بالا و پائین (قطب‌های) مشتری با گردش‌های نامنظمی از طوفان‌های عظیم به وسعت مایل‌ها گود می‌شوند. هسته‌ی داخلی این سیاره بزرگ‌تر از چیزی است که فرض می‌شد و به صورت شگفت‌آوری میدان‌های مغناطیسی قوی تولید می‌کند. شفق‌های قطبی در مشتری هم دیده می‌شوند ولی با عملکردی معکوس نسبت به چیزی که در زمین، وجود دارد. همچنین امکان دارد کمربندی از آمونیاک دور خط استوای آن کشیده شده باشد.
این‌ها برخی از یافته‌های دانشمندانی است که روی عملیات Juno ناسا کار می‌کنند. این ماهواره جولای گذشته به مشتری رسیده است. دو مقاله از تحقیقات این ماهواره طی هفته‌ی گذشته در ژورنال Science به چاپ رسیده است؛ یکی در مورد طوفان‌های قطبی و دیگری درباره‌ی بررسی میدان‌های مغناطیسی و شفق‌های آن. ۴۴ مقاله‌ی دیگر در همین زمینه‌ها در ژورنال Geophysical Research Letters منتشر شده است. همه‌ی این مقالات حاصل آن دو ساعتی است که Juno توانست در نزدیکی مشتری بچرخد و اندازه‌گیری‌های لازم را انجام دهد.
دانشمندان این معما را طرح کرده‌اند که شاید نوارهای ابری که ما می‌بینیم فقط به منزله‌ی پوست باشد. تجهیزات ریزموج باندی آمونیاکی را دور استوای مشتری شناسایی کرده‌اند که صدها مایل شاید عرض داشته باشد؛ این یافته یکی از مهم‌ترین موضوعات جدیدی است که درباره‌ی مشتری معلوم شده.
میدان مغناطیسی اساساً زمانی ایجاد می‌شود که بار الکتریکی با شتاب حرکت نماید. این میدان در زمین مربوط به آهن مذابی است که در هسته‌ی بیرونی زمین در چرخش می‌باشد. در مشتری نیز چنین میدانی وجود دارد ولی مربوط به هیدروژن می‌باشد. این عنصر تحت فشار شدید مایع شده و بار الکتریکی را حمل می‌کند. در این تحقیقات معلوم شده که میدان مغناطیسی مشتری در برخی نقاط قوی و در برخی نواحی ضعیف‌تر است.
نقطه‌ی جالب توجه دیگر درباره‌ی مشتری در قطب‌های آن پیدا شده است؛ شفق‌های قطبی! این هاله‌های نورانی از برخورد ذرات باردار هنگام عبور از میدان مغناطیسی با مولکول‌ها تولید می‌شوند. اما فرقی که شفق‌های قطبی مشتری با پدیده‌ی مشابه روی زمین دارند در جهت حرکت ذرات باردارد می‌باشد؛ این ذرات باردار که عمدتاً الکترون‌ها هستند در مشتری از سیاره به فضا می‌روند ولی در زمین جهت آن ۱۸۰ درجه فرق می‌کند. همچنین ابرهایی که بر فراز قطب‌های مشتری اند ترکیبی کاملاً متفاوت با ابرهای بقیه‌ی نقاط دارند.
روز چهارشنبه ناسا تصاویر جدیدی از نواحی قطبی زحل منتشر کرد که در آن‌ها پس از ۴ سال تغییر رنگ دیده می‌شود. احتمالاً این تغییر به سبب رسیدن فصل تابستان به نیمکره‌ی شمالی است. دانشمندان چنین چیزی را برای مشتری هم پیش‌بینی می‌کنند.
این عملیات در سپتامبر به پایان خواهد رسید. امید می‌رود بتوان اطلاعات بسیاری از چگونگی تشکیل این سیاره‌های غول‌پیکر بدست آورد.
