پژوهشگران موفق به طراحی آزمایشی شدهاند که میتواند اثربخشی داروهای آنتیدپرسانت را تعیین کند.
تاکنون، پزشکان و روانپزشکان فراوانی در حین تجویز داروهای آنتیدپرسانت، مدام در شک و شبهه بودند که کدامیک از آنان، برای بیمار اثربخش است اما پژوهشهای جدید آزمایش خونی را کشف و طراحی کردهاست که میتواند به این امر کمک کند.
مقالهی مرتبط: افسردگی: تست خون
دکتر مدهاکر تریودی۱، سرپرست این تیم پژوهشی اظهار دارد:
در حال حاضر، شانس ما برای انتخاب داروی آنتیدپرسانت مناسب بسیار پایین بوده است اما اکنون، ما موفق به ارائهی توجیهی بیولوژیک بهعنوان راهنمای انتخاب نسخه شدهایم.
این آزمایش میزان پروتئین خاصی در خون با نام C-reactive Protein یا CRP را اندازهگیری میکند. محققان ارتباط بین CRP و دو آنتیدپرسانت با نامهای اِسیتالوپرام۲ (سیپرالکس، لکساپرو و …) و بوپروپیون۳ (ولبوترین، الونتریل، زیبان و …) را بررسی کردند. آنان دریافتند که میزان CPR میتواند نقشی در تعیین اینکه کدام یک از ترکیبات از آنان اثربخش است ایفا کند.
دکتر تریودی عقیده دارد که این روش میتواند برای سایر آنتیدپرسانتها نیز پاسخگو باشد. CPR پروتئین نشانگر التهاب در بدن است که تحقیقات نشان میدهند میتواند با استرس مرتبط باشد.
مقالهی مرتبط: آیا ممکن است افسردگی سودمند باشد؟
باید توجه داشت سطح CPR خون تنها مارکر بیولوژیک تعیینکننده اثربخشی داروهای آنتیدپرسانت نیست.
دکتر تریودی بار دیگر اظهار دارد:
هم بیماران و هم پزشکان به دنبال مارکرهایی بودهاند که نشان دهد برخی فاکتورهای بیولوژیک در ابتلا به این بیماری دخیلند. در غیر این صورت، تنها روش سنجش این بیماری، پرسش و پاسخ از بیمار است که اصلا کافی نیست.
امروزه، نزدیک به دو سوم از بیماران پس از مصرف اولین نسخهی داروی تجویز شده، بهبودی حس نمیکنند و ۴۰% از آنان، پس از سه ماه، مصرف آنتیدپرسانتها را قطع میکنند که دلیل اصلی عدم بهبود این بیماری است با اینحال، نسخهی تجویز شده توسط پزشک اگر مبنای بیولوژیکی داشته باشد، به درمان بهتر و مطمئنتر این بیماری منجر خواهد شد.
نتایج این پژوهش در مجلهی Psychoneuroendocrinology منتشر شدهاست.
پینوشت
۱ Madhukar Trivedi
۲ escitalopram
۳ bupropion