تونل کارپال چیست؟
چه کسانی در معرض ریسک ابتلا به سندروم تونل کارپال هستند؟
به دلیل اینکه مچ دست بانوان به طور ژنتیکی کوچکتر از آقایان می باشد، احتمال ابتلای زنان به این سندروم ۳ برابر بیشتر از مردان است. هم چنین افرادی که با ابزار متحرک مثل دریل کار می کنند از ریسک بالاتری برخوردارند. عوامل زیر هم می توانند ریسک ابتلا را بیشتر کنند:
- شکستگی ها و کشش عضلانی
- بیماری های مربوط به تیروئید
- آتروز
- دیابت
- بارداری
- اختلالات غده ی هیپوفیز
علائم CTS
نشانه های CTS معمولا در شب خودشان را نشان می دهند؛ زیرا افراد اغلب مچ دستشان را می بندد یا زیر سر خود می گذارند که باعث سوزش و بی حسی دست می شود. درد متناوب هم از علائم این سندروم در مراحل اولیه ی بیماری می باشد. مهم ترین نشانه ی CTS، ضعف در مچ دست، خصوصا به هنگام بستن دگمه های لباس، استفاده از موبایل و رانندگی می باشد. اگر این علائم نادیده گرفته شوند، باعث بروز مشکل دائمی در کنترل دست می گردد.
درمان CTS
اولین راهکار پزشکان برای CTS، استفاده از آتل مخصوص مچ دست به هنگام خواب است. اگر علائم پیشرفت کرده باشد، پزشک توصیه می کند که در طول روز هم آتل را ببندید. راه های تسکینی در مراحل ابتدایی سندروم استفاده از بسته های گرما و سرما و مسکن هایی مثل ایبوپروفین و کورتیکو استروئید هاست. در مراحل پیشرفته، جراحی تونل کارپال توسط پزشک صورت کی گیرد که نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارد. پزشک جراح با باز کردن مچ دست و یا روش اندوسکوپی، لیگامانی را که به عصب فشار وارد می کند دو قسمت کرده و یا بخشی از آن را خارج می نماید. بهبودی بعد از جراحی هفته ها تا ماه ها به همراه جلسات فیزیو تراپی ادامه می یابد.
برای جلوگیری از این سندروم، از کارهایی که به مچ دست فشار وارد می کند، برداشتن وسیله های سنگین و حرکات سریع مچ دست خودداری کنید. با رعایت علم تلفیق کار و شرایط انسانی، مثل ورزش و انجام حرکات کششی انگشتان و دست ها، نحوه ی نشستن مناسب و حفظ ایده آل وضعیت سر و گردن و بازو به هنگام کار از سندروم تونل کارپال پیشگیری کنید.
