پیرسینگ یک عملیات جراحی زیبایی بدون فایده از نظر پزشکی است. پیرسینگ چه دلمان بخواهد، چه نخواهد، چه در فرهنگ ما مقبول یا مطرود باشد، جز مواردی است که در برخی جوامع رایج شده است. در کشور ما هم حتی باوجود ملاحظات فرهنگی، این نوع تزئینات نایافتنی نیستند! بنابراین وظیفه دندانپزشکان است که آگاهی کافی در مورد جزئیات خطرات، عوارض، مشکلات مراجعه‌کنندگان و راه‌حل‌های آن‌ها داشته باشند و بتوانند مراجعین خود را به نحو احسن راهنمایی کنند.
بر اساس دو مطالعه ارائه شده در EuroPeri9، نشست سالانه فدراسیون پریودنتولوژی اروپا که از ۲۰ تا ۲۳ ژوئن در آمستردام برگزار شد، ارتباطی بین سوراخ کردن (پیرسینگ) زبان و التهاب پریودنتال وجود دارد.
کلمنس والتر، از دانشگاه بازل در سوئیس و همکارانش ارتباط بین سوراخ کردن دهان و سلامت پریودنتال یا التهاب را در ۱۸ بیمار با سوراخ ایجاد شده روی لب یا زبان یا هردو بررسی کرد. محققان دریافتند که برای دندانهای ۱۴ بیمار دارای سوراخ زبان، در مقایسه با دندان هایی که توسط سوراخ زبان تحت تأثیر قرار نگرفته اند، درصد سایت های با خونریزی در پروب (کاوش دندانپزشکی)، از دست رفتگی اتصال با طول برابر یا بیشتر از ۶ میلی متر، عمق پروب ≥ ۶ میلی متر و اغلب افزایش تحلیل لثه بیشتر است.
پرونده‌های پزشکی
برنارد لوئر، از Parorthod-LN در بروکسل، بلژیک، دو پرونده پزشکی از بیماران زن دارای پیرسینگ را در سن ۲۷ و ۳۲ سالگی با بیماری های پريودنتال موضعی و ضایعات نارسایی عمیق زبانی مرتبط با سوراخ زبان منتشر کرد. با بررسی دقیق پریودنتال و توموگرافی کامپوزیتی مخروطی، حفره پریودنتال عمیق ، نقص های انتروبنی به شکل دره در طرف زبانی دندان پیشین پایین شناسایی شد. درمان شامل پیشنهاد برای حذف سوراخ زبان، تغییر عادت های بد مانند سیگار کشیدن، و جراحی پریودنتال برای درمان مشکلات پرویودنتال ذکر شده‌است.
لوئر در بیانیه‌ای گفت: ” بیماران جوان با سوراخ دهانی باید از خطرات بهداشتی موضعی و کلی آگاه شوند که با انجام این کار بی‌فایده، به ویژه در صورتی که خطر سیگار کشیدن وفقدان بهداشت دهان مناسب را ترکیب کنند، با خطر مواجه می‌شوند .”
