وقتی بچه‌ها از زیر کار طفره می‌روند، علم به نفع شماست.
آیا می‌خواهید کودکانتان هنگام بزرگ شدن افراد موفقی باشند؟ آنها را ئادار کنید کارهای خانه را انجام دهند. هنگامی که از زیر کار طفره رفتند (و به من اعتماد کنید: آنها احتمالا از زیر کار طفره خواهند رفت)، شما می‌توانید به آنها بگویید که تحقیقات علمی از شما پشتیبانی می‌کند.
به نظر عالی می‌آید، و درست است، اما مشکلی وجود دارد ( لحظاتی بعد به سراغ آن خواهیم رفت) الان به علم می‌پردازیم.
در مطالعه گرانت دانشگاه هاروارد، طولانی‌ترین بررسی طولی در تاریخ، (به مدت ۷۵ سال از سال ۱۹۳۸ تا حال حاضر)، محققان دو چیز را که افراد برای شادی و موفقیت به آن نیاز دارند شناسایی کردند:
اولین مورد عشق و دومین اخلاق کاری است.
و بهترین راه برای توسعه اخلاق کار در افراد جوان چیست؟ بر اساس تجارب به دست آمده از ۷۲۴ شخص بسیار موفق که بخشی از مطالعه بودند (از جمله افرادی مانند رئیس جمهور آینده کندی و بن برادلی، سردبیر دوران واترگیت واشنگتن پست) یک اجماع وجود دارد.
یک طرز فکر” با سعی و جدیت شروع بکار کردن “
جولی لیستکوت هیمیز در سخرانی خود در برنامه تد می‌گوید:
[مطالعه] نشان داد که موفقیت‌های حرفه‌ای در زندگی، چیزی که ما برای بچه‌های خود می‌خواهیم، از انجام دادن کارهای خانه به عنوان یک کودک سرچشمه می‌گیرند
(Lythcott-Haims نویسنده چگونه برای یک فرد بالغ را بزرگ کنیم، و رئیس سابق دانشجوی سال اولی در دانشگاه استنفورد است. می‌توانید اطلاعات بیشتر در مورد توصیه‌های او را در کتاب‌های الکترونیکی رایگان، چگونه کودکان و نوجوانان موفقی را پرورش دهیم ، بخوانید.)
Lythcott-Haims ادامه می‌دهد:
هر چه زودتر شروع کنید، بهتر است، یک طرز فکر آستین‌های خود را بالا بزنید و با سعی و جدیت شروع بکار کنید، یک طرز فکر که می‌گوید، برخی کارهای ناخوشایند وجود دارند، کسی باید این کار‌ها را انجام دهد، آن شخص هم ممکن است من باشم … که این چیزی است که شما را در محل کار جلو می‌برد.
(شما می توانید سخنرانی کامل او را در سایت TED ببینید.)
مشکل
خوب، یک اشکال وجود دارد. این که مجبور کردن بچه‌هایتان به انجام کارهای روزمره لزوما باعث نمی‌شود تا وظایف شما به عنوان والدین کاهش یابد. همکار من والری ویلیامز در مامان ترسناک به تازگی آن را به طور خلاصه و به یاد ماندنی بیان کرده است:
جالب است، خانم پژوهشگر. این واقعا منطقی به نظر می‌رسد. اما آیا می‌دانید هر روز باید به بچه‌های خود التماس کنیم تا چقدر [کار] انجام دهند؟
من امروز را یک موفقیت می‌نامم زیرا هر دو بچه‌ی من اولین بار که از آنها خواستم دندان خود را مسواک زدند و یکدیگر را به خاطر این موضوع هنوز نکشته‌اند، روز پنجم از تعطیلات هفتگی مدرسه. اگر از آنها بخواهم تا کارهای روزمره خانگی را انجام دهند، گوش می‌دهند، اما ناله خواهند کرد. و آنها را به خوبی انجام نمی‌دهند و سنبل می‌کنند. هیچ مامانی برای این سر و صداها وقت ندارد. … آیا نتیجه‌ی زمین خوردن کودکی را دیده‌اید؟
بله، سخت‌تر از چیزی است که در نگاه اول به نظر می‌رسد. اما (و در اینجا یک مقایسه‌ای را می‌آورم که احتمالا هرگز دوباره این کار را نکنم ) این مرا به یاد روزهایی که در مورد ضد شورش نظامی و اشغال عراق توسط ایالات متحده می‌نوشتم، می‌اندازد.
گاهی اوقات، حتی اگر شما بتوانید یک کار را عالی انجام دهید، اگر می‌خواهید شخص دیگری از تجربیاتتان یاد بگیرد باید به دیگری اجازه دهید این کار را به طور نه چندان قابل قبولی انجام دهد. این همان اصلی است که ما در مورد سربازان ایالات متحده که ارتش عراق را آموزش می‌دهند، یا پدر و مادری که به بچه خود اجازه می‌دهند تا ماشین ظرفشویی را خالی بکنند، در موردش صحبت می‌کنیم.
همان طور که Lythcott-Haims گفت:
با مجبور کردن آنها به انجام کارهای روزمره، زباله‌ها را بیرون بردن، شستن لباس‌های خود، آنها متوجه می‌شوند که برای بخشی از زندگی بودن باید کارهای زندگی را انجام دهم. این فقط در مورد من و آنچه من در این لحظه نیاز دارید نیست.
