محققین به نتایج جدیدی در ارتباط با آلزایمر رسیده‌اند. پروتئین تائو که در بیماری آلزایمر موجب زوال عقل می‌شود؛ می‌تواند از نورونی به نورون دیگر منتقل شده و در مغز پخش شود. با وجود این‌که این نوع حرکت به صورت مستقیم مشاهده نشده است، اما می‌تواند در فهم چگونگی تخریب عصبی آلزایمر راهگشا بوده و ما را در یافت ایده‌های جدید برای مقابله با تخریب مغز، که موجب از میان رفتن توانایی حافظه و شناخت می‌شود، یاری رساند.
پروتئین تائو و بتا آمیلوئید، موجب ایجاد توده‌های نامعمول در مغز مبتلایان به آلزایمر می‌شوند. محققین، بررسی‌های بسیاری پیرامون این موضوع انجام داده‌اند. پروتئین تائو درون نورون‌ها یافت شده و باعث اختلال در عملکرد و در نهایت مرگ نورون می‌شود. بتا آمیلوئید پلاک‌هایی خارج از سلول‌های عصبی ایجاد می‌کند.
میزان میانگین تجمع تائو در ۱۷ بیمار تحت بررسی به کمک PETاسکن؛ با دایره‌های قرمز نشان داده شده است
محققین دانشگاه کمبریج انگلستان، برای بررسی هم‌زمان تشکیل تائو در سلول‌های عصبی و عملکرد ارتباطی مغز، (منظور از عملکرد ارتباطی، نحوه‌ی ارتباط نواحی مختلف مغزی با یکدیگر است.) از دو تکنیک تصویربرادری مغزی، به طور هم‌زمان کمک گرفتند. به این منظور آنان ۱۷ بیمار مبتلا به آلزایمر را به طور هم‌زمان هم با روش fMRI و هم PETاسکن تحت بررسی قرار دادند. آن‌ها دریافتند که تمرکز تجمع پروتئین تخریبی تائو، در نواحی با ارتباط زیاد با سایر نقاط مغز، بیشتر است. این یافته این نظریه را بیان می‌کند که ممکن است چگونگی گسترش تائو مشابه شیوع آنفولانزا باشد. محققین این بررسی بیان می‌کنند که این یافته، از فرضیه‌ی “گسترش از راه انتقال نورونی” پشتیبانی می‌کند؛ این فرضیه پیش از این در موش‌ها مشاهده شده بود. دکتر توماس کوپ (Thomas Cope) نورولوژیست و سرپرست این بررسی می‌گوید:
این نظریه بسیار محتمل است که تائو در ناحیه‌ای شکل گرفته و سپس از طریق نورون‌ها و سیناپس‌ها، به سایر نواحی منتقل می‌شود. از آن‌جایی که این یافته پیش از این در انسان‌ها مشاهده نشده است، موضوع را بسیار قابل توجه می‌سازد.
پزشکان، بیماران مبتلا به آلزایمر را بر اساس شدت بیماری بررسی می‌کنند؛ بنابراین هر چه میزان انباشت تائو بیشتر باشد، قدرت ارتباطات مغزی کاهش یافته و بی‌قائده خواهد بود و به طور کلی ارتباطات تحلیل می‌رود.
علی رغم آن‌که برخی از محققین فعال در این زمینه، هم‌چون ناتان اسپرنگ (Nathan Spreng)، نتایج را بسیار شگفت‌آور می‌دانند؛ برخی دیگر معتقدند به دلیل آن‌که بیماران در طول زمان مورد بررسی قرار نگرفته‌اند، نتیجه‌گیری این‌که گسترش تائو موجب کاهش عملکرد ارتباطی مغز می‌شود، کمی سخت است. دکتر جورج اسپولکر (Jorge spulcre) از دانشگاه پزشکی هاروارد بوستون، در حال بررسی تأثیرات بیماری‌های نرودژنراتیو بر ارتباطات مغزی به کمک PET اسکن است و در این ارتباط می‌گوید:
به دلیل آن‌که این بررسی هیچ مدرکی در ارتباط با طبیعت گسترش تائو در درازمدت ارئه نداده است، لازم است به این نتایج کمی محتاطانه نظاره کنیم.
اسپرنگ معتقد است کلیت بررسی زوال مغز در این بررسی قابل تأمل است و با وجود این‌که آزمایش بر روی حیوانات، نحوه‌ی انتقال تائو را از یک سیناپس به سیناپس دیگر بررسی می‌کند؛ این بررسی اطلاعات ارزشمندی از چگونگی تأثیرات تخریب ارتباطات مغزی در طول پیش‌رفت آلزایمر ارائه می‌دهد. او بر این باور است که این بررسی گسترش نورونی تائو را اثبات می‌کند؛ اما کوپ خبر می‌دهد که تیم تحقیقاتی دانشگاه کمبریج، آزمایشی با گستره‌ی وسیع‌تر و تعداد بیماران بیشتر که در طول زمان به کمک روش‌های تصویربرداری مغزی تحت بررسی قرار می‌گیرند را اجرا می‌کند. اگر بتوان دارویی طراحی کرد که تائو را در سیناپس‌ها و خارج از نورون مورد هدف قرار داده و آن را پیش از گسترش درون سلول‌های مبتلا محبوس کند، گسترش تائو پیامدهایی برای مراقبت‌های درمانی خواهد داشت.
