محققان ۱۹ جایگاه ژنتیکی جدید را یافته اند که میتواند خطر ابتلا به سرطان بیضه را در مردان سالم پیش بینی کند. مطالعات جدید زمان انجام تست های ژنتیکی را که ریسک در معرض سرطان بیضه بودن را در مردان سالم نشان میدهند، نزدیکتر میکند.
در مقاله ای که در Nature Genetics منتشر شده است، تیمی از محققان سازمان تحقیقاتی سرطان (ICR) لندن کشف تعداد قابل توجهی از نشانگرهای ژنتیکی که ریسک ابتلا به سرطان بیضه را افزایش میدهند را شرح داده اند.
دکتر کلر ترنبول -نویسندۀ اول و راهنمای این مطالعه- میگوید: در مطالعۀ ما تعداد تغییرات DNA مرتبط با افزایش ریسک توسعه سرطان بیضه تقریبا دوبرابر شده است و توانایی ما را در استفاده از ژن ها برای پیش بینی بیماری ها در مردان سالم را افزایش داده است.
سرطان بیضه سرطانی است که از بیضه ها شروع میشود. بیضه ها دو غده هستند که در کیسۀ بیضه و زیر آلت تناسلی مردان قرار دارند و اسپرم سازی و ترشح هورمون تستوسترون را انجام میدهند.
اگرچه بیضه ها شامل انواع مختلفی از سلولها هستند که هرکدام میتوانند یک یا بیش از یک نوع سرطان را ایجاد کنند اما، اکثر سرطان های بیضوی از سلولهای تولید کنندۀ اسپرم یا germ cellsها شروع میشوند. این سرطان با نام تومور سلولهای زایای بیضه (TGCT) شناخته میشود.
در مقایسه با انواع سرطان های دیگر، سرطان بیضه معمول و رایج نیست. درواقع ریسک ابتلا به سرطان بیضه در مردان ۱ در ۲۶۳ یا زیر ۰.۵ درصد است. سرطان بیضه یکی از علاج پذیرترین سرطان هاست و خطر مرگ ناشی از آن ۱ در ۵۰۰۰ است. با این حال، سرطان بیضه رایج ترین سرطان در مردان بین ۱۵ تا ۳۴ ساله است.
مطالعات فراوان تعداد بیشتری از نشانگرهای ژنتیکی را کشف کرده اند
مطالعات انجام شده در مقیاس بزرگ، کمک زیادی به ما در شناخت سرطان بیضه کرده است. برای مثال، دکتر ترونبول و همکارانش ثابت کردند که تقریبا نیمی از ریسک سرطان بیضه ارثی است. علاوه بر این، بطور افزاینده آشکار است که ریسک ارثی سرطان بیضه فقط حاصل یک ژن معیوب نیست، بلکه حاصل تغییرات “تک حرفی” مختلف در DNA یا جایگاه ژنی است.
در مطالعۀ جدید، محققان از اطلاعات حاصل از ۳ مطالعۀ جداگانه برای مقایسۀ DNAی ۷۳۱۹ مرد مبتلا به TGCT با DNAی ۲۳۰۸۲ مرد بدون بیماری، استفاده کردند. آنها ۱۹ جایگاه جدید ژنی را که سبب افزایش ریسک ابتلا به سرطان بیضۀ TGCT میشوند را شناسایی کردند. به سختی تعداد این جایگاه های ژنی را دوبرابر یعنی ۴۴ تا کردند.
بررسی سرطان بیضه در سطح سلولی
محققان سرنخ های جدیدی در ارتباط با چگونگی تغییرات DNA و ایجاد تداخل در عملکرد سلول های زایا که منجر به سرطان بیضه میشوند، کشف کردند. برای مثال، آنها شواهدی از اختلال در فرایندهایی که سبب حفظ ثبات کروموزوم ها و اختلال در مسیر سیگنالهای مرتبط با “ژنهای شناخته شدۀ سرطان” که KIT نامیده میشنود، یافته اند. این اکتشافات میتوانند به توسعۀ داروهای جدیدی که هدفشان DNAهای مختلف است، منجر شوند.
پاول ویلانتی میگوید:
این یافته ها مسیر درمان های جدید را باز کرده اند. ما برای نجات مردانی که درمان های فعلی برایشان ناموفق است، به شدت به این درمان های جدید نیازمندیم.
محققان معتقدند که این ۴۴ نوع DNA که اخیرا کشف شده اند، تقریبا به یک سوم ریسک های ارثی TGCT توسعه یافته، مربوط هستند.
دکتر ترنبول افزود:
اگرچه فرایندهایی که تاکنون انجام گرفته خوب است اما برای کشف بیشتر نشانگرهای ژنتیکی کارهای بیشتری برای انجام وجود دارد.
مطالعات بیشتری برای درک چگونگی تغییرات DNA در طول زمان و تاثیر آن بر عملکرد سلولها و توسعۀ سرطان لازم است.
