قربانیان سکته مغزی ممکن است روزی آسیب مغزی کمتری را تجربه کنند اما کسانی که از عنکبوت ها می ترسند شاید دوست نداشته باشند به راه نجات خود بعد از سکته مغزی فکر کنند. نشان داده شده است که مولکول موجود در زهر نوعی عنکبوت استرالیایی ( funnel-web ) در جلوگیری از تخریب مغز در سکته مغزی در موش موثر است. آزمایش مربوط به انسان ها در مرحله بعد انجام می گیرد.
سکته مغزی حدود ۶.۴ میلیون نفر را سالانه می کشد. بیش از این تعداد نیز با آسیب هایی در قسمت ها مختلف مغزشان مواجه می شوند که این آسیب ها می توانند از خفیف تا کاملا ناتوان کننده طبقه بندی شوند. حداقل ۸۵ درصد از این سکته های مغزی ایسکمیک، که در آن وقفه در جریان خون باعث از دست رفتن اکسیژن به تمام یا قسمتی از مغز می شود، القای مرگ سلول های مغز را به همراه دارد. حدود ۳ درصد از هزینه های مراقبت های بهداشتی جهان به آسیب ها و مشکلات بعد از سکته مغزی اختصاص داده می شوند.
پروفسور گلن کینگ از دانشگاه کوئینزلند بیان می کند که آسیب سلول ها مغزی به علت محرومیت از اکسیژن محتمل است اما مرگ سلول ها غیرضروری است. نتیجه گیری او و همکارانش از فرایندی است که در سلول های مغزی در پاسخ به کمبود اکسیژن از طریق کانال های یونی دریافت کننده اسید (ASIC1a) انجام می گیرد. با این حال عملکرد ASIC1a هنوز روشن نیست.هنگامی که در موش ها ASIC1a غیرفعال می شود، آسیب ناپذیر می شوند و از سکته مغزی ایسکمیک با صدمه به مراتب کمتر از همتایان اصلاح نشده خود زنده می مانند.
هنوز نمی دانیم که آیا چنین چیزی در انسان ها وجود دارد یا نه ولی به نظر می رسد که وجود داشته باشد. در حال حاضر بیشتر تلاش ها در راستای یافتن دارویی که بتواند ASIC1a را مسدود کند و به سرعت به بیماران سکته مغزی تجویز شود، انجام می گیرد. در اوایل این قرن مولکول PcTx1 در زهر رطیل آمریکای شمالی کشف شد که صرفا اثر مسدود کنندگی دارد.
مدت ها بعد شاگرد کینگ مولکولی در زهر عنکبوت استرالیایی funnel-web یافت که شبیه ۲ مولکول PcTx1 با پلی کوچک در بینشان بود و آن را Hi1a نامیدند. این مولکول تا حد زیادی زمان آسیب سلول های مغزی را بعد از سکته کاهش داد.
Hi1a برای سکته هموراژیک هنوز در حال آزمایش است ولی می توان آن را به بیماران سکته مغزی در راه بیمارستان تزریق کرد، حتی قبل از اینکه نوع سکته مشخص شود.
