سندرم کورو اختلال وابسته به فرهنگی است که در آن، در فرد باور غلطی به وجود می‌آید که اندام‌های جنسی او در حال فرو رفتن به داخل یا چروکیده شدن هستند، در حالیکه هیچ شاهدی بر تغییرات طولانی مدت ناحیه تناسلی وجود ندارد. این سندرم در سراسر جهان به وقوع می‌پیوندد، اما شیوع گسترده‌تری در آفریقا و آسیا دارد. در ایالات متحده و اروپا، این سندرم معمولاً به عنوان سندرم انقباض تناسلی شناخته می‌شود. این عارضه را می‌توان از طریق ارزیابی روانشناختی همراه با معاینه فیزیکی تشخیص داد تا بتوان آن را از مشکلات ژنتیکی که موجب فررفتگی واقعی اندام‌های تناسلی می‌شود، افتراق داد.
نشانه‌ها و علائم
سندرم کورو اولین بار در چین باستان شناسایی شد و تقریبا همیشه یک الگوی مشابه را دنبال می‌کند. اولین عارضه با احساس سوزنی شدن در ناحیه تناسلی، شروع می‌شود پس از آن با یک حمله تهاجمی سریع ادامه پیدا می‌کند. این اتفاق به سرعت منجر به ترس ناگهانی و فراگیر بخاطر ناپدید شدن و تو رفتن اندام‌های تناسلی می‌شود. اکثر بیماران نگرانی شدید خود از حملات اضطراب حاد به دنبال حس فرورفتن یا چروکیدگی آلت تناسلی را ابراز می‌کنند، هرچند هیچ شاهد فیزیولوژیک از ادامه یافتن طولانی مدت حملات سندرم کورو وجود ندارد.
منظور از طولانی مدت بودن عارضه این است که بر خلاف اثر دمای پایین که باعث فرو رفتگی در بعضی از مناطق آلت تناسلی می‌شود، در طی یک دوره قابل توجه به طول انجامد و به نظر می‌رسد که برگشت پذیر نیست. این تغییرات در صورت مشاهده ممکن است موجب ایجاد حمله سندرم کورو شود، اگر چه اثرات دمای پایین به صورت عینی برگشت پذیر است.
با توجه به گزارشات، هرحمله‌ی سندرم کورو اغلب چند ساعت به طول می‌انجامد، هر چند مدت زمان حمله ممکن است تا دو روز نیز ادامه یابد. چندین مورد گزارش شده است که علائم سندرم کورو در برخی از بیماران چندین سال به طول انجامیده است و این حالت با عارضه‌های روانی دیگر همچون اختلال بد شکلی بدن همراهی بالقوه‌ای دارد.
بجز فرورفتگی آلت تناسلی، فرد علائم دیگری از جمله تصور تغییر شکل آلت تناسلی و یا از دست دادن تون عضلانی آلت تناسلی را دارد. همچنین ممکن است برخی از بیماران از فلج یا کوتاه شدن آلت تناسلی شکایت داشته باشند. در میان زنان، علامت اصلی فرو رفتن نوک پستان در سینه است.
اجزای روانشناختی اضطراب کورو شامل ترس از مرگ ، ترس از بین رفتن آلت تناسلی و از دست دادن قدرت جنسی است. احساس مرگ و میر ناشی از انقباض یا نعوظ مکرر، ارتباط فرهنگی قوی با باورهای سنتی چینی دارد.
در آسیا، این ترس همیشه با ترس قریب الوقوع مرگ همراه است، اگر چه این عنصر اغلب از گزارشات در سایر نقاط جهان حذف شده است. سایر تمایزات سندرم کورو عبارتند از: انقباض ارگانهای داخل شکمی، تغییر جنسیت به زن یا خواجه شدن، خطرات فیزیکی غیر اختصاصی سندرم کورو، انسداد ادراری، عقیم شدن، جنون پیش رونده، احساس تسخیر شدن روح و افسون شدن.
بیماران بشدت مضطرب و خانواده آن‌ها اغلب ممکن است از روش‌های فیزیکی برای جلوگیری از فررفتگی متوهمانه آلت تناسلی استفاده کنند. مردان ممکن است از روش‌های مکانیکی یا دستی برای جلوگیری از فروفتگی آلت تناسلی استفاده کنند. بطور مشابه زنان از روش‌های مکانیکی استفاده می‌کنند، نوک پستان خود را می‌گیرند یا از گیره‌های فلزی استفاده می‌کنند. آسیب‌های فیزیکی زیادی و همینطور مرگ در نتیجه انجام این کار‌ها ممکن است به وقوع بپیوندد.
درگیری‌های روانشناختی، عوامل شخصیتی و باورهای فرهنگی، به عنوان مهمترین علل بروز سندرم کورو در نظر گرفته می‌شوند. تجربه‌ی ناسازگاری جنسیتی در مبتلایان غیر چینی اغلب قابل توجه است، همچون: گمراهی جنسی، رابطه جنسی با شرکای جنسی متعدد، مشکلات خودارضایی و نعوظ.
مکانیسم ایجاد اختلال
با توجه به مکانیسم‌های بیولوژیکی و سیر تکاملی سندرم کورو، توجه به همه گیر بودن آن در جامعه بسیار حائز اهمیت است. در حالی که هنوز مکانیسم‌های پایه به طور کامل قابل درک نمی‌باشند ، به نظر می‌رسد که نورون‌های آینه‌ای نقش مهمی در شیوع هیستری‌های دسته جمعی ایفا می‌کنند. بنظر می‌رسد نورون‌های آینه‌ای، که در هر یک از انسان‌ها و برخی از موجودات زنده یافت می‌شوند، مسئول این اتفاق هستند. این نورون‌ها زمانی تحریک می‌شوند که فرد در حال انجام کاری بوده و فرد دیگری نیز همزمان همان کار مشابه را انجام می‌دهد. فرض بر این است که علت تکامل این سیستم در بدن تسریع فرایند یادگیری از دیگران است. با این حال، در نورون‌های آینه‌ای، برخی از فرایندهای مهار کننده وجود دارد که ما را از تقلید کورکورانه از هر عملی که دیگران انجام می‌دهند و مشاهده می‌کنیم، باز می‌دارد. تحقیقات جدید در این زمینه نشان می‌دهد که در شیوع هیستری‌های عظیم چیزی در این فرآیند مهار، مختل می‌شود.
تشخیص
معمولاً معیار‌های متعددی برای تشخیص سندرم کورو استفاده می‌شود. معیار اصلی تشخیص این است که بیمار مکرراً فرورفتگی آلت تناسلی در آقایان و نوک سینه در زنان را گزارش کند درحالیکه هیچ شاهد عینی و فیزیکی برای این اتفاق وجود ندارد. این گزارشات با اضطراب شدید ناشی از فرورفتن اندام، ترس از مرگ در نتیجه فرورفتگی و استفاده از ابزار مکانیکی برای جلوگیری از فرو رفتگی همراه است. زمانی که همه‌ی علائم وجود نداشته باشند بیمار، مبتلا به اختلال دیگر کورو مانند یا سندرم کوروی خفیف است. استدلال شده است حضور این علائم برای تشخیص سندرم کورو کافی هستند ولی لازم نمی‌باشند. پژوهشگران سندرم کورو را یک اختلال وابسته به فرهنگ می‌دانند.
سابقه‌ی پزشکی و معاینه‌ی فیزیکی
باید به سابقه‌ی پزشکی، روانشناختی و روانپزشکی بیمار توجه شود. پزشک باید نگرانی‌های بیمار در مورد ظاهر و تصویر کلی از بدن را بررسی کند. علاوه بر این، پزشک باید درباره اعتقادات کلی، ارزش‌های شخصی و فرضیاتی که بیمار در مورد توهماتش دارد، تحقیق کند. با توجه به اینکه سندرم کورو اغلب بصورت حمله و با اضطراب شدید شروع می‌شود، پزشک باید وضعیت عاطفی بیمار را همراه با زمان بندی از آغاز تا پایان در معاینه مشخص کند.
معاینه فیزیکی باید شامل ارزیابی کلی سلامت همراه با معاینه دقیق ناحیه تناسلی باشد. در مردان، معاینه ناحیه تناسلی باید بلافاصله پس از قرار گرفتن در پوزیشن معاینه انجام شود تا از تغییرات ناشی از دمای خارجی، جلوگیری شود. قصد اولیه آزمون در مردان این است که ناهنجاری‌های مادرزادی و حقیقی آلت تناسلی همچون، هیپوسپادیاس(hypospadias) ، اپیسپادیاس (epispadias) و بیماری پیرونی (peyronie’s disease) تشخیص داده شود.
باید به وجود پد چربی در ناحیه سوپرا پوبیس توجه شود و همینطور اندازه گیری طول آلت تناسلی در مردان قبل از بعد از نعوظ می‌تواند کمک کننده باشد. در صورتی که بیمار بر فرورفتن آلت تناسلی اصرار کند، استفاده از این اندازه‌گیری‌ها می‌تواند مفید باشد. در معاینه‌ی فیزیکی باید هرگونه آسیب که توسط بیمار و برای پیشگیری از فرورفتگی ایجاد شده است، ثبت شود.
نویسندگان مختلف تلاش کرده‌اند تا بین انواع کامل و ناقص سندرم کورو، و انواع فرهنگی و غیر فرهنگی آن، تمایز قائل شوند. گفته می‌شود فرم‌های فرهنگی شامل یک باور فرهنگی یا اسطوره‌ای است که در ایجاد و گسترش بیماری در جامعه نقش مهمی دارد. حضور تمام این نشانه‌ها در بیمار به عنوان سندرم کورو کامل شناخته مطابقت همه‌ی نشانه‌ها به معنی ابتلا به هر دو نوع سندرم‌ها می‌باشد. در واقع سندرم کوروی اولیه یک اختلال وابسته فرهنگ می‌باشد، در حالی که اختلال کوروی ثانویه اغلب با اختلالات CNS، اختلالات روانی دیگر یا مصرف مواد مخدر ارتباط دارد.
تشخیص افتراقی
مردانی که این شکایات را دارند، احتمالاً مبتلا به سندرم کورو باشند، هرچند ممکن است این علائم مربوط به شکایت فرد از طول آلت تناسلی خود باشند. البته ممکن است آن‌ها فوبیای بدشکلی آلت تناسلی نیز داشته باشند.
با توجه به رده بندی بیماری‌ها سندرم کورو با بیماری بد شکلی بدن تفاوت دارد، در این اختلال فرد توهم و ترس فرو رفتن و انقباض و کوچک شدن آلت تناسلی خود را دارد. برای ایجاد تمایز بین سندرم کورو و اختلال بد شکلی بدن، متخصصان آن را از سندرم بدشکلی اورولوژیک نیز متمایز می‌دانند. بطور مثال بیماری پیرونی یکی از اختلالات اورولوژیک است که باعث کاهش طول آلت تناسلی می‌شود.
درمان
در کیس‌های مرتبط با فرهنگ، مشاوره‌ها و صحبت در مورد آناتومی جنسی فرد، کمک کننده خواهد بود. اغلب بیماران با روان درمانی مورد معالجه قرار می‌گیرند. پیشگیری در بیماران با شخصیت‌های کارآمد و یا سابقه‌ی حمله‌های کمتر و کوتاه مدت بیماری و روابط جنسی غیر پیچیده کارآمد تر خواهد بود.
در بیماران غربی، یافتن علت زمینه‌ای درگیری‌های جنسی فرد کمک کننده خواهد بود. روان‌درمانی انجام شده، براساس علت روانپزشکی زمینه‌ای کشف شده، انجام خواهد گرفت.
درمان‌های بومی
در چین باستان ، درمان سنتی مبتنی بر علل ایجاد شده بعلت باورهای فرهنگی انجام می‌شود. دعا کردن و کمک خواستن از خدایان و روحانیون برای انجام عمل جنگیری شایع است. اگر اعتقاد بر این باشد که روح یک روباه درگیر باعث این مسئله شده است، مردم ممکن است فرد را کتک بزنند تا این روح از بدن او خارج شود. فرد ممکن است با معجون‌های سنتی چینی مورد معالجه قرار بگیرد، سایر غذاهایی که برای معالجه مورد استفاده قرار می‌گیرند، شامل سوپ فلفل، سوپ زنجبیل است.
