دم طاووس نر طاووس‌های ماده را به خود جذب می‌کند اما آیا ممکن است این زیور طاووس نر شانس زنده ماندن او را به حدی کاهش دهد که خطر انقراض کل گونه را تهدید کند؟ جامع‌ترین مطالعتی که تاکنون انجام شده است، می‌گوید بله!
این داروین بود که متوجه شد انتخاب جنسی توسط زنان می‌تواند منجر به تکامل ویژگی‌های فوق‌العاده، از پر‌های رنگارنگ گرفته تا رقص‌ها و نمایش‌های عجیب و غریب در مردان شود که خود باعث کاهش تناسب اندام آنها می‌شود. زیست‌شناسان درمورد چگونگی بقای طولانی مدت گونه‌ها تحت تاثیر این مسئله تا کنون بحث‌های فراوانی داشته‌اند. برخی معتقدند که گونه‌هایی با تفاوت جنسی زیاد دربرابر انقراض آسیب‌پذیرتر می‌شوند. زیرا نمایش‌های مردان به منابع زیادی نیاز دارد و و مقابله با شکارچیان را سخت‌تر می‌کند.
در مقابل این، فرضیه‌ی دیگری وجود دارد که می‌گوید به دلیل اینکه برای چنین مردانی زنده ماندن سخت‌تر است، تنها کسانی که بهترین ژن‌ها را دارند می‌توانند آنها را انتقال دهند و بنابراین انتخاب جنسی می‌تواند انطباق گونه‌ها را تسریع کند و آنها را بیشتر انعطاف‌پذیر سازد.
پس بالاخره کدام فرضیه درست است؟ این یک سوال پیچیده‌ای است برای پاسخ دادن نیاز به مشاهده و بررسی گونه‌های زنده است، زیرا آنها قطعا منقرض نشده‌اند. بنابراین ژان هانت و همکارانش در موسسه اسمیتسونیان به بررسی فسیل‌های زنده پرداختند. آنها ۹۳ گونه از انواع خرچنگ‌های کوچک به نام استراکود یا seed shrimp که بین ۶۶ تا ۸۴ میلیون سال پیش زندگی می کردند، مشاهده کردند.
مقاله مرتبط: نظریه تکامل داروین چیست؟
جنس نر خانواده استروکدها به دلیل اندام‌های جنسی بزرگ خود دارای پوست بزرگتر و بلندتری نسبت به جنس ماده است. بنابراین این تیم می‌تواند با مقایسه اندازه و شکل پوست نر و ماده گونه‌ها مشخص کند کدام گونه بیشترین نقش را در نمایش جنسی مردان داشته است.
گونه‌هایی که بیشترین تفاوت جنسی را دارند، میزان انقراض در آنها ده برابر بیشتر از گونه‌های دارای حداقل تفاوت جنسی است. این نشان می‌دهد که اندام‌های جنسی بزرگ ممکن است برای جذب جنس ماده و افزایش پمپاژ اسپرم در کوتاه‌ترین زمان مفید باشد، اما هانت می‌گوید که منابع را از سایر توابع مورد نیاز برای بقای طولانی مدت دور می‌کند.
