‌شود.
