محققان الگوهای فعالیت الکتریکی مغز را در موش های مستعد افسردگی کشف کرده‌اند. در صورت تکرار در انسان ها، یافته ها ممکن است به پیش بینی آسیب پذیری فرد نسبت به این وضعیت کمک کنند.
افسردگی بیشتر از آنچه ممکن است فکر کنیم شایع است. در واقع، موسسه ملی بهداشت (NIH) برآورد کرده است که بیش از ۱۶ میلیون بزرگسال در ایالات متحده حداقل یک دوره اپیزود افسردگی مزمن را در زندگی خود تجربه کرده اند.
عقیده بر این است افسردگی یکی از دلایل اصلی ناتوانی در بین افراد ۱۵ تا ۴۴ ساله ایالات متحده است. افسردگی یک اختلال روانپزشکی ناتوان کننده است که شواهد عصب شناختی حمایت کننده از آن به واسطه مطالعات بیشتر و بیشتر به آرامی در حال گشوده شدن است.
در حال حاضر مطالعه جدیدی در مورد الگوهای الکتریکی مغز موشها تحت شرایط استرس زا مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها دانشمندان را قادر به ایجاد یک “نقشه” افسردگی کرد تا بین جوندگانی که مستعد ابتلا به بیماری و آنهایی که نبودند، تمایز قائل شوند.
این تحقیق توسط دکتر کافوئی دزیراسا، استاد دانشیار روانپزشکی و علوم رفتاری در دانشکده پزشکی دانشگاه دوک در دورهام، نیویورک،انجام شد و یافته ها در مجله Cell منتشر شد.
مطالعه “سمفونی” مغز
تحقیق جدید از تکنیک های یادگیری ماشینی استفاده کرد که چندین سال پیش توسط دکتر دزیراسا همکارانش ایجاد شده بود. هدف از این تکنیک ها این است که دانشمندان را قادر سازد تا فعالیت الکتریکی مغز را نه تنها در یک قسمت منحصر به فرد مغز، بلکه در قسمتهای مختلف آن به صورت همزمان بررسی کنند.
همان طور که دکتر دزیرا توضیح می دهد، “شما می توانید مناطق مختلف مغز به عنوان آلات مستقل موسیقی در ارکستر در نظر بگیرید. ما علاقه مند به کاری که نوازنده ی هر ابزار به تنهایی انجام می دهد نیستیم، بلکه این مهم است که چگونه نوازندگان ابزارها خود را برای تولید موسیقی هماهنگ می کنند.”
بنابراین، برای بررسی این “سمفونی” در پستانداران همانند ما، محققان مغز موشهایی را که مجبور بودند با یک جانور جونده تهدیدکننده و تهاجمی به مدت ۱۰ روزدر یک قفس شریکی زندگی کنند، بررسی کردند.
قبل و بعد از این آزمایش، دکتر دزیراو تیم انجام دهنده ی ازمایش، فعالیت الکتریکی مناطق مختلف مغز را که عموما با افسردگی مرتبط هستند انجام دادند.
به عنوان نتیجه ای از زندگی در وضعیت استرس زا، برخی از موش ها علائمی شبیه به افسردگی را که در انسان ایجاد میشود نشان دادند: خواب کم، اختلال در ریتم های شبانه روزی خود، انهدونیا -یا عدم توانایی لذت بردن از فعالیت های روزانه- و اجتناب اجتماعی.
علامت پیش‌بینی‌کننده‌ی افسردگی
با استفاده از یادگیری ماشینی، محققان یک شبکه مغزی پویا را کشف کردند که قادر به “پیش بینی کردن” اضطرارها و مسائل اصلی افسردگی عمده در ارتباط با اختلالات عملکرد رفتاری موش ها بود.
آنها خط سیر فعالیت الکتریکی مغز در این شبکه را توصیف می کنند و می گویند که الگوها در قشر پیش پیشانی و عقده های قاعده ای مغز، شروع می شود از طريق آميگدال و مغز میانی (هسته اکامبنس) تقویت شده و در هيپوكامپ همگرا می شوند.
دانشمندان می گویند فعالیت در این شبکه با تهدیدهای حاد تشدید می شود. “یافته ها مکانیسم هماهنگی را فاش می کند که از طریق آن آسیب پذیری دراختلال افسردگی عمده در مغز چگونه روی می دهد.”
دکتر دزیرا اهمیت یافته ها را توضیح می دهد و می گوید: “آنچه که ما در اصل ایجاد کردیم، یک نقشه الکتریکی افسردگی در مغز است. ما امیدواریم که این امر بتواند به عنوان تاییدی در پیش بینی افسردگی مورد استفاده قرار گیرد، به همان نحوی که فشار خون یک نشانه‌ی پیش‌بینی‌کننده است که در نهایت یک حمله قلبی یا سکته مغزی به دنبال خواهد داشت.”
تا به امروز، موثرترین درمان باقی مانده برای افسردگی همچنان شوک‌درمانی است، اما با عوارض جانبی بسیاری همراه است. شاید به این وسیله ممکن شود که برق در محل مناسب و به شیوه ای مناسب برای ایجاد درمان هدف قرار داده شود تا درمان عواقب جانبی مشابهی را که وارد کردن برق به همه جای مغز ایجاد میکند را تولید نکند.
