انتشار این مقاله


پتنت جدید گوگل برای ایمپلنت چشمی

چشم‌­اندازی که گوگل برای چشم‌­های نیمه‌رباتیک دارد فراتر از ایده‌­ی لنزهای تماسی است. این شرکت حق اختراع عدسی‌های الکترونیک به عنوان جایگزین عدسی طبیعی چشم را به ثبت رسانده است. چنین ایمپلنتی می­‌تواند بر توانایی­‌های چشم بیفزاید و رفع کننده­‌ی مشکلات بینایی باشد. اما تنها وجود چنین ایده­‌هایی نشان می‌دهد که ممکن است در آینده‌­ای نزدیک […]

چشم‌­اندازی که گوگل برای چشم‌­های نیمه‌رباتیک دارد فراتر از ایده‌­ی لنزهای تماسی است. این شرکت حق اختراع عدسی‌های الکترونیک به عنوان جایگزین عدسی طبیعی چشم را به ثبت رسانده است. چنین ایمپلنتی می­‌تواند بر توانایی­‌های چشم بیفزاید و رفع کننده­‌ی مشکلات بینایی باشد. اما تنها وجود چنین ایده­‌هایی نشان می‌دهد که ممکن است در آینده‌­ای نزدیک قرارگرفتن عدسی­‌های هوشمند در چشم عملی شود.‌

چگونه در چشم قرار می­‌گیرد؟

در درخواست­‌نامه ثبت اختراعی که گوگل ارائه کرده روش کار به این شکل بیان شده­‌است: ابتدا یک لیزر در پوششی که از عدسی چشم محافظت می‌کند، سوراخی ایجاد کرده و سپس با کمک امواج فراصوت، عدسی چشم شکسته شده تا بتوان قطعات آن را از چشم خارج کرد. این عمل راه تزریق لنز و مواد سیلیکونی آن را فراهم می­کند. نتیجه چیست؟ یک عدسی جدید الکترونیکی که میتواند شکل خود را تنظیم کرده تا فاصله کانونی مناسب برای بینایی معمولی را ایجاد نماید و مشکلات نزدیک‌بینی و دوربینی را بدون استفاده از عینک رفع کند.

این ایمپلنت قابلیت آن را دارد که اطلاعات را از طریق وایرلس به یک گوشی هوشمند، تبلت یا لپتاپ بفرستد. این دستگاه­‌ها نیز داده­‌ها را در اختیار یک اپتومتریست یا یک کلینیک قرار می­‌دهند. در نهایت هم پزشک مربوطه می‌تواند سیگنال‌هایی با دستورات خاص ارسال کند تا عدسی آن را دریافت کرده و دستورات را انجام دهد.

شارژ آن از چه طریق انجام می­‌شود؟

برای این که عدسی به کار خود ادامه دهد، گوگل گیرنده­‌های انرژی در عدسی تعبیه کرده که می­‌توانند انرژی­‌های انتقالی وایرلس را از منابع انرژی نزدیک دریافت کنند. یعنی منبع انرژی که به عنوان دستبند یا لباس پوشیده می­‌شود می­تواند عدسی را شارژ کرده و آنرا روشن نگه دارد. همچنین این امکان وجود دارد که عدسی در زمانی که شخص استفاده کننده خواب است به وسیله‌ی آن منابع انرژی شارژ شود.

کاربردهای چنین سیستمی چیست؟

واضح­‌ترین کاربرد چنین ایمپلنت­‌هایی مربوط به برنامه­‌های شناخته شده گوگل برای لنزهای تماسی هوشمند است. یک لنز تماسی هوشمند سنسورهایی را به کار می­‌گیرد تا میزان گلوکز موجود در اشک افراد دیابتی را اندازه­‌گیری کند. همچنین به نقل از Tech Insider پتنت­‌های پیشین گوگل بیان می­‌کردند که چگونه یک لنز هوشمند می‌تواند این امکان را در اختیار شخص قرار دهد که اطلاعات موجود در بارکدها را بخواند، مواد حساسیت­‌زای قرار گرفته در محیط را تشخیص دهد و یا دمای بدن یا میزان الکل موجود در خون را اندازه‌­گیری کند. حتی در سال ۲۰۱۴، دانشگاه میشیگان اعلام کرد که می­توان سنسورهای دید در شب را در این لنزها تعبیه کرد.

آیا این پروژه واقعا عملی است؟

مطمئنا یک درخواست­‌نامه حق اختراع هیچگاه تضمین نمی‌­کند که یک شرکت می­‌تواند یک ایده را به یک محصول تبدیل کند اما این پتنت به­‌خصوص نشان می­‌دهد که گوگل نگاهی به دستگاه­‌های چشمی آینده دارد. همچنین این موضوع نماینده گامی در جهت پیشرفت ایمپلنت­‌های نیمه­‌رباتیک به جز دست‌ها و پاهای مصنوعی است؛ چیزی شبیه به لنزهای هوشمندی که توسط جاسوس­‌های فیلم­‌هایی نظیر Mission Impossible استفاده می‌شود.

منبع: Discover Magazine

نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید