احتمال کمتری وجود دارد که افرادی با بهره‌ی هوشی (IQ) بالاتر قبل از ۷۹ سالگی از دنیا بروند. این یافته مطابق با تحقیقی است که بیش از ۶۵۰۰۰ فرد متولد اسکاتلند را در سال ۱۹۳۶ شامل می‌شود.
هر یک از افراد در این تحقیق تست هوشی را در سن ۱۱ سالگی داده بودند و سلامت آن‌ها برای ۶۸ سال آتی، تا پایان سال ۲۰۱۵ دنبال شده بود. زمانی که Ian Deary، از دانشگاه ادینبورگ بریتانیا و تیمش اطلاعات حاصل از این مطالعه را بررسی کردند، به این نتیجه رسیدند که نمره‌های بالاتر در تست هوش با خطر ۲۸% کمتر مرگ بر اثر بیماری‌های تنفسی، ۲۵% کاهش خطر بیماری قلبی کرونری و ۲۴% خطر پائین مرگ بر اثر سکته‌ی مغزی ارتباط دارد. همچنین احتمال مرگ این افراد بر اثر صدمات، بیماری‌های گوارشی و زوال عقل، حتی با در نظر گرفتن عواملی مانند وضعیت اجتماعی-اقتصادی کمتر بود.
محققان چندین نظریه برای توجیه عمر بیشتر افراد باهوش پیشنهاد می‌کنند. از جمله این که افراد باهوش‌تر بیشتر به سلامت خود اهمیت می‌دهند و کمتر احتمال دارد دخانیات استعمال کنند. همچنین تمایل افراد باهوش برای ورزش و مراقبت پزشکی زمانی که بیمار هستند بیشتر است.
این یافته‌ها می‌تواند زمانی تأثیرگذار باشد که ما کارهای افراد باهوش را پیدا کرده و آن‌ها را تکرار نمائیم؛ به این ترتیب شانس داشتن عمر برای ما هم بالاتر خواهد رفت. (خودمان را باهوش فرض نمی‌کنیم!)
با این حال شواهدی از تأثیر ژنتیک نیز وجود دارد. اخیراً مطالعه‌ای پیشنهاد کرده است که برخی متغیرهای ژنتیکی نادر می‌توانند در کاهش هوش نقش داشته باشند و همین متغیرها توانایی اختلال در سلامت انسان را نیز دارند.
