بسته بندی مواد غذایی انواع مختلفی دارد، معایب آن‌ها چیست؟ آیا می‌دانید نانوپارتیکل‌ها چه استفاده‌ای دارند؟
در یک بعد از ظهر معمولی شما احساس گرسنگی شدیدی می‌کنید و نمی‌خواهید برای خوردن غذا بیرون بروید، پس بهترین کاری که می‌توانید بکنید این است که از مواد غذایی بسته‌بندی شده‌ای که از قبل تهیه کرده‌اید استفاده کنید، مگه نه؟ یک کنسرو لوبیا برمی‌دارید و کمی از باقی‌مانده پاستای شب قبل را با کمی نان تست می‌خورید. معرکه شد، غذا حاضر است. و علاوه بر این غذای کاملا سالمی برای امشب دارید.
چیزی که شما شاید به آن توجه نمی‌کنید، موادی است که به مواد غذایی افزوده می‌شود و همین‌طور مواد شیمیایی که از بسته‌بندی بر اثر تماس به مواد غذایی منتقل می‌شود. در حقیقت، یک انجمن بسته‌بندی ۱۷۵ ماده سمی قابل انتقال با روش‌های بسته‌بندی مدرن پیدا کرده است؛ برخی از موادی که در بسته‌بندی استفاده می‌شود مانند فویل آلومینیومی، قوطی فلزی و بسته‌بندی‌های پلاستیکی، مواد سمی به همراه دارند. (منبع: Wagner) برای مثال فرم‌آلدئید که یک کارسینوژن شناخته شده است و به مقدار کم و مجازی در بسته‌بندی‌های نوشیدنی‌های گازدار استفاده می‌شود. دیگر بسته‌بندی‌های حاوی bisphenol A, tributylin, triclosan و phthalates هستند که موجب نازایی و مشکلات هورمونی می‌شود.
هر چقدر ما با این مواد شیمیایی بیشتر در تماس باشیم، تاثیر آن برای مدت بیشتری در ما باقی خواهد ماند، یا در ماده غذایی؛ با این حال هنوز تمام زوایای این قضیه مشخص نشده است و دانشمندان با نگاه دقیق‌تری به این مواد غذایی بسته‌بندی شده نگاه می‌کنند که ببینند که تاثیر بسته‌بندی بر مواد غذایی، تاثیری مثبت یا منفی است. به این سبب بسته‌بندی هوشمند، که نسل جدید بسته‌بندی است ابداع‌های را به همراه دارد، وارد بازار شد؛ مانند بسته‌بندی شیر که حاوی آنزیمی است که از تجزیه لاکتوز جلوگیری می‌کند و یا بسته‌بندی مواد غذایی که از فاسد شدن مواد غذایی به وسیله از بین بردن میکروارگانیسم‌ها جلوگیری می‌کند. مواد غذایی که به این شیوه بسته‌بندی می‌شوند به مواد افزودنی کمتری برای نگه‌داری نیاز دارند. و مزه‌ی بهتری هم خواهند داشت چرا که مواد افزودنی مزه غذاها را تغییر می‌دهد و این را مدیون پلی‌مر‌های جدید هستیم. (منبع: Waldman)
در بسته‌بندی مواد غذایی ممکن است به صورت روتین از نانوپارتیکل‌ها نیز استفاده شود، واحد‌های کوچکی که اندازه‌ای بین ۱ الی ۱۰۰ نانو‌متر دارند. ممکن شما فکر کنید که این‌ها واقعی نیست و بیشتر شبیه فیلمها علمی-تخیلی است، ولی بهتر است بدانیم که واقعا از این واحدها استفاده می‌شود. نانوسیلور (نانوپارتیکل‌های نقره که از رشد میکروب‌ها جلوگیری می‌کند.) در شیشه شیر بچه‌ها و تخته گوشت استفاده می‌شود. استفاده از این واحدها در بسته‌بندی‌های مواد غذایی در ایالات متحده تایید شده است. (البته در اتحادیه اروپا این استفاده ممنوع است.) ولی فارغ از این مسئله، نانوسیلور به خوبی مورد تحقیق قرار نگرفته است و تاثیراتی که بر روی مواد غذایی، تغذیه و بدن انسان می‌گذارد مشخص نشده است. (منبع: Seltenrich)
