اخیرا ترزا می ، نخست وزیر انگلستان ، از برنامه بلند مدت ۲۵ ساله دولت در راستای پاکسازی محیط زیست پرده برداشت. این برنامه بلند مدت برای حفاظت از حیات وحش، پاکسازی و ایجاد فضای سبز بیشتر در این کشور و … تدوین شده است. به نظر کاملا عالی و بی نقص می رسد، اما بیشترشان برنامه های به ظاهر زیبایی هستند که صرفا روی کاغذ آورده شده اند. بر اساس اظهارات حزب سبز (Green party) علی رغم کار زیادی که برای تدوین این برنامه ۲۵ ساله انجام شده،هیچ چیز جدیدی در آن مشاهده نمی شود. نه ایده های جدید و نه چیزی برای مواجهه با تغییرات آب و هوایی.
پس از اینکه ترزا می از برنامه ۲۵ ساله سخن گفت، تیتر اکثر خبرگزاری ها حول محور برنامه ریزی ها برای کاهش آلودگی حاصل از پلاستیک می چرخید. رسیدن به این هدف برای محیط زیست بسیار حائز اهمیت است. اما برای رسیدن به آن باید چه کارهایی انجام داده خواهد شد؟ قرار است به طور اجباری مالیات ۵ پنی برای کیسه های پلاستیکی در فروشگاه های کوچک در نظر گرفته شود. قرار دان مالیات ۵ پنی برای کیسه های پلاستیکی در فروشگاه های بزرگ، میزان استفاده از این کیسه ها را حدود ۹۰ درصد کاهش داده بود. بنابراین این طرح تفاوت زیادی را ایجاد نخواهد کرد. گفتن این نکته هم خالی از لطف نیست که این مالیات در مواجهه با قوانین اتحادیه اروپا برای کاهش استفاده از کیسه های پلاستیکی تعیین شده بود؛ قوانینی که با مخالفت حزب محافظه کار ترزا می رو به رو شد.
برا اساس این برنامه، نخست وزیر انگلیس متعهد شده است که تمام ضایعات پلاستیکی اجتناب پذیر را از بین خواهد برد. اما این، تنها هدفی مبهم است نه یک التزام قانونی.
در این برنامه راهبردهای لازم جهت مقابله با تغییرات آب وهوایی اتخاذ نشده است. ما در زمینی زندگی میکنیم که ۴ درجه نسبت به گذشته گرمتر شده است که ممکن است سبب از بین رفتن انگلیس زیر امواج دریا شود. عملکرد حزب محافظه کار تا کنون بسیار بد بوده است. پس از اینکه در سال ۲۰۱۵ این حزب اکثریت آرا را به دست آورد، سیاست ها و برنامه های قبلی در راستای کاهش تولید کربن دی اکسید(مثل کاهش انرژی های تجدیدپذیر) را ناکارآمد اعلام کردند. بنابر این دیگر انگلستان در مسیر دستیابی به اهداف کاهش گاز های گلخانه ای گام برنمیدارد.در ابتدا گفته شد که سیاست های قبلی ناکارآمد بوده و با برنامه های بهتری جایگزین خواهند شد. اما سه سال گذشته و همچنان تغییری مشاهده نشده است. بر اساس برنامه ۲۵ ساله، دولت متعهد شده تمام کارهای ممکن در جهت کاهش اثرات زیانبار تغییر آب و هوا انجام خواهد داد. اما باز هم هیچ پیشرفتی دیده نمیشود.
پس چه کار باید انجام داد؟ در وهله اول باید جلوی بسته شدن مزرعه های بادی ساحلی گرفته شود.(انرژی بادی ارزان ترین نوع انرژی های تجدید پذیر است). همچنین نیازمندیم که برنامه ریزی منطقی ای برای بازده بسیار پایین گازهای فسیلی و تولید و جایگزینی آنها(که هر دو، دهه ها طول می کشد) به عنوان منابع اصلی انرژی ریخته شود. خانه های جدید باید طبق استاندارد های دقیقی ساخته شوند ؛ زیرا اصلاح و بازسازی دشوار تر بوده و نیازمند صرف هزینه های بیشتری است. انگلستان و ولز باید از اسکاتلند الگو بگیرند و استخراج و حفاری سوخت های فسیلی را ممنوع کنند؛ چرا که با اهداف کاهش گازهای گلخانه ای تناقض دارد. مسئله آلودگی هوا نیز وجود دارد که ممکن است در انگلستان وبسیاری از کشورهای دیگر جان انسان های زیادی را به خطر بیندازد. با بررسی این برنامه ۲۵ ساله علاوه بر اینکه متوجه میشویم انگلستان در رسیدن به استاندارد های اتحادیه اروپا که در سال ۲۰۱۰ اجباری شد، موفق نبوده بلکه هنوز به برنامه ی قابل اعتمادی برای اجرای آن نیز دست نیافته است. در حقیقت تمام پیشرفت هایی که در زمینه سازماندهی حفظ محیط زیست در انگلستان در دهه های اخیر رخ داده است، از سواحل تمیز گرفته تا منع استفاده از کیسه های پلاستیکی ، از اتحادیه اروپا منشا می گیرد. تراز می در سخنرانی خود اظهار داشت که خروج از اتحادیه اروپا به معنی پایین آوردن استاندارد های محیط زیستی نیست. اما مانند دیگر مسایل، وقتی مسئله به خروج از اتحادیه اروپا باز می گردد نمیتوان در مورد آن مطمئن بود.
