دارویی که برای دیابت نوع ۲ تولید شده است باعث بازگشت حافظه در موش‌های مبتلا به بیماری آلزایمر شده‌است. هم اکنون محققان می‌خواهند آن را بر روی انسان آزمایش کنند.
این درمان برای دانشمندان هیجان انگیز است، زیرا عملکرد این دارو محافظت از سلول‌های مغزی مورد حمله بیماری آلزایمر با سه روش متفاوت، به جای تکیه بر یک رویکرد، است.
این که این دارو قبلا برای استفاده انسان مورد آزمایش قرار گرفته و تایید شده‌است (برای دیابت)، چیزی است که می‌تواند بازار را سریعتر از سایر گزینه‌های تجربی داغ کند.
نویسنده ارشد Christian Hölscher از دانشگاه لنکستر انگلستان می‌گوید:
نتایج این تحقیق تاکنون تنها در موش دیده شده‌است، اما این دارو وعده روشنی است که به درمان جدیدی برای اختلالات مزمن عصبی مانند بیماری آلزایمر کمک می‌کند.
Doug Brown از جامعه آلزایمر انگلیس، گفت:
بعد از تقریبا ۱۵ سال نبود درمان جدید برای آلزایمر، ما باید راه‌های جدیدی را برای مقابله پیدا کنیم. امر حتمی برای ما بررسی داروهای توسعه یافته برای درمان بیماری‌های دیگر است که می‌توانند به افراد مبتلا به آلزایمر و سایر انواع بیماری‌های روانی کمک کنند. این روش تحقیق می‌تواند بسیار سریعتر به دریافت داروهای امیدوار کننده برای افرادی که به آنها نیاز دارند، کمک کند.
تحقیقات قبلی ارتباطی بین دیابت نوع ۲ و آلزایمر نشان داده‌است (دیابت نوع ۲ خود یک ریسک فاکتور برای آلزایمر است و به نظر می‌رسد باعث پیشرفت بیشتر آن می‌شود.
این امر می‌تواند نتیجه کمبود انسولین باشد که به درستی به سلول ها نمی‌رسد – انسولین یک عامل رشد است که برای محافظت از سلول های مغز شناخته شده‌است و مقاومت انسولین در بیماری آلزایمر مغز به اندازه مکانیسم بیولوژیکی که در دیابت نوع۲ دیده شده است، تاثیر دارد.
مقالات مرتبط: آیا واقعاً درمانی برای آلزایمر وجود دارد؟
بنابراین محققان مطالعه کردند که آیا داروهایی که باعث درمان دیابت نوع ۲ می‌شود ممکن است در علائم آلزایمر نیز تاثیر داشته باید.
آنها موفقیت داروهای قدیمی‌تر دیابت را که به عنوان لیراگلوتید شناخته می شوند، دیده اند. اما این اولین دارو با عملکرد سه‌گانه است که به تازگی مورد آزمایش قرار گرفته است.
داروی مذکور، که در این مقاله تنها به عنوان “آگونیست با سه رسپتور” و یا TA شناخته می‌شود، در روش‌های مختلفی برای جلوگیری از انحطاط مغز، با فعال کردن GIP-1، GIP و گیرنده‌های گلوکاگون را همان زمان وارد عمل می‌کند.
نشان داده شده که سیگنالینگ فاکتور رشد در مغز بیماران آلزایمر اختلال ایجاد می‌کند، ایده این بود که این دارو ممکن است باعث تحریک دوباره سلول‌های آسیب دیده مغز و حفاظت از آسیب بیشتر آنها شود.
محققان این دارو را در موش‌هایی که به طور ژنتیکی با بیماری آلزایمر طراحی شده بودند ،آزمایش کردند.
محققان نوشته‌اند:
از یک هزارتو برای اندازه‌گیری یادگیری و حافظه حیوان استفاده شد و دریافتیم که این دارو به میزان قابل توجهی حافظه از دست رفته را بازمی‌گرداند.
همچنین این دارو:
– یک عوامل رشد مغز که از عملکرد سلول عصبی محافظت می‌کند را افزایش می‌دهد.
– مقدار پلاک آمیلید سمی را در مغز کاهش می‌دهد.
– باعث کاهش التهاب مزمن و استرس اکسیداتیو می‌شود.
– سرعت از دست رفتن سلول‌های عصبی را کاهش می دهد.
Hölscher گفت:
این نتایج بسیار امیدوار کننده به خاطر اثربخشی داروهای جدید با چند رسپتور است که در ابتدا برای درمان دیابت نوع ۲ تولید شده‌اند اما اثرات محافظتی عصبی دیگری در مطالعات متعدد نشان داده‌اند.
هنوز یک راه طولانی برای پیمودن وجود دارد تا مشخص شود آیا این دارو در انسان نیز تاثیر مشابهی دارد یا خیر، و یا اینکه آیا بهترین گزینه برای ادامه دادن است؟
Hölscherافزود:
آزمایش دوزهای مختلف این واکنش و مقایسه مستقیم با داروهای دیگر باید انجام شود تا ارزیابی شود که این دارو جدید بهتر از داروهای قبلی است.
اما واقعیت این است که این دارو چندکاربردی با نشان دادن چنین نتیجه‌های امیدوار کننده‌ای بسیار هیجان انگیز است و راه بسیار خوبی برای شروع سال ۲۰۱۸ است.
و در آخر بیش از ۵ میلیون آمریکایی در حال حاضر با آلزایمر زندگی می کنند، و تا سال ۲۰۵۰ این تعداد می تواند تا ۱۶ میلیون نفر باشد. بنابراین ما قطعا نیازمند گزینه های جدید درمانی هستیم.
